«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/369»–ի խմբագրումների տարբերություն

ՀԵՆԶԵԼՆ ՈԻ ԳՐԵՏԵԼԸ

Մի մեծ ա%էոառի բերանում ապրում Էին մի ադթաա փայտահատ՛ ու իր կինը։ Երկու երեխա ունեին, ազի ա)նունը Հհնզել Էր, աղջկան ը՝ Գրետել։

Առանց Էն Էլ պակասության մեջ են լինում, թանկությունն Էլ որ ընկնում Է Էն կողմերում, իրենց օրվա հացն Էլ չեն կարողանում ճարենք Մի օր Էլ֊՛ տեղումը պառկած, փայտահատը դես Է՝մտածում, դեն Է մտածում, դարդից մի կողքից մյուս կողքի վրա Է շուռումուռ գալիս, վերջը կնոջն ասում Է,

— Էս ի՛նչպես պետք Է անենք, ա՛յ կնիկ, իսկի բան չունենք, ինչո՞վ պիտի պահենք Էս երեխաներին։

— Գիտես, ա՛յ մարգ,— պատասխանում Է կինը,— արի առավոտը ծեղին երեխաներին տանենք անտառի խորքը, կրակ անենք, մի-մի կտոր հաց տանք ձեռքերն ու Էնա եղ թողնենք, մենք ետ գանք մեր գործին։ ճամփեն չեն գտնիլ, որ ետ դան տուն, ու մենք Էլ կազատվենք։

— ՉԷ, ա՛յ կնիկ,— պատ ասխ անում Է փայտահատը,— ես Էդպես բան չեմ անիլ, իմ սիրտը չի ոանիլ, որ ես իմ ձեռքով իմ երեխաներին տանեմ մենակ թողնեմ անտառում, վերջապես ղազանները կհարձակվեն ու կպատառոտեն նրանց։

— Օ՛ հ, հիմար,— ասում Է կինը,— Էսպես թե Էնպես, չորսս Էլ սովամահ կորչելու ենք, Է% մամանակ գնա ու դագաղների համար տախտակ տաշի..,

քքլ հանգիստ չի տալի մարդուն, մինչև որ չի համաձայն–) վում իրեն հետ։

— Բայը Էլի մեղքս գալիս Է խեղճ երեխաների վրա,— ասում Է փայտահաաը, կնոջ հետ համաձայնվելուց հետո։

88»