«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/107»–ի խմբագրումների տարբերություն
→Չսրբագրված: Նոր էջ «հարցնում ա թե' էրստեդ մեծ ձյուն կար, հո՛վ դուրս տա¬ րավ...», երեցփոխն էլ ասում ա թե' էհո՛վ պտի տաներ,...»: |
|||
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Սրբագրված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
հարցնում ա |
հարցնում ա թե՝ «ըստեղ մեծ ձյուն կար, հո՞վ դուրս տա |
||
րավ...», երեցփոխն էլ ասում ա |
րավ...», երեցփոխն էլ ասում ա թե՝ «Հո՞վ պտի տաներ, չորս |
||
ղարադաղցի մշակ |
ղարադաղցի մշակ բռնեցի, հմեն մինը շահով, սաղ օրը |
||
բան արին ու անջախ (հազիվհազ) որ հայաթը մաքրեցին»։ |
|||
Էս որ լսեցի, բեյինս (ուղեղս) |
Էս որ լսեցի, բեյինս (ուղեղս) ժաժ եկավ։ Մեկ մտածեցի, թե |
||
գնամ հենց |
գնամ հենց Մեսրոբ աղի մոտ խոսամ, մեկ էլ ասացի «նահ |
||
լաթը չար սատանին, թող մի քիչ համբերենք. էն ա, որ Մես |
|||
րոբ աղան հեռացավ, թունդված (զայրացած) մոտացա էրեց |
|||
փոխին.— |
փոխին.— աղա՛, ասում եմ, ախր էս հայաթի ձյունը մենք |
||
ենք թամղել, դրա համար էլ իսկի մեզ երկու շահի |
ենք թամղել, դրա համար էլ իսկի մեզ երկու շահի չես տվել. |
||
բա |
բա ընչի ես Լալյունց Մեսրոբին ասում, թե մշակներին փող |
||
եմ տվել հու մաքրել տվել։ Ասում ա « |
եմ տվել հու մաքրել տվել։ Ասում ա «ա՛յ հայվան, բա դու |
||
գիտում չե՞ս, որ մեր ժամն աղքատ ա. եկամուտ չու |
|||
նի՞. ըսենց պետք ա ասենք, որ մարդիկ իմանան, թե ժամը |
|||
ծախքեր ունի, հու մի֊մի |
ծախքեր ունի, հու մի֊մի անգամ օգնություն անե՞ն»։ Էս |
||
խոսքերին, հալբաթ որ (իհարկե), ես |
խոսքերին, հալբաթ որ (իհարկե), ես չհավատացի. գլուխս |
||
ժաժ տվի ու հենց էն ա, ուզում էի ասեմ թե— չէ, ա՛ղա, |
|||
դրուստն էդ |
դրուստն էդ չի, դրուստն էն ա, որ Լալյունց Մեսրոբը հաշվա |
||
տես ա. դու հիմիկվանից նրա ականջն ես |
տես ա. դու հիմիկվանից նրա ականջն ես գցում էդ բանը, որ |
||
հետո հաշվումդ |
հետո հաշվումդ գրես ու նա բան չասի դրա համար։ |
||
— Եվ |
— Եվ չասացի՞ր։ |
||
— Հենց էն ա, ուզում ի ասեմ, մեկ էլ տեսնեմ աղբաթի- |
— Հենց էն ա, ուզում ի ասեմ, մեկ էլ տեսնեմ աղբաթի- |
||
խերը սպիտակ աբասին դրավ հափռումս (բռանս մեջ).— |
|||
«գնա՛, ա մեռած, գնա լակիր, ասում ա, տեսնում եմ, որ էլի |
|||
ծարավել ես, |
ծարավել ես, տակից֊գլխից դուրս ես տալիս»։ Ես էլ, ի՞նչ |
||
մեղքս ծածկեմ աբասիս վեր կալա... |
մեղքս ծածկեմ աբասիս վեր կալա... |
||
֊ Եվ |
֊ Եվ իսկույն էլ տարիր Կարունի դո՞ւքանը,— հարցրի |
||
ես ժպտալով |
ես ժպտալով: |
||
— Բա ըսկի |
— Բա ըսկի թողա՞ցի, որ ջանին քամի դիպչի՞... տարի, |
||
հու քու կենացը լավ անուշ արի։ |
հու քու կենացը լավ անուշ արի։ |
||
Այս խոսքերի հետ վերջացնելով Պետրոսը թեյի երկրորդ |
Այս խոսքերի հետ վերջացնելով Պետրոսը թեյի երկրորդ |
||
բաժակը, սրբեց բեղերը շալե կապայի փեշով, ապա կնճռոտ |
բաժակը, սրբեց բեղերը շալե կապայի փեշով, ապա կնճռոտ |
||
դեմքին տալով ավելի մեղմ ու քաղցր կերպարանք ավե |
դեմքին տալով ավելի մեղմ ու քաղցր կերպարանք ավե |
||
լացրեց. |
լացրեց. |
||
109 |