«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/387»–ի խմբագրումների տարբերություն
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Հաստատված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 7. | Տող 7. | ||
''ԹՈՎՄԱ''.+- Քանի մը օր բանտը պիտի պառկիմ... ավելի՞ն։ |
''ԹՈՎՄԱ''.+- Քանի մը օր բանտը պիտի պառկիմ... ավելի՞ն։ |
||
''ՍԱԼՈՄՈՆ''.+- Իրավունք ունիս, ոստիկանությունը տեսնելով որ աղքատ ես, քանի մը օր բանտը պիտի դնե քեզ իբրև պատիժ կամ հատուցում պարտքիդ. այնուհետև պիտի արձակե և մեր 400 ղ<ու>ր<ու>շը<sup>13</sup> մեջ պիտի խաղա ոստիկանական ծախքերու հետ... Պարո՛ն, աշխատե սա |
''ՍԱԼՈՄՈՆ''.+- Իրավունք ունիս, ոստիկանությունը տեսնելով որ աղքատ ես, քանի մը օր բանտը պիտի դնե քեզ իբրև պատիժ կամ հատուցում պարտքիդ. այնուհետև պիտի արձակե և մեր 400 ղ<ու>ր<ու>շը<sup>13</sup> մեջ պիտի խաղա ոստիկանական ծախքերու հետ... Պարո՛ն, աշխատե սա պրտքդ վճարելու, մեղք է ինձ ալ, քեզ ալ, դու պատիվդ պիտի կորսնցնես<sup>14</sup>, ես ալ ստակս... Գիտե՞ս, պարոն, հոս ժամանակավ 500 ղ<ու>ր<ու>շ<sup>15</sup> ծախք ըրած եմ |
||
այս տանը շինությանը համար որ իր<sup>16</sup> դիրքովը և շենքովը հովանոցն վար չը մնար. 500 ղ<ու>ր<ու>շ<ը><sup>17</sup> շատ մեծ բան էր այն ժամանակվան և նույնպես հիմա` քեզ համար... Վարձվոր պակաս չէ այս հովանոցին համար, որ թեպետ անմարդի տեղ մ՚է, բայց և այնպես անտառներ, ձորեր ու պարտեզներ կը շրջապատէն զայն, |
այս տանը շինությանը համար որ իր<sup>16</sup> դիրքովը և շենքովը հովանոցն վար չը մնար. 500 ղ<ու>ր<ու>շ<ը><sup>17</sup> շատ մեծ բան էր այն ժամանակվան և նույնպես հիմա` քեզ համար... Վարձվոր պակաս չէ այս հովանոցին համար, որ թեպետ անմարդի տեղ մ՚է, բայց և այնպես անտառներ, ձորեր ու պարտեզներ կը շրջապատէն զայն, արևելքը ու արևմուտքը միշտ աչաց առջև... գուցե ամսականն ալ իր արժեքեն շատ պակաս է. բայց ինչ որ է, բան մ՚է ըրինք... պարոն, վերջին անգամ կը սեմ, եթե չես կրնար վճարել, կարասիներդ դուրս պիտի հանես... մարդու պես տեսնվինք... իմ անխելքությունս որ երբ հովանոցը վարձելու համար ինձ ներկայացար, ազնվականի պես հագուստդ մաքուր ըլլալուն` աչքս շլացավ և իսկույն հովանոցս քեզ հանձնեցի... աղեկ միտքս եկավ, պարո՛ն, |
||
արևելքը ու արևմուտքը միշտ աչաց առջև... գուցե ամսականն ալ իր արժեքեն շատ պակաս է. բայց ինչ որ է, բան մ՚է ըրինք... պարոն, վերջին անգամ կը սեմ, եթե չես կրնար վճարել, կարասիներդ դուրս պիտի հանես... մարդու պես տեսնվինք... իմ անխելքությունս որ երբ հովանոցը վարձելու համար ինձ ներկայացար, ազնվականի պես հագուստդ մաքուր ըլլալուն` աչքս շլացավ և իսկույն հովանոցս քեզ հանձնեցի... աղեկ միտքս եկավ, պարո՛ն, |
|||
}} |
}} |