«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/129»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
ուժ ստացա տկարներին և անմեղներին պաշտպանելու համար։
ուժ ստացա տկարներին և անմեղներին պաշտպանելու համար։<br>
Վերջապես մոտեցավ գործակալ քահանան։ Դա մի տգետ
Վերջապես մոտեցավ գործակալ քահանան։ Դա մի տգետ գյուղացի էր. բայց երեսի պնդությամբ կարողացել էր ոչ միայն գյուղից փոխադրվել քաղաք, այլև այդտեղ կարգվել էր գործակալ։<br>
Իմ հարցին թե ինչո՞ւ պատժել եք տեր Գրիգորին ու տեր Սահակին, նա կոպիտ, գավառական բարբառով պատասխանեց.<br>
գյուղացի էր. բայց երեսի պնդությամբ կարողացել էր ոչ
— Ինչպե՞ս թե ընչի՞, հեր օրհնա՛ծ, նրանց անիրավութենի համբավը հասել ա Թիֆլիս. սաղ աշխարհը նրանց վրա ա խոսում, հմի դու ասում ես ընչի՞ ենք պատժել։<br>
միայն գյուղից փոխադրվել քաղաք, այլև այդտեղ կարգվել
— Բայց ի՞նչ են արել նրանք,— հարցրի ես խստությամբ։<br>
էր գործակալ։
— Կռվել, հայհոյել, իրար ծեծել են, էլ ի՞նչ պտի անեն։<br>
Իմ հարցին թե ինչո՞ւ պատժել եք տեր Գրիգորին ու տեր
— Իսկ ես լսել եմ, որ նրանք կռվել են խոսքով, բայց չեն ծեծել իրար։<br>
Սահակին, նա կոպիտ, գավառական բարբառով պատասխանեց.
— Հա, իմ քննության վախտն էլ տըհենց ասեցին, ամա դե ես պատժեցի։<br>
— Ինչպե՞ս թե ընչի՞, հեր օրհնա՛ծ, նրանց անիրավութենի համբավը հասել ա Թիֆլիս. սաղ աշխարհը նրանց վրա
— Էլ ինչո՞ւ էիր պատժում, քանի որ քննությունն այդ լուրը չէ արդարացրել։<br>
ա խոսում, հմի դու ասում ես ընչի՞ ենք պատժել։
— Ընդուր, որ լրագրումը տպված ա ըլել թե ծեծել են։ Լրագրի խոսքը թողանք, մարդկանց հավատա՞նք, տպած խոսքը սո՞ւտ կըլի։<br>
— Բայց ի՞նչ են արել նրանք,— հարցրի ես խստությամբ։
Գործակալի այս պատասխանը շատ դուր եկավ ինձ: Չնայելով յուր արտաքին կոպտության, երևաց, որ բավական լուսամիտ է նա, որովհետև ճանաչում է տպագրված խոսքի արժանիքը։<br>

— Կեցցես, տեր-հայր, մինչև այսօր ես նախապաշարված էի քո վերաբերմամբ, բայց այժմ արդեն տեսա, որ արժանավոր գործիչ ես,— ասացի ես։<br>
— Կռվել, հայհոյել, իրար ծեծել են, էլ ի՞նչ պտի անեն։
Խրախուսվելով իմ գովեստից, գործակալը հայտնեց մի խելոք միտք, որը ինձ վրա խորը տպավորություն արավ։

— Իսկ ես լսել եմ, որ նրանք կռվել են խոսքով, բայց չեն
ծեծել իրար։

— Հա, իմ քննության վախտն էլ տըհենց ասեցին, ամա
դե ես պատժեցի։

— Էլ ինչո՞ւ էիր պատժում, քանի որ քննությունն այդ
լուրը չէ արդարացրել։

— Ընդուր, որ լրագրումը տպված ա ըլել թե ծեծել են։
Լրագրի խոսքը թողանք, մարդկանց հավատա՞նք, տպած
խոսքը սո՞ւտ կըլի։

Գործակալի այս պատասխանը շատ դուր եկավ ինձ:
Չնայելով յուր արտաքին կոպտության, երևաց, որ բավական
լուսամիտ է նա, որովհետև ճանաչում է տպագրված խոսքի
արժանիքը։

— Կեցցես, տեր-հայր, մինչև այսօր ես նախապաշարված
էի քո վերաբերմամբ, բայց այժմ արդեն տեսա, որ արժանավոր գործիչ ես,— ասացի ես։

Խրախուսվելով իմ գովեստից, գործակալը հայտնեց մի
խելոք միտք, որը ինձ վրա խորը տպավորություն արավ։