«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/301»–ի խմբագրումների տարբերություն
| Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
| - | + | Հաստատված | |
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
Գրելու մեջ, մանավանդ, ետ էին մնացած բոլորը։ Մի երեխայի տետրակի վրա նա տեսավ վարժապետի գրած մի քանի տող օրինակը, որ անկանոն ձևով գրված լինելուց |
Գրելու մեջ, մանավանդ, ետ էին մնացած բոլորը։ Մի երեխայի տետրակի վրա նա տեսավ վարժապետի գրած մի քանի տող օրինակը, որ անկանոն ձևով գրված լինելուց զատ, լի էր նաև տառասխալներով։ |
||
«Եթե սա է վարժապետը, ի՜նչ կլինի աշակերտը, |
«Եթե սա է վարժապետը, ի՜նչ կլինի աշակերտը», մտածեց Կամսարյանը և գլուխը շարժեց։ |
||
Տենում եմ, որ հավանում չես իմ հուսումարանին,— ժպտալով և միևնույն ժամանակ, քաշվելով նկատեց տիրացուն, երբ Կամսարյանը յուր հարցուփորձը ավարտելով, կամենում էր հեռանալ։ |
|||
— Ինչ ասեմ, Մոսի, լավ կլիներ, որ դու այս ուսումնարանը փակեիր,— ասաց |
— Ինչ ասեմ, Մոսի, լավ կլիներ, որ դու այս ուսումնարանը փակեիր,— ասաց երիտասարդը։ |
||
— Ընչի՜ հմար,— զարմացավ տիրացուն; |
— Ընչի՜ հմար,— զարմացավ տիրացուն; |
||
| Տող 11. | Տող 11. | ||
— Նրա համար, որ դու ոչինչ չես սովորեցնում այդ երեխաներին։ |
— Նրա համար, որ դու ոչինչ չես սովորեցնում այդ երեխաներին։ |
||
— Յանի ոնց չեմ սովորեցնում։ Բա դու |
— Յանի ոնց չեմ սովորեցնում։ Բա դու քու աչքով տեհար ոչ ո՜նց են կարդում, յա անգիր ասում։ |
||
Տեսա, բայց թե` կարդացածները և թե անգիր ասածները, բոլորն էլ սխալ էին ու անկանոն։ |
|||
— |
— Դե որ դրանից լավ կարում չենք սովորեցնե՜նք... |
||
— Այն ժամանակ ավելի լավ է, որ իսկի |
— Այն ժամանակ ավելի լավ է, որ իսկի չսովորեցնես։ |
||
Այս դիտողոլթյունր տիրացուի ինքնասիրությանը դիպավ, ուստի նա համարձակություն առավ խոսելու. |
|||
պավ, ուստի նա համարձակություն առավ խոսելու. |
|||
— Գիտե՜ս ի՛նչ կա, աղա, օրինակի հմար ասենք, մի մարդ կա, որ քաղցած ա, ընենց քաղցած, որ ուզում ա թիլանա, ի՜նչ արած, ցորեն հաց չկա, որ տանք իրան ուտի։ Ես ասըմ եմ ըստ ի մի կտոր ճաթ (կորեկահաց) կա, բերե՛ք տանք իրան, դու ասըմ ես չէ, ճաթը դժար կմարսի: Հեր օրհնած, մարդը սոված թիլանում ա, ցորեն հացը որ չկա, |
|||
— Գիտե՜ս ի՛նչ կա, աղա, օրինակի հմար ասենք, մի |
|||
ճաթն էլ ա տանք, որ ուտի, չմեռնի, է՜... Հմի մեր էս րեխեքն են։ Լավ, օսալ, մի բան սովորցնում ենք։ Ասում չեմ' քերականութին յա ճարտասանпւթին եմ սովորցնում, ըդոնք |
|||
մարդ կա, որ քաղցած ա, րնենց քաղցած, որ ուղում ա թի֊ |
|||
ես էլ չեմ կարդացել։ Ամա դե մի քիչ գրաճանաչ ենք անում, որ թղթի սև ու սպիտակը ջոկեն, այ հարկավոր վախտը՛ մի բարովագիր, յա սանագ (մուրհակ} գրեն, յա չէ, սուդը (դատարան) կանչած վախտը' իրանը անումն ու փամիլան կարան ձեռք քաշիլ։ |
|||
լանա, ի՜նչ արած, ցորեն հաց չկա, որ տանք իրան ուտի։ Ես |
|||
ասըմ եմ ըստ ի մի կտոր ճաթ (կորեկահաց J կա, բերե՛ք |
|||
տանք իրան, դու ասըմ ես չէ, ճաթը դժար կմարսի» Հեր |
|||
օրհնած, մարդը սոված թիլանում ա, ցորեն հացը որ չկա, |
|||
ճաթն էլ ա տանք, որ ուտի, չմեռնի, է՜... Հմի մեր էս րե- |
|||
խեքն են։ Լավ, օսալ, մի բան սովորցնում ենք։ Ասում չեմ' |
|||
քերականութին յա ճարտասանпւթին եմ սովորցնում, րդոնք |
|||
ես էլ շեմ կարդացել։ Ամա դե մի քիչ գրաճանաչ ենք անում, |
|||
որ թղթի սև ու սպիտակը ջոկեն, այ հարկավոր վախտը՛ մի |
|||
բարովագիր, յա սանագ (մուրհակ} գրեն, յա չէ, սուդը (դա֊ |
|||
Ш |
|||