«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/584»–ի խմբագրումների տարբերություն

No edit summary
No edit summary
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 3. Տող 3.
Առաջ եկավ մի ջահել ասպետ, որ երկար ժամանակ սիրում էր Թամարին։
Առաջ եկավ մի ջահել ասպետ, որ երկար ժամանակ սիրում էր Թամարին։


Ես կբերեմ, ասավ նա ու իջավ իր ձիուց։
Ես կբերեմ, ասավ նա ու իջավ<ref>[մտավ]</ref> իր ձիուց։


Սարսափը պատեց ամենքին։
Սարսափը պատեց ամենքին։


Մի՞թե այժմ էլ չի սիրիլ սրան Թամարը, մտածում են [ամենքը]։
Մի՞թե այժմ էլ չի սիրիլ սրան Թամարը, մտածում են [ամենքը]։


Ահա լողում է սիրահար ասպետը ջրային կապույտ տարածության մեջ․․․ հասավ․․․ բարձրացավ էն սեպ ժայռի գլուխը, բռնեց թագուհու ձեռնասուն բազեն ու կրկին ջուրը մտավ։ Գալիս է, մի ձեռքով բարձր բռնած բազեն, մյուս ձեռքով կռվելով ալիքների հետ։ Ամենքը հիացած նայում են ափից ու շշնջում.
Ահա լողում է սիրահար ասպետը<ref>[նա]</ref> ջրային կապույտ տարածության մեջ․․․ հասավ<ref>հասավ․․․[բռնեց]</ref>․․․ բարձրացավ էն սեպ ժայռի գլուխը, բռնեց թագուհու ձեռնասուն բազեն<ref>[սիրելի բազեին]</ref> ու կրկին ջուրը մտավ։ Գալիս է, մի ձեռքով բարձր բռնած բազեն, մյուս ձեռքով կռվելով ալիքների հետ։ Ամենքը հիացած նայում են ափից ու շշնջում.


Այժմ էլ չի մերժիլ Թամարը, այժմ կամուսնանա նրա հետ։
Այժմ<ref>այժմ [անպատճառ]</ref> էլ չի մերժիլ Թամարը<ref>[նրան]Թամարը [գեղեցիկ Թամարա] թագուհին</ref>, այժմ կամուսնանա նրա հետ։


Հիացած նայում է և ջահել թագուհին ու մտածում.
Հիացած նայում է և ջահել թագուհին<ref>նրա սերին, [ինչ ասեմ, եթե առաջարկ անի ամուսնության]</ref> ու մտածում.


Ո՛վ աստված, գալիս է նա․․․ Այժմ ի՞նչ պատասխանեմ նրա սերին․․․ ո՛վ աստված, ի՞նչ արի ե՜ս․․․ երանի չէի ուղարկել․․․ երանի ետ չբերի․․․ երանի ինձ չհասնի․․․
Ո՛վ աստված, գալիս է նա․․․ Այժմ ի՞նչ պատասխանեմ նրա սերին․․․ ո՛վ աստված, ի՞նչ արի ե՜ս․․․ երանի չէի ուղարկել․․․ երանի ետ չբերի․․․ երանի ինձ չհասնի․․․


Ջրերի ափին կանգնած տանջվում ու այսպես աղոթում էր թագուհին և ահա․․․ ձեռքե՞րը հոգնեցին, ալիքնե՞րը սաստկացան, թե՞ թագուհու աղոթքն էր՝ դժբախտ ասպետը բռնվեց տագնապով, մի քանի օրհասական [շարժումներ] արավ ջրերի մեջ, բազեն թռավ, իսկ ինքը սուզվեց ջրերի տակը․․․
Ջրերի ափին կանգնած տանջվում ու այսպես աղոթում էր թագուհին և ահա․․․ ձեռքե՞րը հոգնեցին, ալիքնե՞րը սաստկացան, թե՞ թագուհու աղոթքն էր՝ դժբախտ ասպետը բռնվեց տագնապով, մի քանի օրհասական [շարժումներ] արավ ջրերի մեջ, բազեն թռավ, իսկ ինքը սուզվեց ջրերի տակը․․․
Տող 21. Տող 21.
Քարացած կանգնած են ափին ասպետները, նայում են Թամար թագուհուն ու միտք են անում.
Քարացած կանգնած են ափին ասպետները, նայում են Թամար թագուհուն ու միտք են անում.


Այժմ ի՞նչ կանի նա․․․
Այժմ ի՞նչ կանի նա․․․


Քարացած կանգնած է և Թամար թագուհին, նայում է ջրերի տարածության մեջ ու միտք է անում.
Քարացած կանգնած է և Թամար թագուհին, նայում է ջրերի տարածության մեջ ու միտք է անում.