«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/52»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Պիես|
սի դիմադրությունը բավական զորեղ է։ Ասա՛ ինձ, որ-
ՀԱՄՏՈՒՆ․— +Հինգ հարյուր զինվորից ավելի չկա, բայց այդ Էլ մեծ ուժ է, քանի որ նրանց կառավարում են փորձառու և ընտիր զորապետներ։

քա՞ն զորք ունի Ջալալն յուր ամրոցում։

ՀԱՄՏՈԻՆ․— Հինգ հարյուր զինվորից ավելի չկա, բայց այդ

Էլ մեծ ուժ է, քանի որ նրանց կառավարում են փորձառու

և ընտիր զորապետներ։

ՋՈԼԱ.— Այսինքն ովքե՞ր։
ՋՈԼԱ.— Այսինքն ովքե՞ր։
ՀԱՄՏՈՒն.— +Առաջին՝ իշխան Հասան-Ջալալը, որ հուսաբեկ զինվորին իսկ հոգի է ներշնչում։ Երկրորդ՝ նրա եղբայր ծերունի Զաքարեն, որի մազերը սպիտակել են պատերազմների մեջ, և երբեք չի հաղթվում ա՛յն գունդը, որին նա առաջնորդում է։ Երրորդ՝ Գուգարաց Սմբատ իշխանը, ոո լեռնականների ահ ու սարսափն է։ Չորրորդ՝ Ձորոգետի Ներսեհ իշխանը, որ նշանավոր է յուր միշտ աներկյուղ, և նամանավանդ հանդուգն քաջությամբ, և հենց այս վերջինն էր, որ ձեր գունդերը ջարդեց Մռավի մոտ։

ԲՈՒՐԱ.— +Եվ մենք, ուրեմն, այդ վերջինին գլխատման կարժանացնենք, իսկ մնացյալները գերի վարվելով՝ կարող են մեզ ծառայել Սմրղանդի բաղնիքներում։
ՀԱՄՏՈԻն.— Առաջին՝ իշխան Հասան-Ջալալը, որ հուսաբեկ
ՋՈԼԱ.— +Բայց ինչո՞ւ այդ իշխանները հենց այս միջոցին հավաքվել են այդտեղ։ Մի՞թե Ջալալը մեր գալուստը գիտեր։

ՀԱՄՏՈՒՆ.— +Ո՛չ, տեր իմ. նրանցից մի երկուսն յուր ազգակիցներն են, որոնք գրեթե միշտ գտնվում են իշխանի հետ, մյուսները հրավիրված են, որովհետև իշխանը հարսանիք ուներ։
զինվորին իսկ հոգի է ներշնչում։ Երկրորդ՝ նրա եղբայր
ՋՈԼԱ.— +Հարսանի՞ք։

ՀԱՄՏՈՒՆ.— +Այո՛։
ծերունի Զաքարեն, որի մաղերը սպիտակել են պատե-
ԶՈԼԱ.— +Որդի՞ն է ամուսնացնում։

ՀԱՄՏՈՒՆ.— +Ո՛չ, տեր իմ. որդիքն անչափահաս են. նա ամուսնացնում է դուստրը։
րազմների մեջ, և երբեք չի հաղթվում ա՛յն գունդը, որին
ՋՈԼԱ․— +Ո՞ւմ հետ։

ՀԱՄՏՈՒՆ.— +Ձորագետի Ներսեհ իշխանի, որի համար ասացի թե՝ ձեր բանակը ջարդողն էր։ Նա Ջալալի աղջիկն առնում է իբր մրցանակ յուր հաղթության։
նա առաջնորդում է։ Երրորդ՝ Գուգարաց Սմբատ իշխանը,
}}

ոո լեռնականների ահ ու սարսափն է։ Չորրորդ՝ Ձորոգե-

տի Ներսեհ իշխանը, որ նշանավոր է յուր միշտ աներ-

կյուղ, և նամանավանդ հանդուգն քաջությամբ, և հենց այս

վերջինն էր, որ ձեր գունդերը ջարդեց Մռավի մոտ։

ԲՈԻՐԱ.— Եմ մենք, ուրեմն, այդ վերջինին գլխատման կար-

ժանացնենք, իսկ մնացյալները գերի վարվելով՝ կարող

են մեզ ծառայել Սմրղանդի բաղնիքներում։

ՋՈԼԱ.— Բայց ինչո՞ւ այդ իշխանները հենց այս միջոցին

հավաքվել են այդտեղ։ Մի՞թե Ջալալը մեր գալուստը

գիտեր։

ՀԱՄՏՈԻՆ.— Ո՛չ, տեր իմ. նրանցից մի երկուսն յուր ազգա-

կիցներն են, որոնք գրեթե միշտ գտնվում են իշխանի

հետ, մյուսները հրավիրված են, որովհետև իշխանը հար-

սանիք ուներ։

ՋՈԼԱ.— Հարսանի՞ք։

ՀԱՄՏՈԻՆ.— Այո՛։

ԶՈԼԱ.— Որդի՞ն է ամուսնացնում։

ՀԱՄՏՈԻՆ.— Ո՛չ, տեր իմ. որդիքն անչափահաս են. նա

ամուսնացնում է դուստրը։

ՋՈԼԱ․— Ո՞ւմ հետ,

ՀԱՄՏՈԻՆ.— Ձորագետի Ներսեհ իշխանի, որի համար ասացի

թե՝ ձեր բանակը ջարդողն էր։ Նա Ջալալի աղջիկն առ-

նում է իբր մրցանակ յուր հաղթության։

54