«Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 4 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/662»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+հ. 5, էջ 87)։ «Մուրճ»-ից արտատպվելիս՝ նորից ուշադիր չսրբագրվելու հետևանքով է, որ Աղայանի այգ գիրքը լույս է տեսել բազմաթիվ վրիպակներով ու բառերի աղավաղումներով, որոնց մասին վկայում է գրքին կցված երկու էջանոց «Վրիպակներ» ցանկը։
-հ. 5, էջ 87)։ €Մոլրճ»-ից արտատպվելիս' նորից ուշադիր չսրբագրվելու
-հետևանքով է, որ Աղայանի այգ գիրքը լույս է տեսել բազմաթիվ վրիպակm
-ներով ու բառերի աղավաղումներով, որոնց մասին վկայում է գրքին կցված
+{{Կենտրոն|22. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈԻՄԱՆՑԱՆԻՆ}}
-երկու էջանոց աՎրիպակներ» ցանկըt
-. ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈԻՄԱՆՑԱՆԻՆ
-(638-540)
+{{Կենտրոն|(638-540)}}
-Տպագրվել է «Խորհ, դպրոց» թերթի 1936 թ. հուլիսի 7֊ի միացյալ
-№ 31 — 32, այնուհետև <րԳրական ժառանգությունն, 1-ին գիրք, 1940 թ*, էջ
-SOI—502 և ապա' «Երկերդ, 4, էջ 492—494։
+Տպագրվել է «Խորհ․ դպրոց» թերթի 1936 թ. հուլիսի 7-ի միացյալ № 31-32, այնուհետև «Գրական ժառանգությունն, 1-ին գիրք, 1940 թ․, էջ 492-502 և ապա՝ «Երկերդ, 4, էջ 492-494։
-Էշ 538. «...Նամակդ ստացա» — խոսքը Հ. Թուման լան ի 1894 թ. մարտի
--ի նամակի մասին է (տես Թուման յան, «Երկերի ժողովածում, հ. 5, էջ
-—88) գրված ի պատասխան Աղայանի ն. թ. փետրվարի սկզրին գրած
+Էջ 538. «…Նամակդ ստացա» - խոսքը Հ. Թումանանի 1894 թ. մարտի 4-ի նամակի մասին է (տես Թումանյան, «Երկերի ժողովածու», հ. 5, էջ 87-88) գրված ի պատասխան Աղայանին. թ. փետրվարի սկզբին գրած նամակի։
-նամակի*
-էշ 539. «Ինչո՞ւ ես ուզում իմանալ, թե... ե՞րբ եմ ոկսել»—Թումանյանն
-իր վերոհիշյալ նամակի վերջում գրում է, «րնամակումդ չմոռանաս հիշել, թե'
+էջ 539. ''«Ինչո՞ւ ես ուզում իմանալ, թե… ե՞րբ եմ սկսել»'' - Թումանյանն իր վերոհիշյալ նամակի վերջում գրում է, «Նամակումդ չմոռանաս հիշել, թե՝ ե՛րբ ես սկսել քո գրական գործունեությունը»։ Ըստ երևույթին մտադրություն է եղել նախապատրաստելու և նշելու Աղայանի գրական-մանկավարժական գործունեության 35-ամյակը, որ լրանալու էր 1897 թ.։
-ե րբ ես սկսել քո գրական գործունեությունըմ։ Ըստ երևույթին մտադրու թյուն
-է եղել նախապատրաստելու և նշելու Աղայանի գրա կան-մանկավարժական
-գործունեության 35-ամյակը, որ լրանալու էր 1897 թ.։
-- «Ես ապրելու եմ մինչև 1912 թվականը» — զարմ անալի կանխազգա¬
+- ''«Ես ապրելու եմ մինչև 1912 թվականը»'' - զարմանալի կանխազգացում. Աղայանը սխալվել էր մոտ մեկ տարով միայն, նա հանկարծամահ է լինում 1911 թ. հուլիսի 3-ին (հ. տ. հունիսի 20-ին)։
-ցում. Աղայանը սխալվել էր մոտ մեկ տարով միայն, նա հանկարծամահ է
-լինում 1911 թ. հուլիսի Յ֊ին (հ. տ. հունիսի 20-ին)։
+- ''«…Արասխանյանցը իր վերջին նամակով Ֆիլիպի դեմ…»'' - Փիլիպոս Վարդազարյանը, Ավետիք Արասխանյանի հետ կնքած պայմանագրի համաձայն, «Մուրճ» ամսագրի հրատարակիչն էր։ 1893 թվի վերջում նրանց միջև անհամաձայնություն է առաջանում, նրանք գժտվում են և հրապարակային սուր վեսի բռնվում («Մուրճ»-ի հրատարակության հարցերի շուրջը։ Ինչպես Թումանյանը, նույնպես և Աղայանը ծագած վեճի մեջ անիրավացի մեղավոր էին համարում Արասխանյանին։ Աղայանն իր կարծիքն է հայտնում պատասխանելով Թումանյանի՝ 1894 թ. մարտի 4-ի նամակում իրեն տրված
-— «Արասխանյանցբ իր վերշին նամակով Ֆ|ւլիս|ի դեմ...» —Փիլիպոս
+ալն հարցին, թե՝ «Ֆիլիպի և Արասխանյանի վեճի մասին ի՞նչ կարծիք ուն…» (Հովհ. Թումանյան - «Երկերի ժողովածու» հ. 5. էջ 88)։ Աղայանի հիշատակած՝ «Արասխանյանի վերջին նամակը» Փ. Վարդազարյանի դեմ տպագրված է «Մուրճ» ամսագրի 1894 թ., № 2, էջ 291-307 և 328-329։
-Վարդազարյանը, Ավետիք Արասխանյանի հետ կնքած պայմանագրի համա¬
-ձայն, «Մուրճ» ամսագրի հրատարակիչն էր։ 1893 թվի վերջում նրանց միջև
-անհամ աձա յնո ւ թյ ոլն է առաջանում, նրանք գժտվում են և հրապարակային
+Էջ 539. «Իմ վարձն ո՞վ պիտի տա» - խոսքն իր ինքնակենսագրության («Իմ կյանքի գլխավոր դեպքերը») համար ստանալիք հոնորարի մասին է, որ վճարելու էր «Մուրճ»-ի հրատարակիչ Փիլիպոս Վարդազարյանը և կամ ամսագրի խմրագիր Ավ. Արասխանյանը։ Նրանց գժտվելու-վեճի հետևանքով անորոշ էր մնում, թե նրանցից ո՞վ էր վճարելու Աղայանին հասանելիք հոնորարը։
-սուր վեսի բռնվում (էՄոլրճմ-ի հրատարակության հարցերի շուրջը։ Ինչպես
-Թուման չանը, նույնպես և Աղայանը ծագած վեճի մեջ անիրավացի մեղա¬
-վոր էին համարում Արասխանյանին։ Աղայանն իր կարծիքն է հայտնում
-պատասխանելով Թուման յանի' 1894 թ. մարտի 4-ի նամակում իրեն տրված
-ալն հարցին, թե' «Ֆիլիպի և Արասխանյանի վեճի մասին ի*նչ կարծիք ու-
-նիս...» (Հովհ. Թո լման յան — շԵրկերի ժողովածու» հ. 5. էջ 88)։ Աղայանի
-հիշատակած' «րԱրասխանյանի վերջին նամակը» Փ. Վ ա ր գա զար յանի դեմ
-տպագրված է ((Մուրճ» ամսագրի 1894 թ., JW 2, էջ 291~307 և 328—329։
-Էշ 539. «Իմ վարձն ո՞վ պիտի տա» — խոսքն իր ինքնակենսագրության
-(<րԻմ կյանքի գլխավոր դեպքերը») համար ստանալիք հոնորարի մասին է,
-որ վճարելու էր <(Մուրճ»-ի հրատարակիչ Փիլիպոս Վարգազարյանը և կամ
-ամսագրի խմրագիր Ավ. Արասխանյանը։ նրանց գժտվելոլ-վեճի հետևանքով
-անորոշ էր մնո։մ, թե նրանցից ո*վ էր վճարելու Աղա յանին հւսսանելիք հո-
-նորարըէ