«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/112»–ի խմբագրումների տարբերություն
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Հաստատված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
⚫ | |||
մասին է Ամենից վերջը նստած էր Լղարենց Աբրահամ ապերը, |
|||
որ մի բարձրահասակ, բայց հեզ ու հանդարտ մարդ էր և |
|||
⚫ | |||
երևելի նրանով, որ Դավութ բեգի հարևանն էր։ |
|||
Ներս մտնելուս պես բոլորն էլ հայացքները սևեռեցին |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
սում։ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
կոչն է ուշ եկել,— արդարացա ես։ |
|||
⚫ | |||
փոխը, կամենալով հաճելի լինել ինձ։ |
|||
⚫ | |||
նանք,— համաձայնվեց Մեսրոբ դային և ապա ավելացրեց. |
|||
— Գիտու՞մ ես քեզ խի՞ ենք կանչել։ |
— Գիտու՞մ ես քեզ խի՞ ենք կանչել։ |
||
— Կարծեմ երեցփոխի հաշիվներին... |
— Կարծեմ երեցփոխի հաշիվներին... |
||
— Հա, երեցփոխի հաշիվներին ձեռք քաշելու (ստորա֊ |
|||
— Հա, երեցփոխի հաշիվներին ձեռք քաշելու (ստորագրելու) համար,— ընդհատեց Մեսրոբ դային և ապա ավելացրեց — ըստեղ վեց հաշվատեսներ ենք, օխտնջինն էլ (յոթերորդ) քո հերն (հայրն) ա, նա հու ըստեղ չի... |
|||
լացրեց — ըստեղ վեց հաշվատեսներ ենք, օխտնջինն էլ (յո¬ |
|||
թերորդ) քո հերն (հայրն) ա, նա հու ըստեղ չի... |
|||
— Երկու օրից կգա,— հայտնեցի ես։ |
— Երկու օրից կգա,— հայտնեցի ես։ |
||
— Երկու օրն ուշ ա. էս հաշիվները սրբազանն ուզել ա. |
|||
էսօր պետք ա ղրկենք կանդստորը. հիմի մենք վեց հոգիս |
— Երկու օրն ուշ ա. էս հաշիվները սրբազանն ուզել ա. էսօր պետք ա ղրկենք կանդստորը. հիմի մենք վեց հոգիս ձեռք կքաշենք, դու էլ, վնաս չունի, քո հոր տեղ ձեռք |
||
ձեռք կքաշենք, դու էլ, վնաս չունի, քո հոր տեղ ձեռք |
|||
կքաշես։ |
կքաշես։ |
||
— Շատ բարի,— համաձայնվեցա ես։ |
— Շատ բարի,— համաձայնվեցա ես։ |
||
— Դե վեր ա'ռ, Դավութ բեգ, թուղթը հազիր քեզ մոտ |
|||
ա, առաջ դու ձեռք քաշիր,— կարգադրեց երեցփոխը։ |
— Դե վեր ա'ռ, Դավութ բեգ, թուղթը հազիր քեզ մոտ ա, առաջ դու ձեռք քաշիր,— կարգադրեց երեցփոխը։ |
||
— Ընչի՞, թող առաջ մեծերը (հասակավորները) ձեռք |
|||
քաշեն այ, Մեսրոբ դային, Աբրահամ ապերը... |
— Ընչի՞, թող առաջ մեծերը (հասակավորները) ձեռք քաշեն այ, Մեսրոբ դային, Աբրահամ ապերը... |
||
— Ա բալամ, էլ ո՞ւր ես մեծ ու պուճուր անում, մենք |
|||
հասակով ենք մեծ, դու խելքով, վեր կալ ձեռք քաշիր,— |
— Ա բալամ, էլ ո՞ւր ես մեծ ու պուճուր անում, մենք հասակով ենք մեծ, դու խելքով, վեր կալ ձեռք քաշիր,— նկատեց Մեսրոբ դային։ |
||
տեց Մեսրոբ դային։ |
|||
— Չէ, Մեսրոբ դայի, չի ըլիլ, առաջ դու վեր կալ,— |
— Չէ, Մեսրոբ դայի, չի ըլիլ, առաջ դու վեր կալ,— համառեց Դավութ բեգը և հաշվի թերթը մոտեցրեց նրան։ |
||
մառեց Դավութ բեգը և հաշվի թերթը մոտեցրեց նրան։ |
|||
— Լավ, ըդել թող քու ասածն ըլի,— |
— Լավ, ըդել թող քու ասածն ըլի,— համաձայնեց Մեսրոբ դային և թուղթն առնելով ստորագրեց բարձրաձայն արտասանելով— Մեսրոբ Թառումյանց... Բա՛, էս ցո-ին հաքին |
||
(պոչը) շատ էրկանացավ, հու վնա՞ս չունի։ |