«Էջ:Gabriel Sundukian, Collected works, vol. 4 (Գաբրիել Սունդուկյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/23»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Այնուհետև Ուսպենսկու տաճարի կողքին գտնվող մի եկեղեցի մտանք, ուր թաղված են ռուսական բոլոր թագավորները: Բոլորի վրա դագաղներ են դրված, չդիտեմ երկաթե, թե քարե, որովհետև բոլորի վրա կարմիր մահուդ է փռված և վրան դրված է բոլորի
Այնուհետև Ուսպենսկու տաճարի կողքին գտնվող մի եկեղեցի մտանք, ուր թաղված են ռուսական բոլոր թագավորները: Բոլորի վրա դագաղներ են դրված, չգիտեմ երկաթե, թե քարե, որովհետև բոլորի վրա կարմիր մահուդ է փռված և վրան գրված է բոլորի
անունները: Այնուհետև տեսա մի մեծ ղանգ, որը դրված է տաշած քարի վրա: Դա իր ծանրությամբ ամբողջ զանգակատունը հողի մեջ է տարել: Հարյուր տարի հողի տակ է եղել, և այժմ Նիկոլայ Պավլովիչի օրոք մեքենաներով գետնից հանել են և հանելիս, կամ գուցե դրանից ավելի շուտ, ահագին կտոր է պոկվել և ընկած է կողքին։ Այնքան մեծ է այս զանգը, որ մեջը քառասուն մարդ հեշտությամբ կնստեն կողք-կողքի։ Սրա մոտ գտնվում է պետական խորհրդարանը, կառոլցվում է նաև մեկ ուրիշը։ Սրանց առջև շարված ես թնդանոթներ, որոնք խլված են այլևայլ թագավորներից, և մեկն էյ մի այնպիսի ռուսական թնդանոթ է:, որի փողի մեջ երեխաները հեշտությամբ կարող են խաղալ։ Այնուհետև բարձրացանք Իվանի զանգակատունը, որի սանդուղքի աստիճանները հաշվեցի` երկու հարյուր երեսուն էր։ Պատկերացրեք, թե ի՞ նչ բարձր բան է։ Հենց այստեղից էլ տեսա ամբողջ Մոսկվան։ Այստեղից ինչպե՞ս է երևում Մոսկվան։ Թվում է, թե երազ եք տեսնում, երանի՞ ինչքան տներ են, երանի՞ ինչքան եկեղեցու գմբեթներ ու խաչեր են երևում։ Որքան տուն, համարյա այդքան էլ եկեղեցի է երևում։ Այն ամենը, մայրիկ ջան, ինչ որ քիչ առաջ թվեցի, Սուխարևի աշտարակից և թատրոնից բացի, գտնվում են պարսպապատ մի տեղում, որ կրեմլ է կոչվում։ Այս պարսպից ներս մտնողները գլխարկները պիտի հանեն, թե չէ, ասում են, ով կուզի լինի,կչոքեցնեն տիրոջ գլխարկի վրա։ Այս պարսպի դոան գլխին աստվածածինն է, թե մի այլ սուրբ է հանգչում, որը իր զորությամբ Մոսկվան նվաճած թշնամուն թույլ չի տվել Կրեմլ մտնել, իսկ Սոնա Բոնապարտը երբ թնդանոթ է արձակել, այս սրըբասյատկերի ապակին անվնաս է մնացել, և թնդանոթի արկը ետ է ընկել:
անունները: Այնուհետև տեսա մի մեծ զանգ, որը դրված է տաշած քարի վրա: Դա իր ծանրությամբ ամբողջ զանգակատունը հողի մեջ է տարել: Հարյուր տարի հողի տակ է եղել, և այժմ Նիկոլայ Պավլովիչի օրոք մեքենաներով գետնից հանել են և հանելիս, կամ գուցե դրանից ավելի շուտ, ահագին կտոր է պոկվել և ընկած է կողքին։ Այնքան մեծ է այս զանգը, որ մեջը քառասուն մարդ հեշտությամբ կնստեն կողք-կողքի։ Սրա մոտ գտնվում է պետական խորհրդարանը, կառուցվում է նաև մեկ ուրիշը։ Սրանց առջև շարված ես թնդանոթներ, որոնք խլված են այլևայլ թագավորներից, և մեկն էլ մի այնպիսի ռուսական թնդանոթ է, որի փողի մեջ երեխաները հեշտությամբ կարող են խաղալ։ Այնուհետև բարձրացանք Իվանի զանգակատունը, որի սանդուղքի աստիճանները հաշվեցի` երկու հարյուր երեսուն էր։ Պատկերացրեք, թե ի՜նչ բարձր բան է։ Հենց այստեղից էլ տեսա ամբողջ Մոսկվան։ Այստեղից ինչպե՞ս է երևում Մոսկվան։ Թվում է, թե երազ եք տեսնում, երանի՜ ինչքան տներ են, երանի՜ ինչքան եկեղեցու գմբեթներ ու խաչեր են երևում։ Որքան տուն, համարյա այդքան էլ եկեղեցի է երևում։ Այն ամենը, մայրիկ ջան, ինչ որ քիչ առաջ թվեցի, Սուխարևի աշտարակից և թատրոնից բացի, գտնվում են պարսպապատ մի տեղում, որ կրեմլ է կոչվում։ Այս պարսպից ներս մտնողները գլխարկները պիտի հանեն, թե չէ, ասում են, ով կուզի լինի, կչոքեցնեն տիրոջ գլխարկի վրա։ Այս պարսպի դռան գլխին աստվածածինն է, թե մի այլ սուրբ է հանգչում, որը իր զորությամբ Մոսկվան նվաճած թշնամուն թույլ չի տվել Կրեմլ մտնել, իսկ Բոնապարտը երբ թնդանոթ է արձակել, այս սրբապատկերի ապակին անվնաս է մնացել, և թնդանոթի արկը ետ է ընկել:


Այսքանը գրեցի երեկ գիշեր (շաբաթ գիշեր)։ Մայրիկ ջան, այսօր
Այսքանը գրեցի երեկ գիշեր (շաբաթ գիշեր)։ Մայրիկ ջան, այսօր
ներկա էի պատարագի, նրա բարեգործությունը լինի Ձեզ վրա։ Երբ մտա, «Խորհուրդ խորին» Էին երգում, և մինչև պատարագը չվերջացավ, դուրս չեկ`ա: Մի տաս կոպեկանոց պատարագին տվեցի, մի շահիի մոմ վառեցի և մի շահի էլ աղքատներին բաժանեցի։ Մայրիկ ջան, խաղող օրհնելիս, հենց որ ասեցին «գինտը և ձիթույ», աչքերս արցունքով լցվեցին, իմ Ջիգրաշենը15 հիշեցի, իսկ երբ խա
ներկա էի պատարագի, նրա բարեգործությունը լինի Ձեզ վրա։ Երբ մտա, «Խորհուրդ խորին» Էին երգում, և մինչև պատարագը չվերջացավ, դուրս չեկա: Մի տաս կոպեկանոց պատարագին տվեցի, մի շահիի մոմ վառեցի և մի շահի էլ աղքատներին բաժանեցի։ Մայրիկ ջան, խաղող օրհնելիս, հենց որ ասեցին «գինւոյ և ձիթւոյ», աչքերս արցունքով լցվեցին, իմ Ջիգրաշենը հիշեցի, իսկ երբ