«Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/360»–ի խմբագրումների տարբերություն

→‎Չսրբագրված: Նոր էջ «Ժամանակը ցավի ոչ մի սուր ծայր չթողեց․ Փալանճի Գրիգորի հագուստները Թորիկը մաշեցրեց, Ամեն մի կին, ո...»:
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Ժամանակը ցավի ոչ մի սուր ծայր չթողեց․ Փալանճի Գրիգորի հագուստները Թորիկը մաշեցրեց,
Ամեն մի կին, որը ձեռնարկում է իր հարազատին սմուսնացնելու, վերից է սկսում։
Թուրվանտա քորոն էլ սկսեց վերից։
-Թորի՝կ, օղուլ, վաղը տերթամ ֆապրիկաթոռին միջ-




Փալանճի Գրիգորի հիշատակն այսպես վառ էր պահվում տանը։


Իսկ խանութում բոլոր հաճախորդները հիշում էին նրան, երբ էշերը բերում էին նոր փալան շինել տալու կամ հները նորոգելու։


— Էսօր հինգ էշ բերին, հինգ փալանն ըլ Գրիգոր աղաս էր շիներ,— հաղորդում էր Թորիկը Թուրվանտա Քորոյին։


Թուրվանտա Քորոն կազմ և պատրաստ ուներ ոչ ավելի քան երկու կամ երեք կաթիլ արցունք աչքերի շատ մոտերքում և հարկ եղած ժամանակ կախում էր կոպերից։


Թորիկը երկյուղածությամբ և խոր երախտագիտությամբ վճարեց տերտերին հողվրտիքի համար, իսկ ամեն մեռելոցի ինքն անձամբ ներկա էր լինում գերեզմանոցում և օրհնել էր տալիս Փալանճի Գրիգորի ոսկորները։


Երկար ժամանակ Թուրվանտա Քորոն սնդուկում պահում էր ամուսնու շորերը, բայց ծանոթ կանայք խորհուրդ տվին նրան, որ ամուսնու շորերը եթե Թորիկին հագցնի, Թորիկի սերն ավելի կլինի իր վրա, ուստի սնդուկից հանեց Փալանճի Գրիգորի շորերը և հագցրեց Թորիկին։ Դրանց մեջ ամենից արժեքավորը շալ գոտին էր, որը Թորիկը հպարտությամբ կապեց։


— Ողորմած հոգիի էրևը քըզի ըլլի, օղուլ,— ասաց Թուրվանտա Քորոն, երբ Թորիկը սենյակի մեջտեղում պտտվում էր, որպեսզի շալ գոտին փաթաթվի մեջքին։


Ժամանակը ցավի ոչ մի սուր ծայր չթողեց, Փալանճի Գրիգորի հագուստները Թորիկը մաշեցրեց, բացի շալ գոտուց, իսկ Թուրվանտա Քորոն սկսեց մտածել Թորիկին ամուսնացնելու մասին։




<center>'''Ը'''</center>
Ամեն մի կին, որը ձեռնարկում է իր հարազատին ամուսնացնելու, վերից է սկսում։


Թուրվանտա Քորոն էլ սկսեց վերից։


— Թորի՛կ, օղո՛ւլ, վաղը տերթամ ֆապրիկաթոռին միջնակ




















<!-- Փալանճի Գրիգորի հիշատակն այսպես վառ էր պահ¬
վում տանը։
Իսկ խանութում բոլոր հաճախորդները հիշում էին նրան,
երբ էշերը բերում էին նոր փալան շինել տալու կամ հներո
նորոգելու։
— Էսօր հինգ էշ բերին, հինգ փալանն րլ 9-րիգոր աղաս
էր շիներ,— հաղորդում էր հորիկը Թուրվանտա Դորոյին։
Թուրվանտա Pորոն կազմ և պատրաստ ուներ ոչ ավելի
բան երկու կամ երեք կաթիլ արցունք աչքերի շատ մոտեր¬
քում և հարկ եղած ժամանակ կախում էր կոպերից։
Թորիկը երկյուղածությամբ և խոր երախտագիտությամբ
վճարեց տերտերին հողվլւտիքի համար, իսկ ամեն մեռեյոցի
ինքն անձամբ ներկա էր լինում գերեզմանոցում և օրհնել
էր տալիս Փալանճի Գրիգորի ոսկորները։
Երկար ժամանակ Թուրվանտա Քորոն սնդուկում պահում
էր ամուսնու շորերը, բայց ծանոթ կանայք խորհուրդ տվին
նրան, որ ամուսնու շորերը եթե Թորիկին հագցնի, Թորիկի
սերն ավելի կլինի իր վրա, ուստի սնդուկից հանեց Փալանճի
Գրիգորի շորերը և հագցրեց Թորիկին։ Դրանց մեջ ամենից
արժեքավորը շալ գոտին էր, որը Թորիկը հպարտությամբ
կապեց։
— Ողորմած հոգիի էրևը քըզի ԸԱի, օղուլ,— ասաց
Թուրվանտա Թորոն, երբ Թորիկը սենյակի մեջտեղում պտրտ¬
վում էր, որպեսզի շալ գոտին փաթաթվի մեջքին։
Ժամանակը ցավի ոչ մի սուր ծայր չթողեց, Փալանճի
Գրիգորի հագուստները Թորիկը մաշեցրեց, բացի շալ գո-
տուց, իսկ Թուրվանտա Թորոն սկսեց մտածել Թորիկին
ամուսնացնելու մասին։
a
Ամեն մի կին, որը ձեռնարկում է իր հարազատին
ամուսնացնելու, վերից է սկսում։
Թուրվանտա Pորոն էլ սկսեց վերից։
— Թորի՛կ, օղո՛ւլ, վաղը տերթամ ֆապրիկաթոռին միջ¬
360

-->