«Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/359»–ի խմբագրումների տարբերություն
→Չսրբագրված: Նոր էջ «kf, ալ աէքիէ մարգ է, վանտա քորոն և համբուր-վիօց այն երեսը, որ կերել էր ապ- աակը, Կ Ժամանակը սահեց այնպ...»: |
|||
| Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
| - | + | Սրբագրված | |
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
դնենք, ալ ուրիշ մարդ չունինք, Թորիկն է,— ասաց Թուրվանտա Քորոն և համբուրեց այն երեսը, որ կերել էր ապտակը։ |
|||
kf, ալ աէքիէ մարգ է, |
|||
վանտա քորոն և համբուր-վիօց այն երեսը, որ կերել էր ապ- |
|||
աակը, |
|||
Կ |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
ԹուրՎանտա •Ոորոն պառկեցրեց նրան, ոտները բրդե |
|||
վերմակով փաթաթեց, տաք աղյուս գրավ, թայը հաջորդ |
|||
առավոտ Փալանճի Գրիգորն այլևս չկար, իր բոլոր հաշիվ¬ |
|||
ները մաքրել էր աշխարհի հետ։ |
|||
— Թո լրիկ մոքոր, հեչ մի լար, քանի ես սաղ եմ, դուն |
|||
<center>'''Է'''</center> |
|||
իմ մերս ես, քեզ թուրփի պես կպահիմ, մխիթարեց մորա¬ |
|||
| ⚫ | |||
քրոջը Թորիկը։ |
|||
| ⚫ | |||
Փալանճի Գրիգորը, ինչպես եղավ, մեռավ. ո՛չ հիվանդ պառկեց, ո՛չ էլ ոտի վրա մաշվեց, այլ մի օր խանութից տուն եկավ թե՝ |
|||
| ⚫ | |||
Եվ Թորիկը կարողացավ պահել խանութի հաճախորդ- |
|||
| ⚫ | |||
Թուրվանտա Քորոն պառկեցրեց նրան, ոտները բրդե վերմակով փաթաթեց, տաք աղյուս դրավ, բայց հաջորդ առավոտ Փալանճի Գրիգորն այլևս չկար, իր բոլոր հաշիվները մաքրել էր աշխարհի հետ։ |
|||
— Թուրիկ մոքոր, հեչ մի լար, քանի ես սաղ եմ, դուն իմ մերս ես, քեզ թուրփի պես կպահիմ,— մխիթարեց մորաքրոջը Թորիկը։ |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Եվ Թորիկը կարողացավ պահել խանութի հաճախորդներին, առևտրից ոչինչ չպակասեց, տարբերությունր միայն այն էր, որ առաջ երկու ձեռք էր աշխատում, այժմ՝ մեկ։ |
|||
— Առաջ ըլ ուտող բերանն իրեք էր, հիմա՝ երկուք,— ասաց Թուրվանտա Քորոն։ |
|||
Թուրվանտա Քորոն և Թորիկը հիշում էին Փալանճի Գրիգորին միայն այն ժամանակ, երբ մի նոր կանաչեղեն էր դուրս գալիս՝ կոտեմը, առվի կարոսը, մարիամ խոտը, վարունգը, որովհետև Փալանճին սիրում էր այդ կանաչեղենները տուն բերել, հենց որ նրանք երևում էին շուկայում։ |
|||
— Ողորմած հոգին կովու պես կանաչ կուտեր,— ասում էր Թուրվանտա Քորոն։ |
|||
— Խիար կա՞ յա, Գրիգոր աղաս խիարի համար կը սատկեր,— ձայնակցում էր Թորիկը։ |
|||