«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/75»–ի խմբագրումների տարբերություն
| Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
| - | + | Հաստատված | |
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Պիես| |
|||
ԹԵՆԻ.— Այո՛, զավակս։ |
ԹԵՆԻ.— +Այո՛, զավակս։ |
||
ՌՈՒԶԱՆ.— (Շանույշին) Շանուլջ, դու գնա’. ես կաղոթեմ և |
|||
կվերադառնամ Թենիի հետ։ |
ՌՈՒԶԱՆ.— +(Շանույշին) Շանուլշ, դու գնա’. ես կաղոթեմ և կվերադառնամ Թենիի հետ։ |
||
ՇԱՆՈԻՅՇ.— Թող աստված լսե քո աղոթքը, իմ բարի |
ՇԱՆՈԻՅՇ.— +Թող աստված լսե քո աղոթքը, իմ բարի տիրուհի։ (Հեռանում է) : |
||
{{Կենտրոն|'''ՏԵՍԻԼ Դ''' |
|||
հի։ (Հեոսւնամ) : |
|||
| ⚫ | |||
ՏԵՍԻԼ Դ |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
հասավ մեզ... ամեն բան իմացար, այնպես չէ՞... |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
ՌՈՒԶԱՆ.— +Հանգստանա՞մ... օ՜, մի ասիր այդ, Թենի, ինչպե՞ս կարող եմ ես հանգստանալ, քանի որ գիտեմ, թե մի քանի ժամից մահն իմ պատճառով յուր ահռելի շնչով պիտի մոտենա հազար անմեղների, քանի որ գիտեմ, թե մի քանի ժամից բյուր հայի բերան անեծք պիտի կարդա իմ անվան... Օ՜, ինչո՛՛ւ մայրս ինձ ծնեց. ինչո՞ւ ինձ կյանք տվող վայրկյանը՝ չեղավ ինձ մահաբեր... իսկ այժմ ինչո՞ւ արգելեցին ինձ. ինչո՞ւ թույլ չավին այս թշվառությունը բառնալու... Մի՞թե ես կկամենայի մատնել ինձ գազանին, եթե չիմանայի, թե իմ հայրն անզոր է՝ յուր երկիրը փրկելու։ |
|||
| ⚫ | |||
ԹԵՆԻ.— +Սիրելի զավակս, դու, արդարև, կամեցար բարի գործ կատարել, քո զոհն, անշուշտ, հաճելի կլիներ աստծուն. բայց ի՞նչ արած, ծնողների սիրտն էլ քարից չէ տաշած, նրանք չէին կարող թույլ տալ քեզ՝ այդ անել։ |
|||
գլուխը ողբալու համար։ |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
}} |
|||
չի զլանալ մեզ յուր օգնությունը: |
|||
ՌՈՒԶԱՆ.— Հանգստանա՞մ... օ՜, մի ասիր այդ, Թենի, ինչ¬ |
|||
պե՞ս կարող եմ ևս հանգստանալ, քանի որ դիտեմ, թե |
|||
մի քանի ժամից մահն իմ պատճառով յուր ահռելի շըն- |
|||
չով պիտի մոտենա հազար անմեղների, քանի որ գիտեմ, |
|||
թե մի քանի ժամից բյուր հայի բերան անեծք պիտի |
|||
կարդա իմ անվան... 0՜, ինչո՛՛ւ մայրս ինձ ծնեց. ինչո՞ւ |
|||
ինձ կյանք տվող վայրկյանը' չեղավ ինձ մահաբեր... իսկ |
|||
այժմ ինչո՞ւ արգելեցին ինձ. ինչո՞ւ թույլ չավին այս |
|||
թշվառությունը բառնալու... Մի՞թե ես կկամենայի մատ֊ |
|||
նել ինձ գազանին, եթե չիմանայի, թե իմ հայրն անզոր |
|||
է' յուր երկիրը փրկելու։ |
|||
ԹԵՆԻ.— Սիրեի զավակս, դու, արդարև, կամեցար բարի |
|||
գործ կատարել, քո զոհն, անշուշտ, հաճելի կլիներ աստը- |
|||
ծուն. բայց ի՞նչ արած, ծնողների սիրտն էլ քարից չէ |
|||
տաշած, նրանք չէին կարող թույլ տալ քեղ' այդ անել։ |
|||
| ⚫ | |||
ես համարում։ |
|||
77 |
|||