«Էջ:Raffi, Collected works, vol. 4 (Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/390»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-Մոկաց երկրի հայերը, որոնք իրանց կենցաղավարությամբ չէին զանազանվում բրդերից, բոլորովին ազատ էին և ինքնակա։ Նրանք շատ անգամ միանալով բրդերի հետ, թալանում էին այս և այն երկրները. և զարմանալին այն է, որ չէին խնայում մինչև անգամ իրանց ազգայիններին։ Սասնո հայը երբեք իր պատյանը չէ դնում մերկացրած խենջարը առանց նրան թաթախելու հակառակորդի արյան մեջ։ Նա շատ դժվարությամբ է դուրս քաշում իր սուրը, իսկ երբ սուրբ մերկացավ պատյանից, գործը վճռված է. նա պետք է կոտորե։
+Մոկաց երկրի հայերը, որոնք իրանց կենցաղավարությամբ չէին զանազանվում քրդերից, բոլորովին ազատ էին և ինքնակա։ Նրանք շատ անգամ միանալով քրդերի հետ, թալանում էին այս և այն երկրները. և զարմանալին այն է, որ չէին խնայում մինչև անգամ իրանց ազգայիններին։ Սասնո հայը երբեք իր պատյանը չէ դնում մերկացրած խենջարը առանց նրան թաթախելու հակառակորդի արյան մեջ։ Նա շատ դժվարությամբ է դուրս քաշում իր սուրը, իսկ երբ սուրը մերկացավ պատյանից, գործը վճռված է. նա պետք է կոտորե։
 Այս երկրում, որքան ես նկատում էի, յուրաքանչյուր հայի սիրտը նմանում էր կիսաքանդած օջախի, որքան քրքրում ես մոխիրը, նոր և նոր կայծեր էին հայտնվում. մի փոքր վառելու նյութ, մի բորբոք — և ահա բռնկեց կրակը...
-Վերքն այնքան վտանգավոր չէ, երբ վիրավորը զգում է նրա ցավը.— դա կենդանության նշան է։ Տարոնի և Վասպուրականի հայը իսպառ թմրած չէր, նա իր սրտի մեջ զգում էր վերքերը, հասցրած նրան բռնության կոպիտ ձեռքից։ Այս պատճառով նա միշտ սնուցանում էր իր սրտի մեջ վրեժխնդրության դառն թույնը։ Ոչ այնքան հայրենասիրությունը, ոչ այնքան անձնասիրությունը դրդում էր նրան դեպի մի այսպիսի միտք, որքան իր եկեղեցու, իր սրբությունների հալածանքը մահմեդական ազդերից։ Հայը ամեն բանի համբերում է, ամեն թշվառություն տանում է, բայց նա համբերել չէ կարող, երբ բռնաբարվում է նրա եկեղեցին, նրա միակ սրբարանը։ Եկեղեցին հայի կյանքի նպատակն է և նրա բարձրագույն իդեալը։
+Վերքն այնքան վտանգավոր չէ, երբ վիրավորը զգում է նրա ցավը.— դա կենդանության նշան է։ Տարոնի և Վասպուրականի հայը իսպառ թմրած չէր, նա իր սրտի մեջ զգում էր վերքերը, հասցրած նրան բռնության կոպիտ ձեռքից։ Այս պատճառով նա միշտ սնուցանում էր իր սրտի մեջ վրեժխնդրության դառն թույնը։ Ոչ այնքան հայրենասիրությունը, ոչ այնքան անձնասիրությունը դրդում էր նրան դեպի մի այսպիսի միտք, որքան իր եկեղեցու, իր սրբությունների հալածանքը մահմեդական ազգերից։ Հայը ամեն բանի համբերում է, ամեն թշվառություն տանում է, բայց նա համբերել չէ կարող, երբ բռնաբարվում է նրա եկեղեցին, նրա միակ սրբարանը։ Եկեղեցին հայի կյանքի նպատակն է և նրա բարձրագույն իդեալը։
 Կարոն լավ էր հասկացել հայի սրտի այս ամենազգալի կողմը, և նրա տեսությունը Բարդուղիմեոս առաքելո վանքի վանահոր հետ ուներ մի գաղտնի խորհուրդ, որ կապված էր իր նպատակների հետ։ Ես այս չէի գիտենալ, եթե մի դեպք առիթ չտար ինձ կիսով չափ տեղեկանալ նրա դիտավորությանը։
-Կարոն, որպես հայտնի է մեր ընթերցողին, իր ընկերների հետ գնաց Բարդուղիմեոս առաքելո վանքը, խոստանալով, թե կվերադառնա ոչ ավելի, քան մի օրից հետո։ Բայց ահա մի շաբաթ անցավ այն օրից, նրանից ոչինչ լուր չկա։ Ծերունի որսորդը այս մասին խիստ անհանգստության մեջ էր, չգիտեր ինչ բան արգելք եղավ նրանց վերադարձին։ Մի գիշեր դեռ նոր էր պատել մութը, հայտնվեցավ մի գրաբեր, բոլորովին քրդի ձևով հագնված, նա տվեց ծերունի որսորդին մի նամակ։ Ես այն ժամանակ հասկացա,ի մեջ զգում էր վերքերը,
+Կարոն, որպես հայտնի է մեր ընթերցողին, իր ընկերների հետ գնաց Բարդուղիմեոս առաքելո վանքը, խոստանալով, թե կվերադառնա ոչ ավելի, քան մի օրից հետո։ Բայց ահա մի շաբաթ անցավ այն օրից, նրանից ոչինչ լուր չկա։ Ծերունի որսորդը այս մասին խիստ անհանգստության մեջ էր, չգիտեր ինչ բան արգելք եղավ նրանց վերադարձին։ Մի գիշեր դեռ նոր էր պատել մութը, հայտնվեցավ մի գրաբեր, բոլորովին քրդի ձևով հագնված, նա տվեց ծերունի որսորդին մի նամակ։ Ես այն ժամանակ հասկացա,
-հասցրած նրան բռնության կոպիտ ձեռքից։ Այս պատճառով նա
-միշտ սնուցանում էր իր սրտի մեջ վրեժխնդրության դառն թույնը։
-Ոչ այնքան հայրենասիրությունը, ոչ այնքան անձնասիրությունը
-դրդում էր նրան դեպի մի այսպիսի միտք, որքան իր եկեղեցու,
-իր սրբությունների հալածանքը մահմեդական ազդերից։ Հայը ամեն
-բանի համբերում է, ամեն թշվառություն տանում է, բայց նա
-համբերել չէ կարող, երբ բռնաբարվում է նրա եկեղեցին, նրա
-միակ սրբարանը։ Եկեղեցին հայի կյանքի նպատակն է և նրա բարձրագույն իդեալը։
-Կարոն լավ էր հասկացել հայի սրտի այս ամենազգալի կողմը, և նրա տեսությունը Բարդուղիմեոս առաքելո վանքի վանահոր
-հետ ուներ մի գաղտնի խորհուրդ, որ կապված էր իր նպատակների հետ։ Ես այս չէի գիտենալ, եթե մի դեպք առիթ չտար ինձ
-կիսով չափ տեղեկանալ նրա դիտավորությանը։
-Կարոն, որպես հայտնի է մեր ընթերցողին, իր ընկերների
-հետ գնաց Բարդուղիմեոս առաքելո վանքը, խոստանալով, թե կվերադառնա ոչ ավելի, քան մի օրից հետո։ Բայց ահա մի շաբաթ
-անցավ այն օրից, նրանից ոչինչ լուր չկա։ Ծերունի որսորդը այս
-մասին խիստ անհանգստության մեջ էր, չգիտեր ինչ բան արգելք
-եղավ նրանց վերադարձին։ Մի գիշեր դեռ նոր էր պատել մութը,
-հայտնվեցավ մի գրաբեր, բոլորովին քրդի ձևով հագնված, նա
-տվեց ծերունի որսորդին մի նամակ։ Ես այն ժամանակ հասկացա,