«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/329»–ի խմբագրումների տարբերություն
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Չսրբագրված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
յուր հին բարեկամ Մարկ Իվանովիշ Մարկոզովի հետ։ Վերջինս, որ ծաղրում էր էտիկետի օրենքները, վառ առավոտից էր եկել տիկնոջը շնորհավորելու և տեսնելով նրան դեռևս պենյուարի մեջ, ասել էր, որ այդ շորը նրան ավելի է սազում, որովհետև նրա մեջ տիկինը ավելի է «թմփլիկ, կլորիկ»: |
|||
յուր հին բարեկամ Մարկ Իվանովիշ Մարկոզովի հետ։ |
|||
⚫ | |||
Վերջինս, որ ծաղրում էր էտիկետի օրենքները, վառ առավո- |
|||
սէից էր եկել տիկնոջը շնորհավորեչու և տեսնելով նրան դեռ֊ |
|||
⚫ | |||
ևս պենյուարի մեջ, ասել էր, որ այդ շորը նրան ավեյի է սա֊ |
|||
ղում, որովհետև նրա մեջ տիկինը ավելի է «թմփլիկ, կլո- |
|||
— Բանիդ կաց... ծնունդ էլ որ չէր էլել, էլի կոպեր...-շեշ ու չհար, Կիրիլ Կարպիչ, քարդ դիր...— շարունակեց խաղը Մարկ Իվանիչը, որ ուրախ բնության տեր ու կատակասեր մեկն էր: |
|||
րիկ», |
|||
Մի երկու ժամից արդեն բարեկամներն ու բարեկամուհիները գալիս էին շնորհավորելու: Կանայք ու տղամարդիկ, օրիորդներ ու երիտասարդներ, ոմանք զատ-զատ, ոմանք խմբովին, հետզհետե լցնում էին վիլլայի դահլիճն ու նրան |
|||
— Սուդեր, բաս չէ՞ր դա... կռոների մոտ հո չէր մնա,— |
|||
կից վերանդան, որ զարդարված էր շքեղ վարագույրներով։ Հաճելի աղմուկով ներս ու դուրս էին անում մանավանդ երիտասարդուհիները, որոնց զրույցի մեծ մասն, առհասարակ, բաղկացած էր լինում ձայնարկություններից ու բացականչություններից: |
|||
⚫ | |||
Լիդիա Պավլովնան յուր գլուխը կկորցներ, եթե երիտասարդ որդին, որ քաջ կենցաղագետ էր, կարգով կանոնով ամենքին չընդուներ, հարկ եղած տեղը սիրով չժպտար, կամ ուր որ պետք էր, հաճոյախոսություն չաներ: |
|||
որդու գալուստն ավետելու։ |
|||
Ճիշտ հարմար ժամին, այսինքն ընդունելության տաք միջոցին, վիլլայի առաջ կանգ առավ Մարկոսյանների կառքը, որից տիկինն իջավ նազելով և, անպատճառ, սպասավորի օգնությամբ, մինչդեռ Ադելինան ներքև թռավ թեթև թռչունի պես։ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
— Բանիդ կաց... ծնունդ էլ որ չէր էլել, էլի կոպեր...— |
|||
⚫ | |||
ջևշ ու չհար, Կիրիլ Կարպիչ, քարդ դիր...— շարունակեց |
|||
խաղը Մարկ Իվանիչը, որ ուրախ բնության տեր ու կատա¬ |
|||
կասեր մեկն էրt |
|||
Մի երկու մամից արդեն բարեկամներն ու բարեկամու¬ |
|||
հիները դալիս էին շնորհավորելու, Կանայք ու տղամարդիկ, |
|||
օրիորդներ ու երիտասարդներ, ոմանք զատ-զատ, ոմանք |
|||
խմբովին, հետզհետե լցնում էին վիԱայի դահլիճն ու նրան |
|||
կից վերանդան, որ զարդարված էր շքեղ վարագույրներով։ |
|||
Հաճելի աղմուկով ներս ու դուրս էին անում մ տնավանդ երի¬ |
|||
տասարդուհիները, որոնց զրույցի մեծ մասն, առհասարակ, |
|||
բաղկացած էր լինում ձայնարկություններից ու բացականչու¬ |
|||
թյուններից։ |
|||
Լիդիա Պավլովնան յուր գլուխը կկորցներ, եթե երիտա¬ |
|||
սարդ որդին, որ քաջ կենցաղագետ էր, կարգով կանոնով |
|||
ամենքին չընդուներ, հարկ եղած տեղը սիրով չժպտար, կամ |
|||
ուր որ պետք էր, հաճոյախոսություն չաներ» |
|||
ճիշտ հարմար ժամին, այսինքն ընդունելության տաք |
|||
միջոցին, վիլլայի առաջ կանդ առավ Մարկոսյանների կառ¬ |
|||
քը, որից տիկինն իջավ նազելով և, անպատճառ, սպասա¬ |
|||
վորի օգնությամբ, մինչդեռ Ադելինան ներքև թռավ թեթև |
|||
թռչունի պես։ |
|||
Տեսնելով Պետրոսին դահլիճի դռան առաջ, ուր նա |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
Э31 |