«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/552»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-{{Poemx||<poem>ոումներ են, որոնք խառը կարգով հաջորդում են չափածո մասերին։ Արձակ հատվածները փաստորեն պլան -կոնսպեկտի րնսլյթ ունեն։ Դրանք Հետագայում, անշուշտ, պետք է վերածվեին չափածոյի։ Մենք պահպանեք ենք ինքնագրի այդ յուրահատկությունը (ի տարբերություն նախորդ Հրապարակման, որի մեջ արձակ մասերն էլ արհե ււտ ա կանո րեն բաժանվել ե% տողերի):
+գրառոումներ են, որոնք խառը կարգով հաջորդում են չափածո մասերին։ Արձակ հատվածները փաստորեն պլան-կոնսպեկտի բնույթ ունեն։ Դրանք հետագայում, անշուշտ, պետք է վերածվեին չափածոյի։ Մենք պահպանել ենք ինքնագրի այդ յուրահատկությունը (ի տարբերություն նախորդ հրապարակման, որի մեջ արձակ մասերն էլ արհեստականորեն բաժանվել են տողերի):
-նկատի ունենալով երկի իւիստ սևագիր բնույթր և չափածս ու արձակ հատվածների խառը միահյուսումը, տողերը համարակալված չեն, իսկ բնագրային տաբրերոլթյոլննե րր տրվում են հիմնական տեքստի մեշ (ա, բ, գ նշումներով)։
+նկատի ունենալով երկի խիստ սևագիր բնույթը և չափածո ու արձակ հատվածների խառը միահյուսումը, տողերը համարակալված չեն, իսկ բնագրային տարբերությունները տրվում են հիմնական տեքստի մեջ (ա, բ, գ նշումներով)։
-{{Կենտրոն|ԴՐԱԴԻՐ Մ Ո ԻՋԱՆ}}
+{{Կենտրոն|'''ԳՐԱԳԻՐ ՄՈՒԶԱՆ'''}}
-{{Կենտրոն|(էջ 149)}}
-Տպա գրվում է առաշին անգամ՝ ՂԱԹ ԹՖ պահպանված սևագիր պատառիկների հիման վրա (№ 7գ)։
+{{Կենտրոն|'''(էջ 149)'''}}
-Դատելով ձեռագրից և մեղ հասած մասերի թսվանգ ակութ յսլնիք, այա ստեղծագործական մտահղացումր նույնպես վերաբերում է 1 90-ական թվականների սկզբին, երբ Թումանյանը ծառայում էր Թիֆլիսի Հայսք կոնսիստորիայում (մինչև 1892 թ. մարտը), և կամ դրանիք անմիջապես Հեաո, եբբ բանաստեղծը կարող էր երգիծական հայացքով նայել իբ նախկին պաշտոնավար ութ յան «հինգ հոգեհան տարիների- դեպքերին։ Ինչպես և «Դարձ» սևագիր և անավարտ պոեմում, այստեղ ևս բազմազան երանգներով արտացոլվել են գրասենյակում ծառայող հոգևորականների քոս՛ բարքերն ու մտքերր, այդ մթնոլորտում տառապող երիտասարդ բանաստեղծի կրած հալածանքներն ու գրկանքները։ Այդ առումով «Դրագիթ Մուզան՝ Թումանյանի առաջին գործերից է, որոնցով սկիզբ է ասն ում նրա պս էգի այի առաջատար գծերից մեկը արվեստագետի կոչման և ժամանակակից հասարակության մեջ նրա կրած հոգևոր տառապանքների թեման:
+Տպագրվում է առաջին անգամ՝ ԳԱԹ ԹՖ պահպանված սևագիր պատառիկների հիման վրա (№ 7գ)։
-Հատկանշական Է նաև, որ աոաջին անգամ այս սևագիր մ աաՀղաք -ման մեջ Է հանդես գալիս Մուսայի կերպարը, սրր բանաստեղծի եքկվսր-յակն Է, նրա ոգևորության աղբյուրը, բայց ստիպված Է թաքնվել գթա- Օ են յակի մարդկանց քննախույզ հայացքից։ Դրանով եբիտասաքգ Թուման յանն ակնարկում Էր իր բանաստեղծական փորձերի նկատմամբ չրշա- պաաի չարամիտ վերաբերմունքը։ Սկսվելով այս սարսափությունից Պսետաին Մուսայի Հանդիպադրման, նրանց զրսւյցի և վեճի սյաթվեսս ական հնարանքը Թսւմանյանի միտքն զբաղեցրել Է ամբսզշ էէ ֊ական թվականների ընթացքում, մինչև որ իբ լավագույն մարմնավորումն ցավ նրա երգիծական պոեմի մեջ, Այս բոլորը Հիմք Է և ավյաչ
-</poem>|}}
+Դատելով ձեռագրից և մեզ հասած մասերի բովանդակությունից, այս ստեղծագործական մտահղացումը նույնպես վերաբերում է 1890-ական թվականների սկզբին, երբ Թումանյանը ծառայում էր Թիֆլիսի հայոց կոնսիստորիայում (մինչև 1892 թ. մարտը), և կամ դրանից անմիջապես հետո, երբ բանաստեղծը կարող էր երգիծական հայացքով նայել իր նախկին պաշտոնավարության «հինգ հոգեհան տարիների» դեպքերին։ Ինչպես և «Դարձ» սևագիր և անավարտ պոեմում, այստեղ ևս բազմազան երանգներով արտացոլվել են գրասենյակում ծառայող հոգևորականների բարքերն ու մտքերը, այդ մթնոլորտում տառապող երիտասարդ բանաստեղծի կրած հալածանքներն ու զրկանքները։ Այդ առումով «Գրագիր Մուզան» Թումանյանի առաջին գործերից է, որոնցով սկիզբ է առնում նրա պոեզիայի առաջատար գծերից մեկը` արվեստագետի կոչման և ժամանակակից հասարակության մեջ նրա կրած հոգևոր տառապանքների թեման:
+Հատկանշական Է նաև, որ աոաջին անգամ այս սևագիր մտահղացման մեջ Է հանդես գալիս Մուսայի կերպարը, որը բանաստեղծի երկվորյակն Է, նրա ոգևորության աղբյուրը, բայց ստիպված Է թաքնվել գրասենյակի մարդկանց քննախույզ հայացքից։ Դրանով երիտասարդ Թումանյանն ակնարկում Էր իր բանաստեղծական փորձերի նկատմամբ շրջապատի չարամիտ վերաբերմունքը։ Սկսվելով այս ստեղծագործությունից, Պոետի և Մուսայի հանդիպադրման, նրանց զրույցի և վեճի գեղարվեստական հնարանքը Թումանյանի միտքն զբաղեցրել Է ամբողջ 90-ական թվականների ընթացքում, մինչև որ իր լավագույն մարմնավորումն ստացավ նրա երգիծական պոեմի մեջ: Այս բոլորը հիմք Է տալիս տվյալ