«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/109»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{Կենտրոն|Բ}}
-էլ,— պատասխանեց Պետրոսը։— Ուրեմն հրավերը երկու
-կողմից էր, հետևապես, կարող էի չմերժել:
-— Լավ, կգամ, դու գնա՛,— ասացի ես:
-— Դե շուտ եկ, քե մատաղ, ընենց ըլի, որ չեդանաս,
-երեցփոխը վրաս չբարկանա...— Ապա դառնալով մորս,-
-Շողի-Հաքիր, արաղդ փորումս դամ ա տալի, աստված տունդ
-շեն պահի,— ասաց ժամկոչը և մորթե գդակը գլուխը քաշելով
-դուրս գնաց սենյակից:
+Ժամհարի դուրս գնալուց ետ սկսա մտածել ստացածս հրավերի մասին և տեսա, որ դա պատվաբեր բան է։ Դրանով, ուրեմն, հասարակության լիազորները հայտնում էին ինձ
-               {{Կենտրոն|Բ}}
+իրենց վստահությունը։ Կնշանակե ես արդեն արժանի էի դրան... Եվ այդ վայրկենին, ի՜նչ մեղքս թաքցնեմ, սկսա ինքս ինձ ուռչել և հպարտանալ, որովհետև հասկանում էի, թե ի՜նչ
+է նշանակում երեցփոխանական հաշիվներ քննելու համար եկեղեցուց հրավեր ստանալ։ Այդ նշանակում էր, թե ես արդեն կատարյալ մարդ եմ և պիտի նստեմ լիազորների շարքում... իսկ լիազոր ասածդ, մանավանդ այդ ժամանակներում, հասարակ մարդ չէր լինում, հապա աշխարհում երկար ապրած, շատ չար ու բարի տեսած, մեծ փորձառություն  և դրա հետ միասին էլ դիրք ու անուն ձեոք բերած անձնավորություն... իսկ այդպիսիների հետ նստելով հասարակական գործի մասնակցելը,— ընդունեցեք, որ գերագույն պատիվ էր։
+Այս իսկ պատճառով իսկույն հանեցի հասարակ հագուստս և փոխարենը հագա սև շորեր (ինչպես կվայելեր հասարակական ժողովի հրավիրված մարդուն), ապա հայելու մեջ լրջորեն նայեցի վրաս, փողպատս ու մազերս խնամքով շտկեցի, նոր բուսնող ընչացքիս  ծայրերը ոլորեցի և վերջը մորս առաջարկած թեյի երկրորդ բաժակն այնպես արագ խփշտեցի, որ լեզուս այրեցի։ Բայց որովհետև այդ անախորժությունը պատահեց ինձ հասարակական գործի պատճառով, ուստի քաղաքացիական քաջություն ունեցա չտրտնջալու:
-Ժամհարի դուրս գնալուց ետ սկսա մտածել ստացածս
-հրավերի մասին և տեսա, որ դա պատվաբեր բան է։ Դրանով,
-ուրեմն, հասարակության լիազորները հայտնում էին ինձ
-իրենց վստահությունը։ Կնշանակե ես արդեն արժանի էի
-դրան... Եվ այդ վայրկենին, ի՜նչ մեղրս թաքցնեմ, սկսա ինքս
-ինձ ուռչել և հպարտանալ, որովհետև հասկանում էի, թե ի՜նչ
-է նշանակում երեցփոխանական հաշիվներ քննելու համար
-եկեղեցուց հրավեր ստանալ։ Այդ նշանակում էր, թե ես արդեն կատարյալ մարդ եմ և պիտի նստեմ լիազորների շարքում... իսկ լիազոր ասածդ, մանավանդ այդ ժամանակներում, հասարակ մարդ չէր լինում, հապա աշխարհում երկար
-ապրած, շատ չար ու բարի տեսած, մեծ փորձառություն և
-դրա հետ միասին էլ դիրք ու անուն ձեոք բերած անձնավորություն... իսկ այդպիսիների հետ նստելով հասարակական
-գործի մասնակցելը,— ընդունեցեք, որ գերագույն պատիվ էր։
-Այո իսկ պատճառով իսկույն հանեցի հասարակ հագուստս և փոխարենը հագա սև շորեր (ինչպես կվայելեր հասարակական ժողովի հրավիրված մարդուն), ապա հայելու մեջ լրջորեն նայեցի վրաս, փողպատս ու մազերս խնամքով շտկե¬
-ցի, նոր բուսնող ընչացքիս ծայրերը ոլորեցի և վերջը մորս
-առաջարկած թեյի երկրորդ բաժակն այնպես արագ խփշտեցի,
-որ լեզուս այրեցի։ Բայց որովհետև այդ անախորժությունը
-պատահեց ինձ հասարակական գործի պատճառով, ուստի
-քաղաքացիական քաջություն ունեցա չտրտնջալու: