«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/205»–ի խմբագրումների տարբերություն

Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
ձրի ծառայի, թե ինքը բարկանա, հազար մանեթ տա, ու էն օրից էլ ծառան ազատ է։
ձրի ծառայի, թե ինքը բարկանա, հազար մանեթ տա, ու էն օրից էլ ծառան ազատ է։


ՉԷ՛, Էդ քիչ Է,— հակառակում Է տղեն։— Թե դու բարկանաս, դու ինձ երկու հազար մանեթ տաս, թե ես բար. կանամ, ես քեզ երկու հազար մանեթ տամ կամ քսան տարի ձրի ծառայեմ։
Չէ՛, էդ քիչ է,— հակառակում է տղեն։— Թե դու բարկանաս, դու ինձ երկու հազար մանեթ տաս, թե ես բարկանամ, ես քեզ երկու հազար մանեթ տամ կամ քսան տարի ձրի ծառայեմ։


— Լա՛վ,— ուրախանում՝ Է հարուստը։ Պայմանը կապում են, ու այժմ Էլ փոքր ախպերն Է մտնում՝ ծառայության։
— Լա՛վ,— ուրախանում՝ Է հարուստը։ Պայմանը կապում են, ու այժմ էլ փոքր ախպերն է մտնում ծառայության։


Առավոտը լուսանում Է, Էս ծառան վեր լի կենում տեղի– ցը։ Տերը դուրս Է գնում, տուն Է գալի, Էս ծառան դեռ քնած Է։
Առավոտը լուսանում է, էս ծառան վեր չի կենում տեղիցը։ Տերը դուրս է գնում, տուն է գալի, էս ծառան դեռ քնած է։


— Ա՛յ տղա, դե վեր կաց, Է՛, օրը ճաշ դառավ։
— Ա՛յ տղա, դե վեր կաց, է՛, օրը ճաշ դառավ։


Հը", բարկանո՞ւմ ես դու..,— գլուխը վեր Է. քաշում ծառան։
Հը՞, բարկանո՞ւմ ես դու․․․— գլուխը վեր է քաշում ծառան։


— ՉԷ՛, չեմ բարկանում,— վախեցած պատասխանում Է տերը,— միայն ասում եմ՝ պետք Է արտը գնանք հնձելու։
— ՉԷ՛, չեմ բարկանում,— վախեցած պատասխանում է տերը,— միայն ասում եմ՝ պետք Է արտը գնանք հնձելու։


Լա՛, որ Էդ ես ասում, ոչինչ, կգնանք, ինչ ես վռազում։
Հա՛, որ էդ ես ասում, ոչինչ, կգնանք, ինչ ես վռազում։


Վերջապես ծառան վեր Է կենում, սկսում Է տրեխները հագնել։ Տերը դուրս Է գնում, ներս Է գալի, սա դեռ տրեխ֊ ՚ներր հագնում Է։
Վերջապես ծառան վեր է կենում, սկսում է տրեխները հագնել։ Տերը դուրս է գնում, ներս է գալի, սա դեռ տրեխները հագնում է։


— Ա՛յ տղա,, դե շուտ արա, հագի, —- Հը՛, հո չե՞ս բարկանում։
— Ա՛յ տղա, դե շուտ արա, հագի, է՜․․․


— Հը՜, հո չե՞ս բարկանում։
ՉԷ՛,, ո՞վ է բարկանում, ես միայն ուզում էի ասել՝ ուշանում ենք...


Չէ՛, ո՞վ է բարկանում, ես միայն ուզում էի ասել՝ ուշանում ենք․․․
— Հա՛, էդ ուրիշ բան, է. թե չէ՝ պայմանը պայման է։ Մինչև ծառան տրեխները հագնում է, մինչև արտն են գնում, ճաշ է դառնում։


— Հա՛, էդ ուրիշ բան, է․ թե չէ՝ պայմանը պայման է։
— Էլ ինչ հնձելու ժամանակն է,— ասում է ծառան,— տեսնում ես՝ ամենքն էլ ճաշում են, մենք էլ մեր ճաշն ուտենք՝ հետո։


Մինչև ծառան տրեխները հագնում է, մինչև արտն են գնում, ճաշ է դառնում։
Նստում են, ճաշն ուտում։ ճ՛աշից հետո էլ ասում է. «Մշակ մարդիկ ենք, պետք է մի քիչ քնենք, հանգստանա՞նք, թե չէ»։ Գլուխը կոխում՝ է խոտերի մեջն ու քնում մինչև ի՛րիկուն։

— Էլ ինչ հնձելու ժամանակն է,— ասում է ծառան,— տեսնում ես՝ ամենքն էլ ճաշում են, մենք էլ մեր ճաշն ուտենք՝ հետո։


Նստում են, ճաշն ուտում։ Ճաշից հետո էլ ասում է․ «Մշակ մարդիկ ենք, պետք է մի քիչ քնենք, հանգստանա՞նք, թե չէ»։ Գլուխը կոխում՝ է խոտերի մեջն ու քնում մինչև իրիկուն։
Տո', վեր կաց, է", մթնեց, է՛՚, ուրիշները հնձեցին,


Տո՛, վեր կաց, է՛, մթնեց, է՜, ուրիշները հնձեցին,
199
Ստորագիր (չի ներառվում)Ստորագիր (չի ներառվում)
Տող 1. Տող 1.


<references/>
<references/></div>

<div align="right">199