«Տաղ անձնական»–ի խմբագրումների տարբերություն

Թողած Կարսում, գետի ափին, տուն` շինված անտաշ քարով,<br>▼

Կարսը թողած, Կարսի այգին ու հայրենի երկինքը մով<br>▼

Եվ Կարինե Քոթանճյանին անգամ չասած մնաս բարով —<br>▼

Ա՛նց եմ կենում հիմա օտար քաղաքների ճանապարհով:<br>▼

Անց եմ կենում. շուրջս — մարդիկ, շուրջս դեմքեր հազա՛ր-հազա՛ր.<br>▼

Շուրջս աշխարհն է աղմկում, մարդկային կյանքն անհավասար. —<br>▼

Եվ ո՞վ կասի` ինչո՞ւ ես դու, և ո՞վ կասի, թե ո՞ւր հասար,<br>▼

Դեմքերը, ախ, բութ են այնպես` կարծես շինված են տապարով:<br>▼

Գորշ, տաղտկալի ու խելագար երգ է կարծես այս կյանքը մի.<br>▼

Ինչ-որ մեկի սրտում բացված — վերք է կարծես այս կյանքը մի.<br>▼

Եվ ո՞ւմ համար — էլ ո՞ւմ համար կարոտակեզ երգե հիմի<br>▼

Սիրտս` լցված տարիների սեղմ արճիճով ու կապարով:<br>▼

Բայց շուրջս թող որքան կուզե աշխարհը այս խնդա, ցնդի —<br>▼

Ես — հաշմանդամ ու խելագար ու հավիտյա՛ն վտարանդի`<br>▼

Դեպի երկի՛նք պիտի գնամ, դեպի եզերքը Ամենտի —<br>▼

Իմ բա՛րձր, հին ու աստղային երազների ճանապարհով...<br>▼

Ու էլ ամե՜ն մեղքի համար սիրտս հիմա ունի ներում.<br>▼

Պիտի անդարձ ես հեռանամ, պիտի գնամ` ա՜չքս է հեռուն.<br>▼

Թե Կարինե Քոթանճյանին տեսնեք Կարսի փողոցներում —<br>▼

Ասե՜ք նրան՝ Չարենցն ասավ — մնաս բարո՛վ, մնաս բարո՛վ...<br><br>▼