«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/92»–ի խմբագրումների տարբերություն
→Չսրբագրված: Նոր էջ «ո՛վ հավերժահարս, և սիրավառ կուրծքիս վրա ա/7 սիրուն պլուխդ հանդչեընեմ։ ՌՈԻԶԱն.— քօ շնորհը դեպի ինձ'...»: |
|||
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Սրբագրված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
ո՛վ հավերժահարս, և սիրավառ կուրծքիս վրա |
ո՛վ հավերժահարս, և սիրավառ կուրծքիս վրա այդ |
||
սիրուն գլուխդ հանգչեցնեմ։ |
|||
ՌՈԻԶԱՆ.— Քո շնորհը դեպի ինձ` մեծ է, ո՛վ իշխան, բայց տու՛ր ինձ, խնդրում եմ, մի փոքր ժամանակ։ |
|||
ԲՈԻՐԱ.— (զարմացած և դժգոհ) Դարձյա՞լ Ժամանակ. այս |
ԲՈԻՐԱ.— (զարմացած և դժգոհ) Դարձյա՞լ Ժամանակ. այս |
||
քանի՞երորդ անգամ։ |
|||
ՌՈՒԶԱՆ.— Ոչ ավելի, քան մի ժամ... Ես կամենում եմ քո |
|||
հաճույքը կատարելուց առաջ վերջին |
հաճույքը կատարելուց առաջ վերջին անգամ աղոթել |
||
և, դրա հետ միասին, կատարել մի սուրբ պարտք, որ |
և, դրա հետ միասին, կատարել մի սուրբ պարտք, որ |
||
ծանրանում է այժմ իմ խղճի վրա։ |
ծանրանում է այժմ իմ խղճի վրա։ |
||
ԲՈԻՐԱ.— Գիտցի՚ր, ո՛վ Ռուզան, դու միակ կինն ես, որին |
|||
ես այսքան զիջումներ եմ անում։ |
ես այսքան զիջումներ եմ անում։ Իմ հարեմի գեղեցկու- |
||
հիների ամենից համառն անձնատուր է եղել ինձ մեր |
հիների ամենից համառն անձնատուր է եղել ինձ մեր |
||
միայնության առաջին ժամում։ Բայց քո ձայնն ու հա- |
միայնության առաջին ժամում։ Բայց քո ձայնն ու հա- |
||
յացքը հաղթահարում են ինձ, ուստի չեմ կամենում, որ |
յացքը հաղթահարում են ինձ, ուստի չեմ կամենում, որ |
||
առանց քո ցանկության, նույնիսկ, շունչս մոտենա քեզ։ |
առանց քո ցանկության, նույնիսկ, շունչս մոտենա քեզ։ |
||
Ուրեմն ես նորեն տալիս եմ քեզ, |
Ուրեմն ես նորեն տալիս եմ քեզ, ահա՛ , մի ժամ ժամա¬ |
||
նակ։ Բայց |
նակ։ Բայց գիտցի՛ր, որ դա կլինի վերջինը։ Այդ ժամն |
||
անցնելուց ետ' դու պիտի երջանկացներս ինձ քո սիրա¬ |
անցնելուց ետ' դու պիտի երջանկացներս ինձ քո սիրա¬ |
||
շունչ համբույրներով։ (Դուրս է գնում): |
շունչ համբույրներով։ (Դուրս է գնում): |
||
ՌՈԻԶԱՆ.— (աչքերը խոնարհած) Թող այդպես լինի, տե՛ր... |
|||
ՏԵՍհԼ К |
|||
ՏԵՍԻԼ Բ |
|||
Ո»ուգա6 (ւք|ւա](Տակ) |
|||
Ռուզան (միայնակ) |
|||
Ահա՛, հասավ ժամը՛ վերջին պարտքը կատարելու, |
|||
Ահա՛, հասավ ժամը՝ վերջին պարտքը կատարելու, |
|||
կյանքին և աշխարհին վերջին բարևը տալու... Օ՜ն, |
|||
ուրեմն, սի՛րտ իմ, զորացի՛ր և |
ուրեմն, սի՛րտ իմ, զորացի՛ր և գործի՛ր, պարտքերից |
||
ծանրագույնը կատարի՛ր քաջությամբ։ Այն խաչը, որ |
|||
մինչև այստեղ հոժարամիտ կրեցիր, այժմ պիտի փա¬ |
մինչև այստեղ հոժարամիտ կրեցիր, այժմ պիտի փա¬ |
||
ռավորես քո կյանքի գնով... |
ռավորես քո կյանքի գնով... Թո՛ղ երկյուղն ապշե՝ արի¬ |
||
ությունդ տեսնելով, թող մահն ամոթից կարմրի քո |
ությունդ տեսնելով, թող մահն ամոթից կարմրի քո |
||
առաջ |
առաջ... (հանում է մատանին և գոհարը բարձրացնելով` |
||
94 |