«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/562»–ի խմբագրումների տարբերություն
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Հաստատված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
ՎԱՀՐԱՄ. |
ՎԱՀՐԱՄ.– Քեզ հետ թագավորն է խոսում, պատասխանիր, ինչ ես վայ տալիս։ |
||
– Վա՛յ ինձ, վա՛յ ինձ, վա՛յ ինձ․– թագավորին նայելով գոռում է ու թողնում, մտնում անտառը, գոռում հեռանալով՝ վա՛յ ինձ․․․ |
|||
Թ<ԱԳԱՎՈՐ><ref>1 [ԻՇԽԱՆնԵՐԸ] </ref> |
Թ<ԱԳԱՎՈՐ><ref>1 [ԻՇԽԱՆնԵՐԸ] </ref>․– Խելագար էր այս մարդը։ |
||
– Խելագար էր,– պատասխանում են ապշած իշխանները և ծիծաղում։ |
|||
Թ<ԱԳԱՎՈՐ> |
Թ<ԱԳԱՎՈՐ>– Ո՞վ գիտե, ինչ մարդ էր։ |
||
ՎԱՀՐԱՄ. |
ՎԱՀՐԱՄ.– Գուցե սուրբ էր.– և սկսում են ծիծաղել ու ուզում են շարունակել ընթացքը։ |
||
Հանկարծ արևը խավարում է։ Արևի սկավառակը մի արենային գնդի նման երևում է մթնում-բեմի խորքում, ծառերի ետևը, երկնքում<ref>[երևում է]</ref> փայլում են աստղերը, զարհուրանք ու շփոթ<ref>[բնութ<յան>]</ref> արարածների ու մարդկանց մեջ. լեզուները կապվում է և խելագարի նման<ref>[գետին]</ref> ընկնում են<ref>[<1 անընթ․>]</ref> գետին։ |
Հանկարծ արևը խավարում է։ Արևի սկավառակը մի արենային գնդի նման երևում է մթնում-բեմի խորքում, ծառերի ետևը, երկնքում<ref>[երևում է]</ref> փայլում են աստղերը, զարհուրանք ու շփոթ<ref>[բնութ<յան>]</ref> արարածների ու մարդկանց մեջ. լեզուները կապվում է և խելագարի նման<ref>[գետին]</ref> ընկնում են<ref>[<1 անընթ․>]</ref> գետին։ |
||
Տող 19. | Տող 19. | ||
Անի քաղաքի պարիսպը ներսից. նայում են դեպի դուրս, դաշտը, խոսում են, նկարագրում են դաշտը։ |
Անի քաղաքի պարիսպը ներսից. նայում են դեպի դուրս, դաշտը, խոսում են, նկարագրում են դաշտը։ |
||
– Ճանապարհ տվեք,– գալիս է մայրը։ |
|||
ՄԱՅՐԸ․– Ճանապարհ տվեք, տեսնեմ որն է քաջ իմ որդիներից։ |
|||
Նա սարսափով նայում է դաշտին, և հենց սկսվում է պատերազմը, նրան ցած են բերում, զանգերն սկսում են ղողանջել, լսվում է պատերազմի հեռավոր շռինդը, վարագույրն իջնում է։ |
Նա սարսափով նայում է դաշտին, և հենց սկսվում է պատերազմը, նրան ցած են բերում, զանգերն սկսում են ղողանջել, լսվում է պատերազմի հեռավոր շռինդը, վարագույրն իջնում է։ |
||
Տող 29. | Տող 29. | ||
Մտնում է թ<ա>գ<ավո>րը մեծերի հետ։ |
Մտնում է թ<ա>գ<ավո>րը մեծերի հետ։ |
||
– Դեռ եղբորս տված վերքերից արյուն է հոսում, սելջուկներն<ref>[թաթար]</ref> եկան, դեռ նրանք դուրս չեն եկել մեր սահմաններից։ |