«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/77»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պիտակներ՝ Խմբագրում բջջային սարքով Խմբագրում կայքի բջջային տարբերակից
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Գիտե՞ս արդյոք, մեռա՞վ նա պատերազմին մեջ
{{Պիես|ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Գիտե՞ս արդյոք, մեռա՞վ նա պատերազմին մեջ թե կենդանի է դեռ։
թե կենդանի է դեռ։

ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ Կենդանի է (ապշած):
ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ Կենդանի է (ապշած):
ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Կենդանի՜... Եվ ո՞ւր է հիմա... գիտե՞ս...

ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Կենդանի՞... Եվ ո՞ւր է հիմա... գիտե՞ս...

ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ (եռանդյամբ և շփոթած) Բայց... չեմ հասկնար։
ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ (եռանդյամբ և շփոթած) Բայց... չեմ հասկնար։

ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Ամուսինս կենդանի՜... Իմ մոտս... Բայց ո՞ւր է...
ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Ամուսինս կենդանի՜... Իմ մոտս... Բայց ո՞ւր է...

ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ (թոթովելով) Հոս եմ... Նազենիկ...
ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ (թոթովելով) Հոս եմ... Նազենիկ...

ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Վաղենա՜կ... (կը գրկվին):
ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Վաղենա՜կ... (կը գրկվին):

ՎԱՀՐԱՄ.—+ Վերջապես գթացի՜ր... երկինք...
ՎԱՀՐԱՄ.—+ Վերջապես գթացի՜ր... երկինք...
ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ Ճշմարի՞տ է որ կը գրկեմ զքեզ, նազենիդ իմ Նազենիկ... եթե ոչ երկուքնիս ալ խաբուսիկ երազով մը կսփոփվինք։

ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Ո՛չ, ո՛չ... Բայց ո՞ւր են անույշ աչքերդ... Ի՜նչ դալկահար դեմք... ի՜նչ դողդոջուն ծունկեր... ո՞ւր է նայվածքդ։
ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ Ճշմարի՞տ է որ կը գրկեմ զքեզ, նազենիդ իմ
ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ Հայրենիք մը ազատելու քիչ է այս կուրությունը, հինգ վեց տարվան հալումաշը... և սիրելվո մը միայն տեսքեն զրկվիլը։
Նազենիկ*** եթե ոչ երկուքնիս ալ խաբուսիկ երազով մը
ՎԱՐԴԱՆՈԻՅՇ.—+ Մա՛յր իմ, ո՞վ է այդ աղքատ մարդը որ կը գրկես։
կսփոփվինք։

ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Ո՛չ, ո՛չ... Բայց ո՞ւր են անույշ աչքերդ... Ի՜նչ
դալկահար դեմք... ի՜նչ դողդոջուն ծունկեր... ո՞ւր է նայվածքդ։

ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ Հայրենիք մը ազատելու քիչ է այս կուրությունը, հինգ վեց տարվան հալումաշը... և սիրելվո մը միայն
տեսքեն զրկվիլը։

ՎԱՐԴԱՆՈԻՅՇ.—+ Մա՛յր իմ, ո՞վ է այդ աղքատ մարդը որ կը
գրկես։

ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Եկուր դու ալ գրկե... Հայրիկդ է...աղջիկս։
ՆԱԶԵՆԻԿ.—+ Եկուր դու ալ գրկե... Հայրիկդ է...աղջիկս։
ՎԱՐԴԱՆՈԻՅՇ.—+ Այն ի՜նչ գծուծ մարդ է, ես կը վախնամ գրկելու։

ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ Զավա՜կ մը...աղջի՜կ մը... ո՜հ, եկո՜ւր գիրկս, թշվառ հայրդ եմ ես... (զայն կը գրկե) Երկի՛նք, լույս, լո՜ւյս խավար աչքերուս, տեսնեմ մեկ մը ամուսինս և}}
ՎԱՐԴԱՆՈԻՅՇ.—+ Այն ի՜նչ գծուծ մարդ է, ես կը վախնամ
գրկել։

ՎԱՂԵՆԱԿ.—+ Զավա՜կ մը...աղջի՜կ մը... ո՜հ, եկո՜ւր գիրկս,
թշվառ հայրդ եմ ես... (զայն կը գրկե) Երկի՛նք, լույս,
լո՜ւյս խավար ալքերուս, տեսնեմ մեկ մը ամուսինս և