«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/240»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-հարցրեց թե՝ «ա՛յ էրեց, քանի՞ իշխան (իշխանաձուկ) կարաս
+Սոլոմոնն ինձ հարցրեց թե՝ «ա՛յ էրեց, քանի՞ իշխան (իշխանաձուկ) կարաս մին հետանց (միանգամից) ուտել»։ Ասի՝ սարկավագ, հինգը կուտեմ։ Ասավ՝ կարալ չես։ Ասի՝ մարջ (գրազ) գանք. ասավ՝ գանք։
-մին հետանց (միանգամից) ուտել»։ Ասի՝ սարկավագ, հինգը
+Մարջ եկանք էն պայմանով, թե որ ես հինգ իշխան ուտեմ, հո ուտեմ, ինձ հալալ, թե չէ, մին արծաթի բռնոթաման առնեմ տամ իրան։ Իմ բախտից էդ օրն էլ Ելենովկի ղոլիցը
-կուտեմ։ Ասավ՝ կարալ չես։ Ասի՝ մարջ (գրազ) գանք. ասավ՝
+(կողմից) խի՛ բոլ (առատ) իշխան ին ղրկել վանքի հմար։ Ամա ի՜նչ իշխան․ էն ղաչաղ (մաքսանենգ) իշխաններից չըմանաս է՜, որ Թիֆլիս տեսել ես, էն որ մինը ըսկի էրկի
-գանք։
+գրվանքա գալիս չի. սրանց մինը՝ չորս, յա հինգ գրվանքա կըլեր։ Հենա սարկավագը հինգ մենծ մենծը ջոկեց, տվավ աշչուն (խոհարարին), ասավ.— ադա, էս դիփ կտանես մենծ ղազանումը կխաշես․ եդո սինումը (սկուտեղ) կդարսես կբերես։ Ասավ՝ «աչքիս վրան»։ Բլբյուլյանց վանահայրն էլ, աստոծ կարգի, պատարագի պահի, խի՜ լավ մարդ ա, ասեց—
-  Մարջ եկանք էն պայմանով, թե որ ես հինգ իշխան ուտեմ,
+«ադա, աղը տեղն արա, անալի չըլի, թե չէ տերտերի փորը կցավի»։ Ասեց «ըդենց կանեմ, հայր սուրբ»։ Էն ա ըսկի մի սահաթ չըքաշեց, տենեմ ղոչաղ աշչին հինգ իշխանն էփած,
-հո ուտեմ, ինձ հալալ, թե չէ, մին արծաթի բռնոթաման
+սինումը դարսած, տաք-տաք, շալքը (գոլորշին) բանցրանալեն բերավ դրավ առաջս, հետն էլ չորս լավ փափուկ հացեր։ Օրը ըսենց լավ օր էր, մենք էլ հայաթումը (բակում) ծառերի տակին, կանաչկոտումը նստոտած։ Միաբաններն էլ դիփ հվաքվել են գլխիս որ տենան թե հինգ իշխանը ո՛նց պտի ուտեմ։ Էն ա, հենց որ աշչին սինին դրավ առաջս, էրեսիս խըչյըհանեցի, ու «աստուած իմ, ի քեզ յուսացա, մի ամաչեցիր, և մի՛ ծիծաղեսցին ղին և թջնամիք իմ»..* ասեցի հու կցեցի ուտիլը... Մինը կերա, էրկուսը կերա, իրեքը կերա,
-առնեմ տամ իրան։ Իմ բախտից էդ օրն էլ Ելենովկի ղոլիցը
+չորսնջինումը ուզեցի նտփաս (շունչ) քաշեմ։ Քուրդ Գրիգոր վարդապետը ասավ «ա՛յ տղա, բանդ բուրդ ա րևում». ասի՛ չէ, հայր սուրբ, յանղլիշ ես։ Իգնատիոս վարդապետն էլ, որ հլա էն վախտը սաղ էր, ասավ. «ա՛յ էրեց, ընենց արա՛, որ ղազախեցուց էրեսը սև չթողաս»։ Ասի՝ արխային կաց, հայր սուրբ, էրկու էսքան էլ որ ըլի, կուտեմ, միայն թե կարաք մի քիչ գինի հասցրեք ինձ։ Ասավ՝ «րէս սհաթին»։
-(կողմից) խի՛ բոլ (առատ) իշխան ին ղրկել վանքի հմար։
-Ամա ի՜նչ իշխան․ էն ղաչաղ (մաքսանենգ) իշխաններից չը—
-մանաս է՜, որ Թիֆլիս տեսել ես, էն որ մինը ըսկի էրկի
-գրվանքա գալիս չի. սրանց մինը՝ չորս, յա հինգ գրվանքա
-կըլեր։ Հենա սարկավագը հինգ մենծ մենծը ջոկեց, տվավ
-աշչուն (խոհարարին), ասավ.— ադա, էս դիփ կտանես մենծ
-ղազանումը կխաշես․ եդո սինումը (սկուտեղ) կդարսես կբե-
-րես։ Ասավ՝ «աչքիս վրան»։ Բլբյուլյանց վանահայրն էլ, աս—
-տոծ կարգի, պատարագի պահի, խի՜ լավ մարդ ա, ասեց—
-«ադա, աղը տեղն արա, անալի չըլի, թե չէ տերտերի փորը
-կցավի»։ Ասեց «ըդենց կանեմ, հայր սուրբ»։ Էն ա ըսկի մի
-սահաթ չըքաշեց, տենեմ ղոչաղ աշչին հինգ իշխանն էփած,
-սինումը դարսած, տաք֊տաք, շալքը (գոլորշին) բանցրանալեն
-բերավ դրավ առաջս, հետն էլ չորս լավ փափուկ հացեր։
-Օրը ըսենց լավ օր էր, մենք էլ հայաթումը (բակում) ծառե—
-րի տակին, կանաչկոտումը նստոտած։ Միաբաններն էլ դիփ
-հվաքվել են գլխիս որ տենան թե հինգ իշխանը ո՛նց պտի
-ուտեմ։ Էն ա, հենց որ աշչին սինին դրավ առաջս, էրեսիս
-խըչյըհանեցի, ու «աստուած իմ, ի քեզ յուսացա, մի ամաչե¬
-ցիր, և մի՛ ծիծաղեսցին ղին և թջնամիք իմ»..* ասեցի հոէ
-կցեցի ուտիլը... Մինը կերա, էրկուսը կերա, իրեքը կերա,
-չորսնջինումը ուզեցի նտփաս (շունչ) քաշեմ։ թուրդ Գրիգոր
-վարդապետը ասավ «ա՛յ տղա, բանդ բուրդ ա րևում». ասի"
-չէ, հայր սուրբ, յանղլիշ ես։ Իգնատիոս վարդապետն էլ, որ
-հլա էն վախտը սաղ էր, ասավ. «ա յ էրեց, ընենց արա , որ
-ղազախեցուց էրեսը սև չթողաս»։ Ասի՝ արխային կաց, հայր
-սուրբ, էրկու էսքան էլ որ ըլի, կուտեմ, միայն թե կարաք մի
-քիչ գինի հասցրեք ինձ։ Ասավ՝ «րէս սհաթին»։ Էն ա լուսահս-