«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/191»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
— Սուտ են ասում, աղա ջան, քե վախեցնում են, որ իրանց փայտոնը բռնես,— առարկում էր «կալասկի» տերը և ավելացնում. իմ կալասկեն կըլի չորս տարի, որ բանեցնում եմ, հլա պռունգը վնասիլ չի։ Հրեն մեկել օրը պրիստավին տարա Ղազախ, ընդիան էլ նաչալնիկին դուրս բերի Դիլիջան, բա խի“ չկոտրվեց։ Հլա նաչալնիկն էլ ասեց «մալադեց Օվանես, տվոյ կալասկա օչեն խարոշի»։
վախեցնում էին նրան ասելով «էդ կա լա и կան էդ ա ճամսլի մի-

քսւմր կոտրվելու ա, քե էլ թողի արևումր խաշվելիսւ> և այլն,
Պետրոսն անշուշտ երկար կմնար երկբայության մեջ, եթե նրան օգնության չհասներ կարճահասակ մի մարդուկ, որն ըստ երևույթին, ծանոթ էր տեղական կառապանների սովորության ու հնարներին։
ուստի երիտասարդը սկսավ կասկածել թե միգուցե սխալվել

» JnLP ընտրության մեջ։
— Աղա, էս մարգի կալասկեն լավն ա, ըսկի սիրտդ շաք (կասկած) մի' գցիլ, նստի ու գնա՛։ Դու թե ամեն խոսողի լսես, երկու օր կմնաս ըստեղ,— ասաց նա բարեկամաբար։
— Սուտ են ասում, աղա ջան, քե վախեցնում են, որ

իրանց փայտոնը բռնես,— առարկում էր <րկա լա սկի» տերը և
— Ա՛յ, քու հերը լիս դառնա, ըտենց խոսա է ,— ուրախացավ Օվանեսը և ապա դառնալով Պետրոսին՝ ավելացրեց,— տե՛ս, աղա՛, սա վարժապետ մարդ ա, ս՛ուտ չի խոսալ, որ ասում ա իմ կալասկեն լավն ա, իմա՛ց որ լավն ա։
ավելացնում. իմ կալասկեն կբլի Լորս տարի, որ բանեցնում

եմ, հլա պռունգը վնասիլ չի։ Հրեն մեկել օրը պրիստավին
— Շատ բարի, գնա՛ լծիր,— կարգադրեց Պետրոսը, նախապես վարձագինը որոշելով։ Ապա դառնալով միջամտող մարդուկին՝ հարցրեց.— ո՛՛րտեղի վարժապետն եք։
տարա Ղազախ, ընդիան էլ նաչալնիկին դուրս բերի Դիլիջան,

բա խի“ չկոտրվեց։ Հլա նաչալնիկն էլ ասեց <րմալադեց Օվա-
Դիլիջանի դենը հայի գեղ կա, ընդեղի վարժապետն եմ։
նևս, տվոյ կա լա и կա օչեն խարոշիat

Պետրոսն անշուշտ երկար կմնար երկբայության մեջ,
— Ուրեմն դո՛ւք էլ Դիլիջան եք գնում։
եթե նրան օգնության չհասներ կարճահասակ մի մարդուկ, որն

ըստ երևույթին, ծանոթ էր տեղական կառապանների սովո¬
րության ու հնարներին։
— Աղա, էս մարգի կալասկեն լավն ա, ըոկի սիրտդ շաք
(կասկած) մի' գցիլ, նստի ու գնա՛։ Դու թե ամեն խոսողի լը«
սես, երկու օր կմնաս ըստեղ,— ասաց նա բարեկամաբար։
— Ա՛յ, քու հերը լիս դառնա, ըտենց խոսա է ,— ուրա¬
խացավ Օվանեսը և ապա դառնալով Պետրոսին՝ ավելացրեց*
— տե՛ս, աղա՛, սա վարժապետ մարդ ա, ս՛ուտ չի խոսախ
որ ասում ա իմ կալասկեն լավն ա, իմա՛ց որ լավն ա»
— Շատ բարի, գնա՛ լծիր,— կար գա դրեց Պետրոսը,
նախապես վարձագինը որոշելով։ Ապա դառնալով միջամտող
մարդուկին՝ հարցրեց.— ո՛՛րտեղի վարժապետն եք»
^ՒւՒէանՒմ Ղ^նը հայի գեղ կա, ընդեղի վարժապետի
եմ,
— Ուրեմն դո“*ք էլ Դիլիջան եք գնում*
— Հրամանք ես։
— Հրամանք ես։

աՍա կարող է լավ առաջնորդ լինել ինձ» մտածեց Պետ¬
րոսը և առաջարկեց նրան' ընկերանալ իրեն։
«Սա կարող է լավ առաջնորդ լինել ինձ» մտածեց Պետրոսը և առաջարկեց նրան' ընկերանալ իրեն։

֊ Չէ, աղա՛, ես փուրգոնով պտի գնամ,—
Չէ, աղա՛, ես փուրգոնով պտի գնամ,— առարկեց վարժապետը։
վարմա պետը։

— Ինչո՛՛ւ, մի՛՛թե կառքը ավելի հանգիստ չէ։
— Ինչո՛՛ւ, մի՛՛թե կառքը ավելի հանգիստ չէ։
աոարկևցլ