«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/24»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պիտակներ՝ Խմբագրում բջջային սարքով Խմբագրում կայքի բջջային տարբերակից
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
քանի որ ստիպեցիք զիս որ գաղտնիքս ըսեմ, ուրեմն
{{Պիես|քանի որ ստիպեցիք զիս որ գաղտնիքս ըսեմ, ուրեմն հանցավոր եմ, ներեցե՛ք ինձ։
հանցավոր եմ, ներեցե՛ք ինձ։

ՎԱՐԴ.—+ Կը ներենք քեզի, խե՜ղճ կին։
ՎԱՐԴ.—+ Կը ներենք քեզի, խե՜ղճ կին։
ՇՈՒՇԱՆ.— Եվ կը պաղատինք Աստուծո, որ ինքն ալ ներե

ՎԱՐԴ.—+ Բայց ո՞վ է քու առջի ամուսինդ, անշուշտ կը ճանչնանք զինքը, եթե այս գյուղը կը բնակի։
ՇՈՒՇԱՆ.— Եվ կը պաղատինք Աստուծո , որ ինքն ալ ներե։

ՎԱՐԴ.—+ Բայց ո՞վ է քու առջի ամուսինդ, անշուշտ կը ճանչնանք զինքր, եթե այս գյուղը կը բնակի։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Պարետ երկրագործն է. հիմա եթե զինքը տեսնեմ, չեմ ճանչռր, վասնզի զինքը թողելես իվեր 17 տարի է։
ՄԱՐԻԱՄ.—+ Պարետ երկրագործն է. հիմա եթե զինքը տեսնեմ, չեմ ճանչռր, վասնզի զինքը թողելես իվեր 17 տարի է։
ՎԱՐԴ.—+ Պարետ երկրագո՞րծն ըսիր... Ո՜վ երկինք...

ՇՈՒՇԱՆ.—+ Որդի ունի՞...
ՎԱՐԴ.—+ Պարետ երկրագո՜րծն ըսիր... Ո՜վ երկինք...
ՄԱՐԻԱՄ.—+ Բայց ինչո՞ւ խռովեցաք... այո՛, Վարդ անուն որդի մ՚ունի... Զավա՜կս...

ՎԱՐԴ.—+ Տե՛ր Աստված, ի՞նչ կը լսեմ... Ուրեմն մայրս ես դու, զոր մանկության ատեն կորսնցուցի։
ՇՈՒՇԱՆ.—+ Որդի ունի՜...

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Բայց ինչո՞ւ
խռովեցաք... այո՛, Վարդ անուն
որդի մ՝ունի... Զավա՜կս...

ՎԱՐԴ.—+ Տե՛ր Աստված, ի՞նչ կը լսեմ... Ուրեմն մայրս ես
դու, զոր մանկության ատեն կորսնցուցի։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Քու մայրդ... Ա՜հ...
ՄԱՐԻԱՄ.—+ Քու մայրդ... Ա՜հ...
ՎԱՐԴ.—+ Այո, մայրի՛կ, Վարդն եմ ես, քու որդիդ և դեռ կը սիրեմ զքեզ։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Եվ ներեցիր քու մորդ, այնպես չէ՞ (զիրար կը գրկեն):
ՎԱՐԴ.—+ Այո, մայրի՛կ, Վարդն եմ ես, քու որդիդ և դեռ կը
սիրեմ զքեզ։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Եվ ներեցիր քու մորդ, այնպես չէ՞ (զիրար կը
գրկեն):

ՇՈՒՇԱՆ.—+ Ի՜նչ անակնկալ դիպված:
ՇՈՒՇԱՆ.—+ Ի՜նչ անակնկալ դիպված:

ՎԱՐԴ.—+ Ալ երջանիկ ես, մա՛յր իմ, վասնզի քու որդիդ գիրկդ է։
ՎԱՐԴ.—+ Ալ երջանիկ ես, մա՛յր իմ, վասնզի քու որդիդ գիրկդ է։

ՄԱՐԻԱՄ.—+ Այո՛, երջանիկ եմ... Որդյակ իմ...
ՄԱՐԻԱՄ.—+ Այո՛, երջանիկ եմ... Որդյակ իմ...
ՎԱՐԴ.—+ Թե որ զքեզ հորս քովը տանիմ, ալ չի պիտի վշտանաս, այնպես չէ՞...

ՄԱՐԻԱՄ.- Հո՜րդ... Ա՜հ, ո՛չ, ո՛չ, արժանի չեմ ես յուր}}
ՎԱՐԴ.—+ Թե որ ղքեղ հորս քովը տանիմ, ալ չի պիտի վշտանաս, այնպես չէ՞...

ՄԱՐԻԱՄ.- Արդ... Ա՜հ, ոչ, ո՛չ, արժանի չեմ ես յուր