«Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 3 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/73»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
 — Բայց առակս զի՞նչ ցուցանե։
-— Առակս ցուցանե զայն, որ այսօր թե՛ ես և թե՛ իմ ընկերներս այս առասպելական աղջկա վիճակումն ենք։ Մեզ
-վրա հարձակվող ձայները, թե՛ երևելի և թե՛ աներևույթ, շատ են՝ և մեկը մյուսից անախորժ ու ականջ ծակող։ Մեզ մնում է հետևել սուրբ ծերունու խրատին, և ականջներս բուրդ կոխել այդ ձայների դեմ և հանդարտ սրտով բարձրանալ դեպի լեռան գագաթը, դեպի Հազարան Բուլբուլն ու անմահական աղբյուրը, որոնցով կյանք է տրվում քարացածներին։ Չար ձայներն են միայն, որոնք չեն թողնում վսեմ հոգիներին բարձրանալ դեպի առաքինության գագաթները։ Դրանց առաջքն առնելու համար բավական է «մի փաթիլ բուրդ», որ ավելի ուժ ունի, քան բյուրավոր չար աղաղակների ժխորը։
+— Առակս ցուցանե զայն, որ այսօր թե՛ ես և թե՛ իմ ընկերներս այս առասպելական աղջկա վիճակումն ենք։ Մեզ վրա հարձակվող ձայները, թե՛ երևելի և թե՛ աներևույթ, շատ են՝ և մեկը մյուսից անախորժ ու ականջ ծակող։ Մեզ մնում է հետևել սուրբ ծերունու խրատին, և ականջներս բուրդ կոխել այդ ձայների դեմ և հանդարտ սրտով բարձրանալ դեպի լեռան գագաթը, դեպի Հազարան Բուլբուլն ու անմահական աղբյուրը, որոնցով կյանք է տրվում քարացածներին։ Չար ձայներն են միայն, որոնք չեն թողնում վսեմ հոգիներին բարձրանալ դեպի առաքինության գագաթները։ Դրանց առաջքն առնելու համար բավական է «մի փաթիլ բուրդ», որ ավելի ուժ ունի, քան բյուրավոր չար աղաղակների ժխորը։
@@ Տող 8. / Տող 8. @@
 {{Կենտրոն|<big>ՄԻ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏ ԾԱՆՈԹՈՒԹՅՈՒՆ Մ. ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ
-ՕՐՄԱՆՑԱՆԻ ՆՈՐ ԳՐՔԻ ԱՌԻԹՈՎ</big>}}
+ՕՐՄԱՆՅԱՆԻ ՆՈՐ ԳՐՔԻ ԱՌԻԹՈՎ</big>}}
+Սրբազան Օրմանյանը «Հայոց Եկեղեցին» վերնագրով նոր հրատարակած գրքի պատմական մասը հասցնում է մինչև թյուրքահայոց այսպես կոչված Ազգային Սահմանադրություն ստանալը՝ 1860 թվականին, և այդ իր խորհրդածությունը վերջացնում է հետևյալ տողերով. «Իբրև այս գլխուն կնիք, և իբրև մեր գաղափարներուն և տեսությանց ամփոփում, պետք է ավելացնենք, թե քաղաքակրթության և թե ազատության այն մեծ շարժումը, որ բովանդակ հայության, այսինքն Ռուսիո ու Թուրքիո ու Պարսկաստանի հայերուն վրա կտեսնվի, արդյունքն է մեծավ մասամբ իր եկեղեցական դասակարգին ձեռքով սկզբնավորված գործունեության և ազդեցության»։
-Սրբազան Օրմանյանը «Հայոց Եկեղեցին» վերնագրով նոր հրատարակած գրքի պատմական մասը հասցնում է
-մինչև թյուրքահայոց այսպես կոչված Ազգային Սահմանադրություն ստանալը՝ 1860 թվականին, և այդ իր խորհրդածությունը վերջացնում է հետևյալ տողերով. «Իբրև այս գլխուն կնիք, և իբրև մեր գաղափարներուն և տեսությանց ամփոփում, պետք է ավելացնենք, թե քաղաքակրթության և թե ազատության այն մեծ շարժումը, որ բովանդակ հայության, այսինքն Ռուսիո ու Թուրքիո ու Պարսկաստանի հայերուն վրա կտեսնվի, արդյունքն է մեծավ մասամբ իր եկեղեցական դասակարգին ձեռքով սկզբնավորված գործունեության և ազդեցության»։
 Այս տողերից պարզ երևում է, որ Մ. եպս. Օրմանյանը հայ աշխարհիկ դասակարգի մեջ, հակառակ բոլոր ազգերի