Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/279

կանք հետ է գործ ունեցել ինքը, որպեսզի յուր մասին վատ գաղափար` չունենա։

Բայց երիտասարդը տրամադիր չէր նման զրույցներ լսելու, այդ պատճառով խնդրեց, որ այժմ վանահայրը ցույց տա իրեն միաբանության կացարանները։

— Հա, լավ կլի, գնանք։ Ա յ, հենց էստեզից էլ երևում ա. տեսնո՞ւմ ես ինչքան տեղ ա բռնած. հազար սաժին կըլի:

— Ո՞րը. ես ոչինչ չեմ տեսնում,— ասաց Պետրոսը նայելով վանահոր ցույց տված կողմը։

— Ա՛յ էն մեծ տափարակը, որ Ս. Աստվածածնին կպած ա։

Երիտասարդը նորից նայեց և ոչինչ չտեսավ։ Բլրի բարձրությունից, արդարև, երևում էր մի ինչ-որ ընդարձակ, բարձրկեկ տափարակ, որի վրա տեղ-տեղ երևում էին փոքրիկ ծխնելույզներ ու ցած երդիկներ, կիսով չափ ծածկվածդեղնած խոտերի մեջ։ Վերևից թվում էր, թե այդ տափարակը բակի մի մասն է։ Մինչդեռ վանահայրը բացատրեց թե հենց դա է կազմում կտուրը միաբանական այն կացարանների, որոնց մեծ մասը ս. Աստվածածնի հետ միասին շինված են Սյունյաց Մարիամ Տիկնոջ ձեռքով 877 թվին։

— 877 թվին. ուրեմն հազար տարվա հնությո՞ւն ունին դրանք,— զարմացավ երիտասարդը։

— Հազար տարուց ավելի ա, բա՛,— հաստատեց վանահայրը։

— Գնանք, ուրեմն, գնանք։ Հետաքրքրական է տեսնել այդ շենքերը, ուր հազար տարի շարունակ ապրել են ձեր նախորդները,— ասաց երիտասարդը և առաջ անցավ։

Բլրի լանջն ակոսող կանոնավոր կեռմաններից դեպի տափարակն իջնելով նրանք մտան մի դոնով, որ բլրի ստորոտից հեռի էր միայն մի քանի քայլով։ Այդ դուռը նրանց մի կարճ միջանցքով մտցրեց մի ուրիշ, ավելի երկար, համեմատաբար լայն, բայց և խիստ մթին միջանցք, որի երկու կողմից, կրկնաշար ուղղությամբ շինված էին միաբանական միահարկ խուցերն ու խցիկները։ Դրանց մուտքերը հազիվ նշմարվում էին շնորհիվ մի նվազ լույսի, որ մտնում էր 281