«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/82»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{Պիես|
-քաշվում): Ա՜ հ, այսքան մո՜ տ ենք մենք թշնամուն։
+Ա՜հ, այսքան մո՜տ ենք մենք թշնամուն։ (Դարձյալ երկու քայլ առաջանալով): Ահա՛, ահա՛ այստեղից երևում է բոլորը։ Նայի՛ր, Շանույշ, ո'հ, մի՛թե չես սարսափում։ Տե՛ս, բոլոր հովիտը և գետափը ծածկված է թշնամու վրաններով։ Իսկ այս շքեղ խորանը, որ այսքան մոտ է մեզ, բռնավորինը չէ' արդյոք։ Նայի՛ր, սուսերամերկ պահապանները դժոխքի հրեշների պես հսկում են նրա դռանը։ Իսկ այս կողմը, տե՛ս, կանգնած են կապյալները, ո՛հ, որքա'ն շատ են. յուրաքանչյուրի գլխին շողում է մի սուսեր, նայի՛ր և սարսափիր... Իսկ այն ծերունիները. այն փոքրիկ տղաները, այն կանայքը․․․ բոլորն էլ ձեռնկապ... նրանք լալիս են, այնպես չէ'։ Իսկ այս առույգ երիտասարդների խումբը, որ գլխակոր  կանգնած է դահիճների առաջ... Ո՛հ, այս տեսարանը կտրատում է իմ սիրտը... Բայց աստված իմ. ահա և Համտունը՝ գարշելի դավաճանը, տե՛ս՝ ինչպես է ճեմում յուր զոհերի առաջ։ (Ետ քաշվելով): Շանույշ, էլ ժամանակը հասավ, համբերելու ուժ չմնաց։ Մինչև այժմ սրտիս մեջ տրոփ և ոտքերումս մի դող էի զգում, այժմ, ընդհակառակն, արիություն եկավ վրաս, ես այլևս չեմ սարսափում բռնավորի առաջն ելնելու։ Այս թշվառներն ազատելու և դավաճանը պատմել տալու հույսը լցնում է իմ սիրտը ուրախությամբ։ Այժմ ես կերթամ. մնաս բարյավ... (Առաջանում է):
-(Դարձյալ երկու քայլ առաջանալով): Ահա՛, ահա' այս-
+ՇԱՆՈԻՅՇ.— +Բայց ես սպասում էի թե' այս ամենը կսարսափեցներ քեզ, տիրուհի։
-տեղից երևում է բոլորը։ Նայի՛ր, Շանույշ, ո'հ, մի՛թե չես
+ՌՈՒԶԱՆ.— +(ետ գալով) Բայց ոչ. նայի՛ր ինձ. տե՛ս թե' գեղեցի՞կ եմ դեռ, գեղեցի'կ եմ այնքան, որ բռնավորի սիրտը շարժել կարողանամ։ Նայիր ինձ. ուղղիր իմ մազերը. ուղղի՛ր հագուստներս, թող բռնավորը հիանալու չափ գեղեցիկ գտնե ինձ։
-սարսափում г Տե՛ս, բոլոր հովիտը և գետափը ծածկված
+ՇԱՆՈԻՅՇ.— +(անզգայարար ազդելով նրան) Դու գեղեցիկ ես, տիրուհի, գեղեցիկ' ինչպես հրեշտակ, բայց էլ ինչո՛ւդ է պետք գեղ՛եցկությունը։
-է թշնամու վրաններով։ Իսկ այս շքեղ խորանը, որ այս-
+}}
-քան մոտ է մեզ, բռնավորինր չէ' արդյոք։ Նայի՛ր, սու
-սերամերկ պահապանները դժոխքի հրեշների պես հսկում
-են նրա դռանը։ Իսկ այս կողմը, տե՛ս, կանգնած են
-կապյալները, ո հ, որքա ն շատ են. յուրաքանչյուրի գըլ-
-խին շողում է մի սուսեր, նայի ր և սարսափիր... Իսկ
-այն ծերունիները. այն փոքրիկ տղաները, այն կանայ-
-քր.’. բոլորն էլ ձեռնկապ... նրանք լալիս են, այնպես
-չէ'г Իսկ այս առույգ երիտասարդների խումբը, որ գլխավօռ
-կոր կանգնած է դահիճնԼրի առաջ... Ո հ, այս տեսարա«
-նր կտրատում է իմ սիրտը... Բայց աստված իմ. ահա և
-Համ տունը՝ գարշելի դավաճանը, տե՛ս' ինչպես է ճեմում
-յուր զոհերի առաջ։ Ետ քաշվելով): Շանույշ, էլ մամա-
-ն ակը հասավ, համբերելու ուժ չմնաց։ Մինչև այժմ սրտիս
-մեջ տրոփ և ոտքերումս մի դող էի զգում, այժմ, ընդհատ
-կառակն, արիություն եկավ վրաս, ես այլևս չեմ սարսա•
-փում բռնավորի առաջն ելնելու։ Այս թշվառներն ազա¬
-տելու և դավաճանը պատմել տալու հույսը լցնում է իմ.
-սիրտը ուրախությամբ։ Այժմ ես կերթամ. մնաս բար-»
-յավ... (Առաջանում է):
-ՇԱՆՈԻՅՇ.— Բայց ես սպասում էի թե* այս ամենը կսարսա-»
-փեցներ քեզ, տիրուհի։
-ՌՈԻ$ԱՆ.— (ետ գալով) Բայց ոչ. նայի՛ր ինձ. տե՛ս թե' դե*
-ղեցի՞կ եմ դեռ, դեղեցի*կ եմ այնքան, որ բռնավորի սիր;
-տը շարժել կարողանամ։ Նայիր ինձ. ուղղիր իմ մա¬
-զերը. ուղղի ր հ ագուստներս, թող բռնավորը հիանալու
-չափ գեղեցիկ գտնե ինձ։
-ՇԱՆՈԻՅՇ.— (անզգայարար ազդելով նրան) Դու գեղեցիկ ես,
-տիրուհի, գեղեցիկ' ինչպես հրեշտակ, բայց էլ ինչո ւդ
-է պետք գեղ՛եցկություն