«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/137»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
No edit summary
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
վրա: Բայց մինչ այդ դեռ հարկավոր էր իմանալ, թե ի՞նչ ընդունեւություն է գտել իմ հոդվածը քաղաքի մեջ, կամ ի՞նչ ազդեցություն է արել նա ընթերցող հասարակության վրա։
վրա: Բայց մինչ այդ դեռ հարկավոր էր իմանալ, թե ի՞նչ ընդունեւություն է գտել իմ հոդվածը քաղաքի մեջ, կամ ի՞նչ ազդեցություն է արել նա ընթերցող հասարակության վրա։<br>
Այդ վայրկենին, որ ոտքս դրի քաղաքի հրապարակում, ինձ այնպես թվաց, թե բոլոր մարդիկ աչքերնին սևեռեցին ինձ վրա, իսկ շատերը նրանցից հարգանքով բարևեցին։ Ես, իհարկե, չնայեցի ոչ ոքին և առաջ էի դնում հաստատուն քայլերով ու «հատուկ թղթակցին» վայել լրջությամբ։<br>

Օրը տոն լինելով` դպրանոցի վարժապետական խումբն ևս այդտեղ էր։ Ես, իհարկե, միայն դրանց կարող էի մոտենալ, իբրև փոքր ի շատե ինտելիգենտ մարդկանց։ Իմ ողջույնին ամենքը պատասխանեցին սիրով և քաղաքավարությամբ։ Իսկ իմ հարցին թե` ի՞նչ նոր լուր կա, Ճաճուռյանն ասաց.<br>
Այդ վայրկենին, որ ոտքս դրի քաղաքի հրապարակում, ինձ այնպես թվաց, թե րոլոր մարդիկ աշքերնին սևեռեցին ինձ վրա, իսկ շատերը նրանցից հարգանքով բարևեցին։ Ես, իհարկե, չնայեցի ոչ ոքին և առաջ էի դնում հաստատուն քայ¬
— Լուր չէ, այլ մի ամբողջ պատմություն... «Հնձվորի» այստեղի թղթակիցը գլխի վրա է դրել ամբողջ քաղաքը։<br>
լերով ու «հատուկ թղթակցին» վայել լրջությամբ։
— Ինչպե՞ս, ի՞նչ է գրել,— հարցրի ես կեղծ անգիտությամբ։<br>

— Օ, պետք է կարդաք, բառերով պատմել անկարելի է։<br>
Օրը տոն լինելով` դպրանոցի վարժապետական խումբն ևս այդտեղ էր։ Ես, իհարկե, միայն դրանց կարող էի մոտենալ, իբրև փոքր ի շատե ինտելիգենտ մարդկանց։ Իմ ողջույնին ամենքը պատասխանեցին սիրով և քաղաքավարությամբ։
— Այսուամենայնիվ։<br>
Իսկ իմ հարցին թե` ի՞նչ նոր լուր կա, ճաճուռյանն ասաց.
— Ասում եմ անկարելի է, է՛լ թղթակից պտրողներ, էլ առաջնորդ, է՛լ քահանա, է՛լ կուսակցական անարդարություն և այլն, և այլն չէ մնացել, բոլորն հրապարակ են հանված:<br>

Եվ լավ է գրված։<br>
— Լուր չէ, այլ մի ամբողջ պատմություն... «Հնձվորի» այստեղի թղթակիցը գլխի վրա է դրել ամբողջ քաղաքը։
— Փառավոր. «հատուկ թղթակցի» գործ է։<br>

— Ուրախ եմ, որ հավանում եք,— ասացի ես ժպտալով, Ճաճուռյանն իսկույն բռնեց ձեռքս և քաշելով ինձ մի կողմ, հուզված ձայնով հարցրեց.<br>
— Ինչպե՞ս, ի՞նչ է գրել,— հարցրի ես կեղծ անգիտությամբ։
Մի՞թե դուք եք գրողը։<br>

Ես զարմացա նրա նուրբ հոգեբանական ընդունակության վրա։<br>
— Օ, պետք է կարդաք, բառերով պատմել անկարելի է։
— Ինչո՜ւ համար եք այդպես կարծում— հարցրի ժպտալով,<br>

— Օ՜, մի ծածկեք, խնդրում եմ, հայտնեցեք ինձ ճշմարտությունը, ես գաղտնապահ կլինեմ այնպես, ինչպես գերեզ
— Այսուամենայնիվ։

— Ասում եմ անկարելի է, է՛լ թղթակից պտրողներ, էլ առաջնորդ, է՛լ քահանա, է՛լ կուսակցական անտրդարություս և այլն, և այլն չէ մնացել, բոլորն հրապարակ են հանված:

եվ լավ է գրված։

— Փառավոր. «հատուկ թղթակցի» գործ էւ

— Ուրախ եմ, որ հավանում եք,— ասացի ես ժպտալով, ճաճուռյանն իսկույն բռնեց ձեռքս և քաշելով ինձ մի կողմ, հուդված ձայնով հարցրեց.

Մի թե դուք եք գրողը։

Ես զարմացա նրա նուրբ հոգեբանական ընգունակու-
թյան վրա։

— Ինչո՜ւ համար եք այդպես կարծում— հարցրի ժպտա֊
լով,

— Օ՜, մի ծածկեք, խնդրում եմ, հայտնեցեք ինձ ճշմարտությունը, ես գաղտնապահ կլինեմ այնպես, ինչպես դերեղ-
139