«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/62»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{Պիես|
-պատճառ պիտի լինիմ արյան ու անեծքի... օ՜ հ, ո′չ, անկարելի է. այդ չի պիտի լինի... իմ աչքերը չեն տեսնիլ այդպիսի աղետ., եթե պետք է զոհ, ապա թող զոհեն ինձ, թող ուղարկեն թշնամուն, թող մատնեն ինձ թաթարին, ես
+{{Կենտրոն|'''ՏԵՍԻԼ Բ'''
-չեմ տրտնջալ, և ոչ էլ կհակառակեմ, միայն թե աղետը վերանա ժողովրդից... միայն թե նրա լացի ձայնը չհասնե իմ ականջին։ Ո՞վ է գալիս այստեղ։ (Նայելով վարագույրի ետևից) Հայրս և իշխանները. գալիս են խորհրդի, պահվիմ այստեղ, տեսնեմ՝ ինչ են որոշում... (մտնում է աջ դռան վարագույրի ետևը):
+'''Զալալ, Զաքարե, Ներսեհ, Մամքան, Սմբատ,'''
+'''Ումեկ, Պապաք։'''}}
-                            '''ՏԵՍԻԼ Բ'''
+ՈՒՄԵԿ․— +(Ջալալին) Այսպես է, իշխան, դրությունը ծանր է, պետք է շտապել մի ելք գտնել։
-′′′′′′′′′′
+ՋԱԼԱԼ․— +(մտախոհ և տխուր) Պետք է շտապել, այո՛։ Բայց խնդիրն այն է, որ շտապելով էլ չենք կարող ելք գտնել։
-              Զալալ, Զաքարե, Ներսեհ, Մամքան, Սմբատ,
+ԶԱՔԱՐԵ․— +Դանդաղելով նույնպես չենք շահիլ ոչինչ։
-                             Ումեկ, Պապաք։
+ՈԻՄԵԿ․— +Ուրե՞մն։
+ԶԱՔԱՐԵ․— +Պետք է որոշենք թե' չարիքներից ո՞րն է փոքրագույնը, և այն էլ ընտրենք։
-ՈՒՄԵԿ․– (Ջալալին) Այսպես է, իշխան, դրությունը ծանր է, պետք է շտապել մի ելք գտնել։
+ՋԱԼԱԼ․— +Թշնամու պահանջը պարզ է․ երկուսից մինը պիտի զոհենք՝ կա′մ ժողովուրդը, կա′մ իմ Ռուզանը։
+ՄԱՄՔԱՆ․— +(վշտանար) Իմ Ռուզա՞նը... Օ՜, մի ասեք այդ, մի արտասանեք նրա անունը։
-ՋԱԼԱԼ․– (մտախոհ և տխուր) Պետք է շտապել, այո՛։ Բայց խնդիրն այն է, որ շտապելով էլ չենք կարող ելք գտնել։
+ՋԱԼԱԼ․— +Ուրեմն որոշեցեք, ո՞րն է փոքրագույնը... (ամենքը լուռ են): Ինչո՛՛ւ չեք խոսում... (դառը ժպիտով) Հո ամենքդ գիտեք, որ մի հատ ոսկին ավելի քիչ արժե, քան թե հազարը։
+ԶԱՔԱՐԵ․— +Եղբա՜յր իմ...
-ԶԱՔԱՐԵ.– Դանդաղելով նույնպես չենք շահիլ ոչինչ։
+ՋԱԼԱԼ․— +Անանիա Շիրակացին<sup>1</sup> անշուշտ կտարակուսեր, եթե նրան ասեի թե՝ իմ մի ոսկին ավելի արժե, քան ուրիշների նման հազարը... Ւսկ դո՞ւք, դո՞ւք ինչ եք ասում։
+{{rule|4em}}
-ՈԻՄԵԿ․– Ուրե՞մն։
-ԶԱՔԱՐԵ.– Պետք է որոշենք թե' չարիքներից ո՞րն է փոքրգույնը, և այն էլ ընտրենք։
-ԶԱԼԱԼ․– Թշնամու պահանջը պարզ է․ երկուսից մինը պիտի զոհենք՝ կա′մ ժողովուրդը, կա′մ իմ Ռուզանը։
-ՄԱՄՔԱՆ.– (վշտանար) Իմ Ռուզա՞նը... Օ՜, մի ասեք այդ, մի արտասանեք նրա անունը։
-ԶԱԼԱԼ․– Ուրեմն որոշեցեք, ո՞րն է փոքրագույնը... (ամենքը լուռ են): Ինչո՛՛ւ չեք խոսում... (դառը ժպիտով) Հո ամենքդ գիտեք, որ մի հատ ոսկին ավելի քիչ արժե, քան թե հազարը։
-ԶԱՔԱՐԵ․– Եղբա՜յր իմ...
-ԶԱԼԱԼ․– Անանիա Շիրակացին1 անշուշտ կտարակուսեր, եթե
 - Հայտնի թվաբան յոթերորդ դարում։
+}}