«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/13»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{poemx||<poem>
-I
+I
-Մեր գյուղն էն է, որ հըպարտ, Լեռների մեղ միգապատ, Խոր ձորերի քարափին՝ Ձեռը տրված ճակատին՝ Միտք է անում տըխրադեմ. Ի նչ է ուզում՝ չրգիտեմ...
-Պաս չենք էնտեղ մենօ ուտում, Ու շերմեոանդ աղոթում, Ժամ ենք դնում ամեն օր, 10 ^"՚յ/յ միշսւ ւ; ւ/եր նորանոր, Միշտ մի աղետ, մի վընաս Գալիս են մեզ ան պա կա ահ
+Մեր գյուղն էն է, որ հըպարտ,
-Ահա պատմեմ ձեզ մի դեպք, Մի պատմություն, որ երբեք Հիշատակով աըխրալի Աըրտիս հանգիստ չի տալի։
+Լեռների մեջ միգապատ,
-\\
+Խոր ձորերի քարափին՝
-Մեր գյուղից վեր մինչ էսօր Կա ուռենի մի սըգվոր։ Մեծ անտառից նա զատված, 20 Մարդու կացնից ազատված՝ Կանգնած է դեռ ու շոգին Հով է տալի մրշակին։
+Ձեռը տըված ճակատին՝
-$
+Միտք է անում տըխրադեմ․
+Ի՞նչ է ուզում՝ չըգիտեմ…
+Պաս չենք էնտեղ մենք ուտում,
+Ու ջերմեռանդ աղոթում,
+Ժամ ենք գնում ամեն օր․
+{{տող|10}}Բայց միշտ ցավեր նորանոր,
+Միշտ մի աղետ, մի վնաս
+Գալիս են մեզ անպակաս։
+Ահա պատմեմ ձեզ մի դեպք,
+Մի պատմություն, որ երբեք
+Հիշատակով տըխրալի
+Սըրտիս հանգիստ չի տալիս։
+II
+Մեր գյուղից վեր մինչ էսօր
+Կա ուռենի մի սըգվոր։
+Մեծ անտառից նա զատված,
+{{տող|20}}Մարդու կացնից ազատված՝
+Կանգնած է դեռ ու շոգին
+Հով է տալիս մըշակին։
+</poem>}}
@@ Ստորագիր (չի ներառվում) / Ստորագիր (չի ներառվում) @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+<references/></div>
+<div align="right">9