«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/28»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Պիես|
ԵՐԿՐՈՐԴ ՊԱՏԿԵՐ
{{Կենտրոն|'''ԵՐԿՐՈՐԴ ՊԱՏԿԵՐ'''}}

Զալալ իշխանի հանդիսավոր ընդունելության ընդարձակ և սյունազարդ
Ջալալ իշխանի հանդիսավոր ընդունելության ընդարձակ և սյունազարդ դահլիճը՝ քանդակազարդ պատերով և առաստաղով, սրակամար պատուհաններով և ոսկեզօծ դռներով: Սյուների վրա կախված են հնատարազ զենքեր ու դրոշակներ, պատերի տակ շարված՝ թավշապատ բազմոցներ:
{{Կենտրոն|'''ՏԵՍԻԼ Ա'''
դահլինը՝ քանդակազարդ պատերով և առաստաղով, սրակամար պատուհան¬
'''Զալալ և Ռուզան'''}}
ներով և ոսկեզօծ դոներով: Սյուների վրա կախված են հնատարազ զենքեր
(Ներս մտնելով—միմյանց թևանցուկ. Ռուզան՝ թաշկինակն աչքերին)
ու դրոշակներ, պատերի տակ շարված՝ թավշապատ բազմոցներ:
ՋԱԼԱԼ.— +Հանդարտի՛ր, զավակս, հանդարտի՛ր։ Քեզ արդեն ասացի, որ ես մաս չունիմ այդ գործում։ Համտունն այցելել է քեզ առանց իմ գիտության. նա օգուտ է քաղել իմ բացակայությունից։

ՌՈՒԶԱՆ.— +Ինձ վշտացնողը, հայր իմ, Համտունի այցելությունը չէ, այլ այն լուրը, որ պտտվում է ամրոցի կանանց բերանում։ Ամեն անկյունում այդ մասին են խոսում։
ՏԵՍԻԼ Ա
ԶԱԼԱԼ. +Այդ լուրը հնարված է. ես քո ձեռը չեմ մերժել Ներսեհին:

ՌՈԻԶԱՆ.— +(խնդագին) Ինչպե՞ս. դու չես մերժել նրան... ո՜հ, ասա՛, հայր իմ. ես կամենում եմ նորից լսել այդ։
Զալալ և Ռուզան
ԶԱԼԱԼ.— +Այո՛, զավակս, չեմ մերժել և ոչ իսկ մերժել կարող էի. Ներսեհը վաղուց սահմանված է քեզ համար:

ՌՈՒԶԱՆ.— +(ուրախացած) Ա՜հ, որքա՜ն բարի ես, հայր իմ... (Համբուրում է հոր ձեռքը): Բայց ինչո՞ւ Ներսեհն այլևս չէ հաճախում այստեղ. տասն օրեն ավելի է՝ ինչ չեմ տեսել նրան։
(Ներս մտնելով—միմյանց թևանցուկ. Ռուզան՝ թաշկինակն
ՋԱԼԱԼ.— +(նստելով աթոռի վրա և յուր մոտ նստեցնելով Ռուզանին) Լսի՛ր դուստրս և ամեն բան կիմանաս։ (Ինքն իրեն): Պետք է վերջապես ծանոթացնել սրան բուն ճշմարտությանը։ (Դառնալով Ռուզանին): Բավական ժամանակ է, սիրելի Ռուզանս, ինչ հրամանով, ո՛չ մի անախորժ լուր չէ թափանցել քո դստիկոնը սրտիդ խաղաղությունր վրդովելու համար։ Թե ինչե՜ր էին անցնում իմ իշխանության մեջ, թե ինչ հոգսեր էին կնճռում քո հոր ճակատը, թե ինչո՜ւ նա օրերով բացակայում էր ամրոցից, այս ամենի մասին չէր հայտնվում քեզ ոչինչ...
աչքերին)
}}

ՋԱԼԱԼ.— Հանդարտի՛ր, զավակս, հանդարտի՛ր։ Քեզ արդեն
ասացի, որ ես մաս չունիմ այդ գործում։ Համտունն այ-
ցելել է քեզ առանց իմ գիտության. նա օգուտ է քաղել
իմ բացակայությունից։

ՌՈՒԶԱՆ.— Ինձ վշտացնողը, հայր իմ, Համտունի այցելու-
թյունը չէ, այլ այն լուրը, որ պտտվում է ամրոցի կա-
նանց բերանում։ Ամեն անկյունում այդ մասին են
խոսում։

ԶԱԼԱԼ.- Այդ լուրը հնարված է. ես քո ձեռը չեմ մերժել Ներ-
սեհին:
ՌՈԻԶԱՆ.— (խնդագին) Ինչպե՞ս. դու չես մերժել նրան... ո՜հ,
ասա՛, հայր իմ. ես կամենում եմ նորից լսել այդ։

ՀԱԼԱԼ.— Այո՛, զավակս, չեմ մերժել և ոչ իսկ մերժել կա-
րող էի. Ներսեհը վաղուց սահմանված է քեզ համար:

ՌՈՒԶԱՆ.— (ուրախացած) Ա՜հ, որքա՜ն բարի ես, հայր իմ...
(Համբուրում է հոր ձեռքը): Բայց ինչո՞ւ Ներսեհն այլևս
չէ հաճախում այստեղ. տասն օրեն ավելի է՝ ինչ չեմ տե-
սել նրան։

ՋԱԼԱԼ.— (նստելով աթոռի վրա և յուր մոտ նստեցնելով (Ռու-
զանին) Լսի՛ր դուստրս և ամեն բան կիմանաս։ (Ինքն-
իրեն): Պետք է վերջապես ծանոթացնել սրան բուն
ճշմարտությանը։ (Դառնալով Ռուզանին): Բավական
30