«Էջ:Վահան Թոթովենց, Երկեր (Vahan Totovents, Works).djvu/387»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
ճանապարհ դրեց և հպարտությամբ փողոցի մ՛եկ վերի կողմը և մեկ վարի կողմը նայեց։
ճանապարհ դրեց և հպարտությամբ փողոցի մեկ վերի կողմը և մեկ վարի կողմը նայեց։


Երբ ներս մտավ Թորիկը, տեսավ Անժելին դեռ թաց ծամերով, մի քիչ կարմրած տաք ջրից՝ ինչպես դժգույն մեխակը, գրկեց նրան, բարձրացրեց, դրեց ուսի վրա և ման ածեց տան բոլոր մասերում հոգու խորագույն երջանկությամբ։
Երբ ներս մտավ Թորիկը, տեսավ Անժելին դեռ թաց ծամերով, մի քիչ կարմրած տաք ջրից՝ ինչպես դժգույն մեխակը, գրկեց նրան, բարձրացրեց, դրեց ուսի վրա և ման ածեց տան բոլոր մասերում հոգու խորագույն երջանկությամբ։


Թուրվանտա Քորոն, ձեոքերը ծաչած փորի վրա, դիտեց զմայլանքով ու անսովոր հրճվանքով և ասաց․
Թուրվանտա Քորոն, ձեոքերը ծալած փորի վրա, դիտեց զմայլանքով ու անսովոր հրճվանքով և ասաց․


— Գրիգոր աղադ սաղ ըլլեր, տեսնար...
— Գրիգոր աղադ սաղ ըլլեր, տեսնար...
Տող 9. Տող 9.
— Յա չես ըսեր՝ մերս տեսնար,— շշնջաց Թորիկը։
— Յա չես ըսեր՝ մերս տեսնար,— շշնջաց Թորիկը։


Թուրվանտա Բոբոն հանկարծ հեկեկաց՝ հիշելով խեղճ, դժբախտ քրոջը, որի հողակույտի վրա դեղին կոճակով ապրեմ-չապրեմ էր աճում։
Թուրվանտա Քորոն հանկարծ հեկեկաց՝ հիշելով խեղճ, դժբախտ քրոջը, որի հողակույտի վրա դեղին կոճակով ապրեմ-չապրեմ էր աճում։


{{Կենտրոն|ԺԴ}}
{{Կենտրոն|ԺԴ}}
Տող 23. Տող 23.
— Ո՞վ է ատ մեռնողը։
— Ո՞վ է ատ մեռնողը։


— Իշտե էն է,— պատասխանեց Թուրվանտա Քոբոն։
— Իշտե էն է,— պատասխանեց Թուրվանտա Քորոն։


— Մե՜ղք,—շշնջաց Թորիկը և տխուր ետ քաշվեց լուսամուտից։
— Մե՜ղք,—շշնջաց Թորիկը և տխուր ետ քաշվեց լուսամուտից։
Տող 29. Տող 29.
— Քըզի տային, հիմա...
— Քըզի տային, հիմա...


— Չէ,— կտրեց հորիկը,— աղեկ որ չի տվին։
— Չէ,— կտրեց Թորիկը,— աղեկ որ չի տվին։

<center>* * *</center>
<center>* * *</center>
Թորիկը ամեն առավոտ, խանութ գնալուց առաջ, պատվիրում էր Թուրվանտա Քորոյին։
Թորիկը ամեն առավոտ, խանութ գնալուց առաջ, պատվիրում էր Թուրվանտա Քորոյին։


— Թուրիկ մորքոր, գառնուկիս չի թո ղուս որ ծանտր բան վերցնե, հա՜։
— Թուրիկ մորքոր, գառնուկիս չի թողուս որ ծանտր բան վերցնե, հա՜։