«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/305»–ի խմբագրումների տարբերություն
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Հաստատված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
Խոջան արտաքինով, անշուշտ և ներքինով, պրիստավի հակապատկերն էր։ Դա մի գիրուկ, կարճահասակ մարդ էր, արևահար դեմքով, մանր ու շարժուն աչքերով, որոնց կոպերը՝ արտևանունքներից զուրկ լինելուց զատ, խիստ կարմիր էին և նրա հայացքին տալիս էին ոչ միայն խորամանկ, այլև լպիրշ արտահայտություն։ Կարճ, քիչ ջարդված քիթը, որ անշուշտ յուր անցյալ պատմությունն ուներ, և սուր կզակի վրա, տեղ-տեղ միայն բուսած, նոսր ու գորշ մորուքը, լրացնում էին նրա դեմքի տգեղությունը, որ յուր մեջ ուներ նաև մի ժանտ գիծ, որից ռամիկը կամա ակամա պիտի վախենար։ |
|||
Թարգմանչի դեր էլ էր կատարում, ձեռքերին ու nտչերին |
|||
անելով բացատրում էր պրիստավի խոսքերը։ |
|||
⚫ | |||
Խոջան արտաքինով, անշուշտ և ներքինով, պրիստավի |
|||
հակապատկերն էր։ Դա մի գիրուկ, կարճահասակ մարդ էր, |
|||
Մինչդեռ պարտապան Սային, որ աղքատ հագնված, նիհար, և ինչպես ասում են, մազն երեսին չորացած մի ծերուկ էր, մորթե գդակը կռան տակն առած և մեջքը սրահի սյունին հենած խեղճ ու կրակ նայում էր մեկ պաշտոնյային, մեկ խոսող մարդկանց, առանց մի բառ արտասանել կարողոնալու և ապա հայացքը ձգում յուր վերջին հույս ու ապավեն ձիուն ու մի հատ կովին, որ գոմից դուրս հանած, պատրաստվում էին առաջինը վեր գրել, իբրև արժեքավոր իրեր: |
|||
արևահար դեմքով, մանր ու շարժուն աչքերով, որոնը կոպե¬ |
|||
րը արտևանունքներից զուրկ լինելուց զատ, խիստ կարմիր |
|||
Սայու կինը ցնցոտիների մեջ փաթաթված, ձեռքերը խաչած, կանգնած էր կովի մոտ, իսկ նորա կողքին գտնվում էին յուր մեռած որդու երկու մանկահասակ, նիհար, կիսամերկ և |
|||
էին և նրա հայացքին տալիս էին ոչ միայն խորամ անկ, |
|||
բոկոտն որբուկները, մի տղա և մի աղջիկ, որոնք վախեցած աչքերով և մանկական հուսահատությամբ նայում էին մերթ խոսող պաշտոնյային, մերթ պարտատեր Խոջին, որ յուր ժանտ դեմքով, սրածայր գդակով և մահուդից կտրած երկար կապայով նրանց աչքին, այդ րոպեին, թվում էր իբրև մինն այն դևերից, որոնց մասին իրենք լսել էին հեքիաթներ պապից կամ տատից։ |
|||
այլև լպիրշ արտահայտությունг Կարճ, քիչ ջարդված քիթը, |
|||
որ անշուշտ յուր անցյալ պատմությունն ուներ, և սուր կզա¬ |
|||
Մտնելով Սայու բակը, Կամսարյանն ուղղակի դիմեց պրիստավին և հայտնելով նրան յուր անունն ու ազգանունը, խնդրեց ծանոթանալ։ |
|||
կի վրա, տեղ֊տեղ միայն բուսած, նոսր ու դորշ մորուքը, |
|||
լրացնում էին նրա դեմքի տգեղությունը, որ յուր մեջ ուներ |
|||
նաև մի ժանտ գիծ, օրից ռամիկը կամա ակամա պիտի վա¬ |
|||
խենար։ |
|||
Պրիստավը խոսում էր այնպիսի մարդկանց հետ, որոնք |
|||
⚫ | |||
թվումն էր և տանուտերը։ |
|||
Մինչդեռ պարտապան Սային, որ աղքատ հագնված, նի- |
|||
հար, և ինչպես ասում են, մազն երեսին չորացած մի ծերուկ |
|||
էր, մորթե գդակը կռան տակն առած և մեջքը սրահի սյու¬ |
|||
նին հենած խեղճ ու կրակ նայում էր մեկ պաշտոնյային, |
|||
մեկ խոսող մարդկանց, առանց մի բառ արտասանել կարո- |
|||
ղոնալու և ապա հայացքը ձգում յուր վերջին հույս ու ապա¬ |
|||
վեն ձիուն ու մի հատ կովին, որ գոմից դուրս հանած, պատ¬ |
|||
րաստվում էին առաջինը վեր գրել, իբրև արժեքավոր իրեր: |
|||
Սայու կինը ցնցոտիների մեջ փաթաթված, ձեռքերը խա¬ |
|||
շած, կանգնած էր կովի մոտ, իսկ նորա կողքին գտնվում էին |
|||
յուր մեռած որդու երկու մանկահասակ, նիհար, կիսամերկ ձ |
|||
բոկոտն որբուկները, մի տղա և մի աղջիկ, որոնք վախեցած |
|||
ւ՚շքերով և մանկական հուսահատությամբ նայում էին մերթ |
|||
խոսող պաշտոնյային, մերթ պարտատեր Խոջին, որ յուր |
|||
ժանտ դեմքով, սրածայր գդակով և մահուդից կտրած եր¬ |
|||
կար կապայով նրանց աչքին, այդ րոպեին, թվում էր իբր1, |
|||
մինն այն դևերից, որոնց մասին իրենք լսել էին հեքիաթներ |
|||
պապից կամ տատից։ |
|||
Մտնելով Սայու բակը, Կամսարյանն ուղղակի դիմեց |
|||
307 |