«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/397»–ի խմբագրումների տարբերություն

Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Սրա հեռանալն ինձ շփոթեց. բայց պետք է օգնել,__
— Սրա հեռանալն ինձ շփոթեց. բայց պետք է օգնել, — ասացի ես և բարձրացա նստարանը, որպեսզի քրոջ կապոցը դարակից իջեցնեմ:

ասացի ես և բարձրացա նստարանը, որպեսզի քրոջ կապո-
Բայց ինչ կապոց. երկար ու լայն մի տոպրակ էր դա, կապարի ծանրությամբ, քաշում էի, քաշում և չէր շարժվում տեղից։
ցը դարակից իջեցնեմ.

Բայց ինչ կապոց. երկար ու լայն մի տոպրակ էր դա,
— Թողեք, խնդրեմ, ես ինքս կառնեմ, — ասում էր գթության քույրը։ Բայց ես մի կերպ վար իջեցրի ծանրոցը, որ երևի յուր մեջ պարունակում էր գթության քրոջ բոլոր շարժական գույքը։
կապարի ծանրությամբ, քաշում էի, քաշում և չէր շարժվում

տեղից։
Գնացքը կանգ առավ։ Բայց ինչպես շատ կայարաններում, նույնպես և այստեղ ոչ մի բեռնակիր ներս չեկավ իրեղենները դուրս հանելու։ Ստիպված էի ծառայությունս շարունակել, որովհետև քույրը ինքն էր կամենում դուրս հանել այդ կոշտ ծանրոցը, որ անկարելի էր թույլատրել։ Այսուամենայնիվ, մինչև որ տոպրակը հանեցի վագոնից և հասցրի պլատֆորմը, հոգիս դուրս եկավ։
— Թողեք, խնդրեմ, ես ինքս կառնեմ,— ասում էր գթու-

թյան քույրը։ Բայց ես մի կերպ վար իջեցրի ծանրոցը, որ
Այստեղ էին արդեն գթության քրոջ ուրիշ ընկերուհիները, իրենց իրեղեններով, որոնց և մոտեցրի մեր քրոջ գույքը։
երևի յուր մեջ պարունակում էր գթության քրոջ բոլոր շար¬

ժական գույքը։
Պլատֆորմը, սակայն, այնպիսի դիրք ուներ, որ կառքերը նրան չէին կարող մոտենալ։ Ես սպասում էի թե ահա, ուր որ է, կգա մի բեռնակիր, որին և կհանձնեի բերածս ծանրոցը։ Այդ պատճառով կանգնած սպասում էի և միևնույն ժամանակ, օգուտ քաղում այդ վայրկյաններից, որպեսզի մի վերջին անգամ էլ կուշտ նայեմ գեղեցիկ քրոջը, բնության այն հրաշակերտին, որ բոլորովին անգիտակ յուր գեղեցկության զորությանը, կանգնած էր մյուսների հետ իբրև մի անտեր ու խղճուկ արարած...: Եվ սակայն հենց այստեղ, կաթոլիկության ստրուկ այդ խմբի մեջ, ես առաջին անգամ նրան ճանաչեցի լավապես։ Մի կին, որ յուր հետ քարշ է տալիս կոշտ կտավից կարած, գռեհիկ տեսքով և միայն մշակի ուսին վայել այդպիսի մի տոպրակ, նա չէ կարող լինել ոչ կոկետ, ոչ պչրող և ոչ էլ բնությունից իրեն տված հարստության արժեքը գիտցող էակ:
Գնացքը կանգ առավ։ Բայց ինչպես շատ կայարաննե¬
րում, նույնպես և այստեղ ոչ մի բեռնակիր ներս չեկավ իրե-
ղենները դուրս հանելու։ Ստիպված էի ծառայությունս շարու¬
նակել, որովհետև քույրը ինքն էր կամենում դուրս հանել այդ
կոշտ ծանրոցը, որ անկարելի էր թույլատրել։ Այսուամենայ-
նիվ, մինչև որ տոպրակը հանեցի վագոնից և հասցրի պլատ¬
ֆորմը, հոգիս դուրս եկավ։
Այստեղ էին արդեն գթության քրոջ ուրիշ ընկերուհինե¬
րը, իրենց իրեղեններով, որոնց և մոտեցրի մեր քրոջ
գույքը։
Պլատֆորմը, սակայն, այնպիսի դիրք ուներ, որ կառքե¬
րը նրան չէին կարող մոտենալ։ Ես սպասում էի թե ահա,
ուր որ է, կգա մի բեռնակիր, որին և կհանձնեի բերածս ծան-
րոցը։ Այդ պատճառով կանգնած սպասում էի և միևնույն
Ժամանակ, օգուտ քաղում այդ վայրկյաններից, որպեսզի մի
վերջին անգամ էլ կուշտ նայեմ գեղեցիկ քրոջը, բնության
այն հրաշակերտին, որ բոլորովին անգիտակ յուր գեղեցկու¬
թյան զորությանը, կանգնած էր մյուսների հետ իբրև մի ան¬
տեր ու խղճուկ արարած...: Եվ սակայն հենց այստեղ, կա-
թոլիկության ստրուկ այդ խմբի մեջ, ես առաջին անգամ նը-
րան ճանաչեցի լավապես։ Մի կին, որ յուր հետ քարշ է տալիս
կոշտ կտավից կարած, գռեհիկ տեսքով և միայն մշակի ուսին
վայել այդպիսի մի տոպրակ, նա չէ կարող լինել ոչ կոկետ, ոչ
պչրող և ոչ էլ բնությունից իրեն տված հարստության արժեքը
գիտցող էակ: