«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/341»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{Պիես|ԲԱԳԱՐԱՏ.+— Եթե դեռ Պարսիկք բաբանին այրելուն վրա կատղած ուրիշ ձեռնարկի մը խորհուրդ ընեն, մեր բարեսիրտ իշխանը սովորականին պես գաղտնի կերպով անշուշտ կիմացնե մեզի։

Տ. ՎԱՀՐԱՄ.+- Այլ դեռ ի՞նչ մնաց գործադրելու Պարսից համար, ինչ որ կուզեն թող ընեն. բավական է որ մենք միաբան և արթուն՝ հարվածը ձեռքերնիս` հսկենք այն վիշապին գլխուն վրա... Ո՜վ երկինք, մենք կաղոթենք և կը զարնենք, այս է մեր զորությունը, դու ալ օգնե, որ հայության վերջին արձանն ալ չը տապալի թշնամյաց առջև։}}

{{Կենտրոն|Տեսիլ Բ

ՆՈԻՅՆՔ և ՊԱՀՆՈՐԴ}}

ՊԱՀՆՈՐԴ.+— Վեհազն տեր, այս մագաղաթը գտանք դարձյալ Անիի պարսպաց ներսը։

ԲԱԳԱՐԱՏ.+— Աղկան իշխանը գրած է անշուշտ (կառնե)... տեսնենք (կարդալով) «Որտելմեզ զորապետը զորաց գլուխն անցած` Անիի արևելյան պարսպացը տակ խրամատ կը փորեն»)

Տ. ՎԱՀՐԱՄ.+— Ա՜հ նենգավորներ։

ԲԱԳԱՐԱՏ.+— Պետք է ճանկեր և քարեր պատրաստել` զորքերը քարկոծելու և զորապետը որսալու համար։

Տ. ՎԱՀՐԱՄ.+— Բայց պետք չէ դանդաղիլ, իշխան, պետք է շուտով գործի սկսիլ, որովհետև վտանգը կսպառնա վայրկենե վայրկյան։

ԲԱԳԱՐԱՏ.+— Ուրեմն երթանք։}}