«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/43»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{Պիես|

ՀԱՆԴԻՍԱԿԱՆՔ.— +(բաժակները բարձրացնելով) Ամուսնացող զույգի և ժողովրդայն բարեկենդանության կենացը։

ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅՈՒՆԸ.— +(ձայնակցում է հանդիսականներին):

ՈՒՄԵԿ.— +(շտապով տեղից բարձրանալով) Սպասեցեք, իշխաններ. (դառնալով Ջալալին) մեծափառ տեր, իմ իրավունքը բռնաբարված է. ես բողոքում եմ քեզնից քո արդարության առաջ։

ՋԱԼԱԼ.— +(ծիծաղելով) Ի՞նչ, մի՞թե ես քո դեմ մի անիրավություն արի։

ՈՒՄԵԿ.— +Այո’, տեր, բախտը մեզ տալիս է երկու «կենաց բաժակ» դատարկելու առիթ, իսկ դու այնոնց միացնում ես մի բաժակի մեջ։ Ես տաճարապետ եմ քո մեծության հրամանով, ուստի պահանջում եմ, որ այդ «կենացները» զատ-զատ դատարկվին։

ՋԱԼԱԼ— +Իրավունք ունիս։ Ուրեմն առաջ ժողովրդի բարեկենդանության կենացը։

ՈՒՄԵԿ.— +Համաձայն եմ (հանդիսականներին): Բազմականներ, ժողովրդի բարեկենդանության կենացը։ Մաղթենք, որ այն լինի հաստատ և հարատև։

ՀԱՆԴԻՍԱԿԱՆԸ.— +Ժողովրդի բարեկենդանության կենացը։ (Խմում են):

ՈՒՄԵԿ.— +Ահա', այդպես. պետք է հարգել կարգն ու կանոնը։

ՋԱԼԱԼ.— +(ծիծաղադեմ) Սիրելի իշխան, դու նախանձախնդիր ես կենացների կանոնավոր բաշխման, գովում եմ եռանդդ։ Բայց ես այդոնք միացրի, որովհետև ամեն բանում սիրում եմ միություն։

ՈՒՄԵԿ.— +Բայց միությունն անհրաժեշտ է թշնամու զորքի առաջ և ոչ զինվոր սրվակների, որոնք նույնքան դեմ են միության, որքան մեր վարդապետները՝ կուսակրոնության։

ԹԵՆԻ․— +Մեր տաճարապետը խոսում է իբրև հերետիկոս․ պե՞տք է արդյոք հնազանդիլ նրան։

}}