«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/536»–ի խմբագրումների տարբերություն

— Տերությունը<ref>[երեսիս]</ref> թքեց<ref>թքեց[ի]</ref>, ես երեսս դեմ արի, տերությունը թքեց, ես երեսս դեմ արի, պահեցի, ասի մին կըլի, երկու կըլի, մինչև ո՞ր օրը ես ձեր լրբությունները պահեմ․․․

— (Գրագրին).— Ա՛րի, գրի որ<ref>[սաղ]</ref> գեղովի րաղբոյնիկներ են։

— Խի՞ ես մեզ տնաքանդ անում, գլավին ջան․ մենք ի՞նչ ենք արել։

Տ<ԱՆՈԻՏԵՐ>.— Դուք ինչ եք արել, շանորդի, տես ո՞նց<ref>[ինչ]</ref> ա խոսում։ Ադա, (գզրին) տուր Էդ շանորդուն, բռնի տար տուն գցի։ (Գզիրը ճիպոտով ծեծելով տանում է)։

— Դու Էն ասա, տանուտեր, հո դրան կկորցնեն։

— Անպատճառ։

— Որ կկորցնեն, հեշտ ա։

— Կալն ու մարագը քեզ, Փիլո՚ս, գոմը՝ Գևոյին, տունը՝ Մարտիրոսին, ֆողերն Էլ Էս ա մեր գլավնին ենք տալիս, գոմահանդն Էլ ես եմ վեր ունում, ախպեր, տեղ չունեմ ապրանքս պահեմ։

— <Ասում են> ճանճ կրակելը՝ կատրեժ ա։

— Տղե՚րք, Էդ ի՞նչ մեծ բան ա Էլել։

— Ախպե՛ր, մի ասիք ոչ, թե բաս էդ ո՞նց ա էլել։

— Ոնց պտի ըլիլ, էդ մեռած Արութինը (Սատ<անանց Սիմոնի> տղեն) գնացել ա մեղրը կտրել, մուլը փեթակի միջին թեղ արել, դուրս եկել, էն ա կրակ ա ընկել, գնացել։

— <ref>[Տունս քանդես]</ref>Դրա տունը քանդվի։

— Բա էդ խի՞ ես, էդ խեղճ<ref>[նաչար]</ref>, թրջված լալոշի յախեն բռնում․ խի՞ պտի մի օր․․․ (պատմում է, թե ինչպես իրան վիրավորել է)։