|
|
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). |
| Տող 1. |
Տող 1. |
|
|
{{Պիես| |
|
Նա կամեցել էր դասալիք չինել, ուստի և զինվորներից նետահար եղավ։ |
|
|
⚫ |
ՌՈՒԶԱՆ.— +(դժվարաշունչ) Ուրեմն աստուծո աջը օգնության է հասել ձեզ... օրհնվի նրա անունը հավիտյա՜նս հավիտևնից... |
|
|
|
|
⚫ |
ՋԱԼԱԼ.— +(անհանգստությամբ) Բայց քեզ ի՞նչ է պատահում, զավակս, դու հետզհետե նվազո՞ւմ ես..․ |
| ⚫ |
ՌՈԻԶԱՆ.— (դժվարաշունչ) Ուրեմն աստուծո աջը օգնության է հասել ձեզ... օրհնվի նրա անունը հավիտյա՜նս հավիտևնից... |
|
|
⚫ |
ԶԱՔԱՐԵ.— +Ի՞նչ չարիք է հասել քեզ, Ռուզան, խոսի՛ր հայտնապես։ |
|
|
|
|
⚫ |
ՆԵՐՍԵՀ.— +Խոսի՛ր Ռուզան, քո դեմքի դալուկը սարսափեցնում է ինձ։ |
| ⚫ |
ՋԱԼԱԼ.— (անհանգստությամբ) Բայց քեզ ի՞նչ է պատահում, զավակս, դու հետզհետե նվազո՞ւմ ես..․ |
|
|
⚫ |
ՍՄԲԱՏ.— +Միգուցե ապիրատի մեկը հարվածեց քեզ շփոթի ժմանանակ։ |
|
|
|
|
⚫ |
ՌՈՒԶԱՆ.— +Ես, այո՛, հարված ստացա, բայց ոչ ուրիշի, այլ իմ ձեռքից... |
| ⚫ |
ԶԱՔԱՐԵ.— Ի՞նչ չարիք է հասել քեզ, Ռուզան, խոսի՛ր հայտնապես։ |
|
|
⚫ |
ՋԱԼԱԼ.— +Քո ձեռքի՞ց... Դու, ուրեմն, վիրավորեցի՞ր քեզ։ |
|
|
|
|
⚫ |
ՌՈՒԶԱՆ.— +Ես թունավորեցի ինձ... |
| ⚫ |
ՆԵՐՍԵՀ.— Խոսի՛ր Ռուզան, քո դեմքի դալուկը սարսափեցնում է ինձ։ |
|
|
⚫ |
ՋԱԼԱԼ.— +(սարսափահար) Դո՞ւ... թու...նավորեցի՞ր քեզ,... ով անբախտ զավակ... |
|
|
|
|
⚫ |
ՆԵՐՍԵՀ.— +(հուսահատաբար) Ո՜վ զարհուրելի գույժ, ինչո՞ւ երկինքը չէ փլչում մեր գլխին... |
| ⚫ |
ՍՄԲԱՏ.— Միգուցե ապիրատի մեկը հարվածեց քեզ շփոթի ժմանանակ։ |
|
|
⚫ |
ՌՈՒԶԱՆ.— +Մի՛ տխրիք և մի հուսահատիք... ես երջանիկ եմ, որ պիտի մեռնեմ ձեր գրկերում... |
|
|
|
|
⚫ |
ՋԱԼԱԼ.— +(վշտահար) Բայց ինչո՞ւ, ինչո՞ւ կամեցար մեռնել... մի՜թե բավական չէր քո փախուստը... |
| ⚫ |
ՌՈԻԶԱՆ.— Ես, այո՛, հարված ստացա, բայց ոչ ուրիշի, այլ իմ ձեռքից... |
|
|
⚫ |
ՌՈԻԶԱՆ.— +Օ՜, հայր իմ, մի՛ կշտամբիր ինձ... եթե ես չփախչեի, եթե ես չզոհեի ինձ, թշնամին չէր հեռանալ քո բերդի ստորոտից... |
|
|
|
|
⚫ |
ԶԱՔԱՐԵ.— +(տխրահռչակ) Եվ մենք չէինք կարող զորաժողով անել և երկրի փրկությունը սրով ձեռք բերել։ |
| ⚫ |
ՋԱԼԱԼ.— Քո ձեռքի՞ց... Դու, ուրեմն, վիրավորեցի՞ր քեզ։ |
|
|
⚫ |
ՍՄԲԱՏ.— +(առանձին) Ճշմարիտ է ասում, սա ինքն է մեր փրկիչը... |
|
|
|
|
⚫ |
ՆԵՐՍԵՀ.— +(հուզված) Բայց մեզ փրկելուց ետ ինչո՞ւ կամեցար մեռնել.․․ |
| ⚫ |
ՌՈԻԶԱՆ.— Ես թունավորեցի ինձ... |
|
|
|
}} |
|
|
|
| ⚫ |
ՋԱԼԱԼ.— (սարսափահար) Դո՞ւ... թու...նավորեցի՞ր քեզ,... ով անբախտ զավակ... |
|
|
|
|
| ⚫ |
ՆԵՐՍԵՀ.— (հուսահատաբար) Ո՜վ զարհուրելի գույժ, ինչո՞ւ երկինքը չէ փլչում մեր գլխին... |
|
|
|
|
| ⚫ |
ՌՈԻԶԱՆ.— Մի՛ տխրիք և մի հուսահատիք... ես երջանիկ եմ, որ պիտի մեռնեմ ձեր գրկերում... |
|
|
|
|
| ⚫ |
ՋԱԼԱԼ.— (վշտահար) Բայց ինչո՞ւ, ինչո՞ւ կամեցար մեռնել... մի՜թե բավական չէր քո փախուստը... |
|
|
|
|
| ⚫ |
ՌՈԻԶԱՆ.— Օ՜, հայր իմ, մի՛ կշտամբիր ինձ... եթե ես չփախչեի, եթե ես չզոհեի ինձ, թշնամին չէր հեռանալ քո բերդի ստորոտից... |
|
|
|
|
| ⚫ |
ԶԱՔԱՐԵ.— (տխրահռչակ) Եվ մենք չէինք կարող զորաժողով անել և երկրի փրկությունը սրով ձեռք բերել։ |
|
|
|
|
| ⚫ |
ՍՄԲԱՏ.— (առանձին) ճշմարիտ է ասում, սա ինքն է մեր փրկիչը... |
|
|
|
|
| ⚫ |
ՆԵՐՍԵՀ.— (հուզված) Բայց մեզ փրկելուց ետ ինչո՞ւ կտմեցար մեռնել.․․ |
|
