«Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/13»–ի խմբագրումների տարբերություն

→‎Չսրբագրված: Նոր էջ «էին դարձա մայիկիս զարմացած մայիկս չէր փոքացնել։ Մթցաղի մանիշկություն մշուջմ սուրում էին ծիծարնե...»:
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
էին դարձա մայիկիս զարմացած մայիկս չէր փոքացնել։
էին։ Դարձա մայրիկիս զարմացած, մայրիկս չէր փոքրացել։
Մթցաղի մանիշկություն մշուջմ սուրում էին ծիծարներ
բյուրավոր ծիծարիկներ որոնից իմ
գլղի վյայով շատ մօտիկից սուր ճիշտ արձակներով մօտիկից սուր արձակներով
անցնում էին։ Երբ ես հետեվում էի նրանից մեկնումեկի թրիցքն
և պատկերացնում էի նրա գիծը իբրիվ թել իմ արաջ
դիզվում էր ղարնված բելի մի կույտ։ Մայիկիս
գրկում ես այքան խախածի և թրցնելու
փորձր արի որ հօգնեցի փաթաթեվի մայիկիս կզգով
քնած էր կուցքը էր բաց վեր կացա մոտեցա
նրան գլուղս թաղեցի նրա կրցքի մեջ մայկս։
արանց ացքերը բանալու մի թեվով պինդ
գրկեց ինձ։


Մթնշաղի մանիշակագույն մշուշում սուրում էին ծիծեռնակները, բյուրավոր ծիծեռնակներ, որոնցից ոմանք իմ գլխի վրայով, շատ մոտիկից, սուր ճիչ արձակելով՝ անցնում էին։ Երբ ես հետևում էի նրանցից մեկնումեկի թռիչքին և պատկերացնում էի նրա թռիչքի գիծը իբրև թել, իմ առաջ դիզվում էր խառնված թելի մի կույտ։
Էին։ Դարձա մայրիկիս զարմացած, մայրիկս չէր փոքրացել։ Մթնշաղի մանիշակագույն մշուշում սուրում էին ծիծեռ֊ նակներր, բյուրավոր ծիծեռնակներ, որոնցից ոմանք իմ գւխի վրայով, շատ մոտիկից , սուր ճիշ արձակելով[' անց֊ նում էին։ Երբ ես հետևում էի նրանցից մեկնումեկի թո֊իչքին և պատկերացնում էի նրա թոիչքի գիծը իբրև թել, իմ առաջ դիզվում էր խառնված թեւի մի կույտ։ Մայրիկիս գրկում ես այնքան խաղացի և թռչելու փոր֊ ձեր արի, որ հոզՏեեցի, փաթաթվեցի մայրիկիս վզով, կամաց֊ կամաց գլուխս կախվեց ստինքների վրա, շրթներս հպան նրա ջերմ պտուկներին։ Միայն առավոտյան աչքերս բացի։ Արև էր։ Մայրիկս թեած էր, կուրծքը բաց։ Վեր կացա, մոտեցա նրան, գլուխս թաղեցի նրա կրծքի մեջ։ Մ այրիկս, առանլլ աչքերը բանալու, մի թևով պինգ գրկեց ինձ։ Ս. Հայրս կալվածատեր էր և մեր գավառում պետական բարձր պաշտոնատար։ 9այց ես պետք է սկսեմ նրա մահից։ Նա մահվան պատրաստվեց այնպես, ինչպես նորափե֊ սան է պատրաստվում իր հարսանիքին։ Մեռնելուց մի ամիս առաջ (դեռևս ոտի վրա էր և բա֊ վական առույգ, բայց գիտեր, որ հաղթում է մահվան որդը) կանչեց հյուսնին, միասին ջոկեցին երկար ընկուզե տախ֊ տակներ։ — Էս տախտակին վրա ոստ կա,— ասաց հայրս և մեկդի նետեց տախտակը, փոխարինելով մեկ ուրիշ մաքուր տախտակով։ Ապա պառկեց հատակին, պարսկական քիրմանշահ գոր- զի վրա, հյուսնը վերցրեց նրա հասակի չափը։ — Չինարի բոյ ունիս, հաջի էֆենդի,— ասաց հյուսնը' լափը վերցնելուց հետո։ Եվ հայրս ժպտաց անտարբեր։

Մայրիկիս գրկում ես այնքան խաղացի և թռչելու փորձեր արի, որ հոգնեցի, փաթաթվեցի մայրիկիս վզով, կամաց-կամաց գլուխս կախվեց ստինքների վրա, շրթներս հպան նրա ջերմ պտուկներին։ Միայն առավոտյան աչքերս բացի։ Արև էր։ Մայրիկս քնած էր, կուրծքը բաց։ Վեր կացա, մոտեցա նրան, գլուխս թաղեցի նրա կրծքի մեջ։ Մայրիկս, առանց աչքերը բանալու, մի թևով պինդ գրկեց ինձ։

<center>'''Ա'''</center>
Հայրս կալվածատեր էր և մեր գավառում պետական բարձր պաշտոնատար։

Բայց ես պետք է սկսեմ նրա մահից։

Նա մահվան պատրաստվեց այնպես, ինչպես նորափեսան է պատրաստվում իր հարսանիքին։

Մեռնելուց մի ամիս առաջ (դեռևս ոտի վրա էր և բավական առույգ, բայց գիտեր, որ հաղթում է մահվան որդը) կանչեց հյուսնին, միասին ջոկեցին երկար ընկուզե տախտակներ։

— Էս տախտակին վրա ոստ կա,— ասաց հայրս և մեկդի նետեց տախտակը, փոխարինելով մեկ ուրիշ մաքուր տախտակով։

Ապա պառկեց հատակին, պարսկական քիրմանշահ գորգի վրա, հյուսնը վերցրեց նրա հասակի չափը։

— Չինարի բոյ ունիս, հաջի էֆենդի,— ասաց հյուսնը՝ չափը վերցնելուց հետո։

Եվ հայրս ժպտաց անտարբեր։