«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/297»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+կամաբար նրա ձեռքը սեղմերով, շնորհակալություն հայտնեց սիրալիր ուղեկցության համար և հատկապես խնդրեց, որ հայր-սուրբը հաճի վստահորեն դիմել իրեն, երբ հարկ լինի հանձնել իրեն որևէ պատվեր կատարելու։<br>
-կամաբար նրա ձեռքը սեղմերով, շնորհակալությսւն հայտնեց
+— Պատվերներ տալ ձեզ՝ չեմ համարձակվիլ, բայց գուցե խնդրեմ, որ երբեմն ինձ համար նոր գրքեր ղրկեք, դրանով դուք ինձ շատ շնորհապարտ կկացուցանեք,— ասաց աբեղան։<br>
-սիրալիր ուղեկցության համար և հատկապես խնդրեց, որ
+— Ամենայն սիրով և ուրախությամբ,— հարեց երիտասարդը և մակուկավարներին առատորեն վարձատրելով. դուրս ելավ ափը։<br>
-հայր-սուրբը հաճի վստահորեն դիմել իրեն, երբ հարկ լինի
+Մի քանի րոպեից հետո նավակը հեռանում էր առնելով յուր հետ բողոքարկու աբեղային, իսկ Կամսարյանն յուր ձին խրախուսելով, դիմում էր դեպի Չիբուխչու։<br>
-հանձնել իրեն որևէ պատվեր կատարելու։
+<br><br>
-— Պատվերներ տալ ձեզ՝ չեմ համարձակվիջ, բայց գու¬
+{{Կենտրոն|'''ԺԴ'''}}
-ցե խնդրեմ, որ երբեմն ինձ համար նոր գրքեր ղրկեք, դրա¬
+<br><br>
-նով դուք ինձ շատ շնորհապարտ կկացուցանեք,— ասաց
+Դեռ բավական օր կար, որ Պետրոսը հասավ գյուղ։
-աբեղան։
+Տանուտերը տանը չէր. նրան դիմավորեց տանտիրուհին, որի հետ խոսել նա չէր կարող։
-— Ամենայն սիրով և ուրախությամբ,— հարեց երի¬
+Ինչպե՞ս անցընել ուրեմն օրվա մնացորդը, կամ ո՞ւր գնալ, մտածեց երիտասարդը և իսկույն էլ մտաբերեց տիրացու Մոսուն։— «Այցելեմ նրա դպրոցը, այս կտրող է ուրախացնել տիրացուին», խոսեց նա ինքնիրեն և դուրս գնաց։ <br>
-տասարդը և մակուկավարներին առատորեն վարձատրելով.
+Առաջին պատահող անցորդը ցույց տվավ նրան տիրացուի տեղը, դեպի ուր և ուղղեց յուր քայլերը։ <br>
-դուրս ելավ ափը։
+Տնակն, ուր ապրում էր Մոսին, գտնվում էր գյուղի ծայրում և բաղկացած էր մի հատ երդիկավոր միադուռն օդայից և ցածուն, բայց լայնադիր սրահից, որի առաջ գտնվում էր նաև փոքրիկ բակ, կիսով չափ պարսպած գետաքարերի անշաղախ պատով։
-Մի քանի րոպեից հետո նավակը հեռանում էր առնելով
+Հովանավոր սրահում, այլև բակի այն մասում, որի վրա հարևանի աթարի դեզը տարածել էր լայն ստվեր, անկարգ ու խառն ի խուռն նստոտած էին մոտ երկու տասնյակ տղաներ, ոմանք կտավի փոքրիկ մինդարնե
-յուր հետ բողոքարկու աբեղային, իսկ Կամսարյանն յուր ձին
-խրախուսելով, դիմում էր դեպի Չիբուխչու։
-ԺԴ
-Դեռ բավական օր կար, որ Պետրոսը հասավ գյուղ։
-Տանուտերը տանը չէր. նրան դիմավորեց տանտիրուհին, որի
-հետ խոսել նա չէր կարող։ Ինչպե՞ս անցընել ուրեմն օրվա
-մնացորդը, կամ ո՞ւր գնալ, մտածեց երիտասարդը և իսկույն
-էլ մտաբերեց տիրացու Մոսուն։— «Այցելեմ նրա դպրոցը;
-այս կտրող է ուրախացնել տիրացուին», խոսեց նա ինքն¬
-իրեն և դուրս գնաց։
-Առաջին պատահող անցորդը ցույց տվավ նրան տիրա֊
-ցուի տեղը, դեպի ուր և ուղղեց յուր քայլերը։
-Տնակն, ուր ապրում էր Մոսին, գտնվում էր գյուղի ծայ¬
-րում և բաղկացած էր մի հատ երդիկավոր միադուռն օդա֊
-յից և ցածուն, բայց յայնադիր սրահից, որի առաջ գտնվում
-էր նաև փոքրիկ բակ, կիսով չափ պարսպած գետաքարերի
-անշաղախ պատով։ Հովանավոր սրահում, այլև բակի այն
-մասում, որի վրա հարևանի աթարի դեզը տարածել էր լայն
-ստվեր, անկարգ ու խառն ի խուռն նստոտած էին մոտ եր¬
-կու տասնյակ տղաներ, ոմանք կտավի փոքրիկ մինդարնե֊