«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/243»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-ասում..․ ա՛, սրանե լավ գեղ կըլի՞․.. Բա էն արարած աշխարհի տեր թագավորը մեր Չըբըխլուին հվանել ա, էդ դու ո՞նց չես
+Բա էն արարած աշխարհի տեր թագավորը մեր Չըբըխլուին հվանել ա, էդ դու ո՞նց չես
 հվանում։
 — Ո՞ր թագավորը,— հարցրեց Պետրոսը։
 — Հանգուցյալ Նիկոլայ Պավլիչը, բա մանում չե՞ս։
 — Ո՞նց է հավանել, չեմ իմանում։
 — Ընենց ա հվանել, որ եկել ա մի գիշեր ըստեղ կացել։
 — Այդ ես չգիտեմ։
-— Բա խի չես գիտում, հուսում որ առնըմ եք, ըսենց
+— Բա խի չես գիտում, հուսում որ առնըմ եք, ըսենց բաներ կարթըմ չե՞ք։
-բաներ կտրթըմ չե՞ք։
-— Այդ մեկը չես կարդացել։
+— Այդ մեկը չեմ կարդացել։
-— Դե հեն ա, ասա, մենծ բաները թողնում եք, պուճուր
-բաները կարդըմ լի՞ ,— նկատեց քահանան, իբր թե կամենալով ստացած վիրավորանքի փոխարենը հատուցանել։
+— Դե հեն ա, ասա, մենծ բաները թողնում եք, պուճուր բաները կարդըմ լի՞,— նկատեց քահանան, իբր թե կամենալով ստացած վիրավորանքի փոխարենը հատուցանել։
-— Դա մեծ բան չէ, մի հասարակ տեղեկություն է,—
-նկատեց երիտասարդը։
+— Դա մեծ բան չէ, մի հասարակ տեղեկություն է,— նկատեց երիտասարդը։
-— Բա որ մենծ բան չի, խի՞ հրեն Սևանա սուրբ Աստվածածնի եղցու գավթումը գրած կպցրած ա թե՝ «37 թվին,
-հոկտեմբերի 6-ին, չորեքշաբթի օրը մեծազոր կայսր Նիկոլայ
+— Բա որ մենծ բան չի, խի՞ հրեն Սևանա սուրբ Աստվածածնի եղցու գավթումը գրած կպցրած ա թե՝ «37 թվին, հոկտեմբերի 6-ին, չորեքշաբթի օրը մեծազոր կայսր Նիկոլայ
 Պավլիչը եկել ա մեր Չըբըխլումը մին գիշեր կացել»։
 — Կարող է պատահել։
-— Ո՞նց թե կարող ա պտահել, քե ասըմ եմ պտահել ա,
-բա հայեվար չեմ ասը՞մ։
+— Ո՞նց թե կարող ա պտահել, քե ասըմ եմ պտահել ա, բա հայեվար չեմ ասը՞մ։
 — Հավատում եմ, էլի։
 — Բա որ հվատում ես, խի՞ մեր գեղին հավան չես կենում։
-Կամսարյանն այս անգամ չկարողացավ ծիծաղը զսպել և
-վեր կենալով տեղից, ասաց.
+Կամսարյանն այս անգամ չկարողացավ ծիծաղը զսպել և վեր կենալով տեղից, ասաց.
-— Դե որ այդպես լավ գեղ ունեք, տարեք ինձ ցույց
+— Դե որ այդպես լավ գեղ ունեք, տարեք ինձ ցույց տվեք։
-տվեք։
 — Լավ, գնանք,— ասաց տեր-Վանին և վեր կացավ տեղից։ Տանուտերը նույնպես ընկերացավ նրանց։