«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/211»–ի խմբագրումների տարբերություն

Այս խոսքերով ցույց տվավ տիրացուն Սյունյաց աշխարհի կապուտակ լեռները, որոնց կատարները, կարծես, ծրարզում էին ամպերի մեջ։Կամսարյանը դիտում էր լեռներով ծածկված այդ հորիզոնը խորին հիացմունքով։

— Քիչ վախտից եդր էս ա հվասարիլ տենք նրանց, չուն

Բայց նրա <<քիչ վախտը» շատ էլ շուտ չանցավ, անթիվ կեռմաններով վերելքը տևեց մոտ երկու ժամ։Եվ սակայն Մայմեխի ամենաբարձր լանջերին հասնելուց,արդարև, ուղևորներին թվում էր թե իրենք հավասարվել են Սյունյաց լեռնեցի բարձրության։

— Տենո՞ւմ ես, աղա, հրես հվասարվեցինք։ Բա էլ Սիսիանը խի՞ ա լաղ անում մեր Մայմեխի վրա,

— զվարճախոսեց տիրացուն։

— Չենք հավասարվել, քեզ այդպես է թվում,— պատասխանեց Կամսարյանը:

— Ո՞նց թե հվասարվել չենք. հրես քթիս թուշովը (ուղղությամբ)որ մտիկ եմ տալի, ասես իմ գլուխն ու Սիսիանա գլուխը մի չվանի են դրած։

— Այդպես կերևա միշտ հեռվից, բայց եթե անցնես քո և դիմացի սարի մեջտեղը գտնվող տարածությունը, կտեսնես, որ սարը հետզհետե բարձրանում է,— բացատրեց երիտասարդը։

— Դհե (այդպես) բան էլ կա՞։

— Հապա′։

— Բա էդ խի՞ դհենց ա ըլում,— հետաքրքրվեց տիրացուն։

— Նրա համար, որ երկիրը կլոր է և այդ պատճառով էլ քանի սարը հեռու է լինում, այնքան էլ նա փոքր է երևում,որովհետև, հեռվից մենք տեսնում ենք միայն նրա վերին մասը։ Իսկ հետո որքան մոտենում ենք, այնքան նա մեծանում է, որովհետև հետզհետե տեսնում ենք նաև միջի և ապա վարի մասերը։