«Էջ:Raffi, Collected works, vol. 2 (Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/555»–ի խմբագրումների տարբերություն

→‎Չսրբագրված: Նոր էջ « — Ես, ճշմարիտ է, լողալ չեմ իմանում,— ասաց նա,— բայց ձին խո իմանում է, լողալով կտանե և կհանե ինձ մյո...»:
 
No edit summary
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
— Ես, ճշմարիտ է, լողալ չեմ իմանում,— ասաց նա,— բայց
— Ես, ճշմարիտ է, լողալ չեմ իմանում,— ասաց նա,— բայց
ձին խո իմանում է, լողալով կտանե և կհանե ինձ մյուս ափի վրա։
ձին խո իմանում է, լողալով կտանե և կհանե ինձ մյուս ափի վրա։


— Բայց դրա համար պետք է բավական քաջություն ունենալ,
— Բայց դրա համար պետք է բավական քաջություն ունենալ, պետք է սրտի և հոգու քաջություն ունենալ, չշփոթվել, չմոլորվել և կարենալ իրան ձիու վրա պահել։
պետք է սրտի և հոգու քաջություն ունենալ, չշփոթվել, չմոլորվել
և կարենալ իրան ձիու վրա պահել։


— Կարող եմ,— ասաց նա։ Հետո ավելացրեց,— միևնույն չէ՞,
— Կարող եմ,— ասաց նա։ Հետո ավելացրեց,— միևնույն չէ՞, ես ուզում էի սպանել ինձ։ Եթե աստված կամենում է, որ ես կենդանի մնամ, նա ինձ կօգնե և ոչ մի վտանգ չի պատահի։ Իսկ եթե հասել է իմ կյանքի վախճանը, ավելի լավ է, որ այդ մաքուր գետը չինի իմ գերեզմանը։

ես ուզում էի սպանել ինձ։ Եթե աստված կամենում է, որ ես կենդանի մնամ, նա ինձ կօգնե և ոչ մի վտանգ չի պատահի։ Իսկ եթե
Հավատը, մի այսպիսի ջերմ հավատը` նախախնամության տնօրինության վրա, միակ և ամենահաստատ գրավականն էր, որ ինձ առիթ տվեց մտածելու, թե օրիորդը չի կորցնի յուր հոգու քաջությունը և երկյուղից չի շփոթվի։ Եվ այդքանը բավական էր կատարյալ հաջողություն սպասելու համար։ Բավական էր, ասում եմ, այն պատճառով, որ եթե նա կկարողանար իրան ձիու վրա պահել, ձին այնքան ուժեղ էր և վարժված, որ առանց դժվարության կարող էր լողալով դուրս տանել նրան մյուս ափի վրա:
հասեք է իմ կյանքի վախճանը, ավելի լավ է, որ այդ մաքուր դետը

չինի իմ գերեզմանը։
Այսուամենայնիվ, սպասելիք վտանգը մեծ էր։ Ես բռնեցի օրիորդի ձիու սանձը իմ ձեռքում և պատվիրեցի նրան, որ յուր ձին էլ առա վարելու համար ամենևին հոգ չտանե, միայն երկու ձեռքով պինդ բռնե թամքից և աշխատե, որ ոտները դուրս չպրծնեն ասպանդակներից։ Իսկ ես իմ ձին առաջ քշեցի, նրա ձիուն իմ հետևից քաշ տալով։ Երբ նրա ձին առաջին ոտները դրեց ջրի մեջ, ես նկատեցի, որ օրիորդը խաչակնքեց յուր դեմքը և լուռ աղոթում էր։ Մենք սկսեցինք առաջ գնալ։ Ջուրը հազիվ հասնում էր մինչև ձիսների կուրծքը։ Օրիորդը սկսեց մինչև անգամ ծիծաղել իմ վրա, թե ինչո՞ւ ես այնքան չափազանցորեն նկարագրեցի գետի ահավորությունը։ Բայց ես զգուշացնում էի նրան, թե կարող են պատահել և ավելի խոր տեղեր։
Հավատը, մի այսպիսի ջերմ հավատը* նախախնամության

տնօրինության վրա, միակ և ամենահաստատ գրավականն էր, ոք
Երասխի ծանծաղուտները այնքան վտանգավոր չեն, մանավանդ ամառը, երբ ջուրը փոքրանում է։ Գյուղացիները մինչև անգամ ոչխարների հոտեր են անցկացնում։ Միայն պետք է ճանաչել այն տեղերը, ուր նշանավոր խորություններ չեն պատահում։ Իմ ընտրած տեղը ամենասովորական տեղն էր, ուսկից անց էին կենում այն տեսակ մարդիկ, որ չէին ցանկանում սահմանապահ ղարավուլների հանդիպել։ Բայց ո՞վ կարող է նախագուշակել, թե գետը ամեն ժամ, ամեն օր ինչ հեղհեղություններ է կատարում յուր
ինձ առիթ տվեց մտածելու, թե օրիորդը չի կորցնի յուր հոգու քաջությունը և երկյուղից չի շփոթվի։ Եվ այգքանը բավական էր կատարյալ հաջողություն սպասելու համար։ Բավական էր, ասում եմ,
այն պատճառով, որ եթե նա կկարողանար իրան ձիու վրա պահել,
ձին այնքան ուժեղ էր և վարժված, որ առանց դժվարության կարոդ
էր լողալով դուրս տանել նրան մյուս ափի վրա:
Այսուամենայնքւվ, սպասելիք վտանգը մեծ էր։ Ես բռնեցի
օրիորդի ձիու սանձր իմ ձեռքում և պատվիրեցի նրան, որ յուր ձին
ել առա վարելու համար ամենևին հոգ չտանե, միայն երկու ձեռքով
պինդ բոնե թամքից և աշխատե, որ ոտները դուրս չպրծնեն աս¬
պանդակներից։ Իսկ ես իմ ձին առաջ քշեցի, նրա ձիուն իմ հետևից
քաշ տալով։ Երբ նրա ձին առաջին ոտները դրեց ջրի մեջ, ես
նկատեցի, որ օրիորդը խաչակնքեց յուր դեմքը և լուռ աղոթում էր։
Մենք սկսեցինք առաջ գնալ։ Ջուրը հապիվ հասնում էր մինչև ձիս։֊
ների կուրծքը։ Օրիորդը սկսեց մինչև անգամ ծիծաղել իմ վրա, թե
ինչո'լ ես այնքան չափազանցորեն նկարագրեցի գետի ահավորս։ -
թյունր։ Բայց ես զգուշացնում էի նրան, թե կարող են պատահել և
ավելի խոր տեղեր։
Երասխի ծանծաղուտները այնքան վտանգավոր չեն, մանա¬
վանդ ամառը, երբ ջուրը փոքրանում է։ Գյուղացիները մինչև ան¬
գամ ոչխարների հոտեր են անցկացնում։ Միայն պետք է ճանաչել
այն տեղերը, ուր նշանավոր խորություններ չեն պատահում ։ Իմ
ընտրած տեղը ամենասովորական տեղն էր, ուսկից անց էին կե¬
նում այն տեսակ մարդիկ, որ չէին ցանկանում սահմանապահ ղա¬
րավուլների հանդիպել։ Բայց ո“վ կարող է նախագուշակել, թե դե¬
տը ամեն ժամ, ամեն օր ինչ հեոեդություններ է կատարում յուր
555