«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/368»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Պիես|եզեր Հայաստան... (իրենները ցուցնելով) ահա քահանաներ, որ սուր շարժել գիտեն, ահա կիներ, որ պատերազմիլ կուզեն... ահա ծերեր, որ զարնել կուզեն... դո՛ւք, Հայության մնացորդներ, դո՛ւք կռվեցեք հայրենյաց փառացը համար, մինչդեռ իշխանները միջնաբերդը կապաստանին... ձեր զավակներուն, եղբայրներուն , հայրերուն, մայրերուն և ամուսիններուն համար կռվեցե՛ք...զինվոր չիկա` զինվոր եղի՛ք. Հայ չիկա`Հայ եղի՛ք... հրամանատար չունինք` ահա ես զորապետ. ձեր ճակտին
եզեր Հայաստան... (իրենները ցուցնելով) ահա քահա-
վսեմ պայծառությունը բավական Է թշնամին դողացնելու։
նաներ, որ սուր շարժել գիտեն, ահա կիներ, որ պատե-
{{Կենտրոն|Տ ե u ի լ Դ
րազմիլ կուզեն... ահա ծերեր, որ զարնել կուզեն... դո՛ւք,

Հայության մնացորդներ, դո՛ւք կռվեցեք հայրենյաց փա-
ՆՈւՅՆՔ և ԱՊՐՍԱՄ}}
ռացը համար, մինչդեռ իշխանները միջնաբերդը կա-
պաստանին... ձեր զավակներուն, եղբայրներուն , հայրե-
րուն, մայրերուն և ամուսիններուն համար կռվեցե՚ք...
զինվոր չիկա` զինվոր եղի՛ք. Հայ չիկա`Հայ եղի՛ք...
հրամանատար չունինք` ահա ես զորապետ. ձեր ճակտին
վսեմ պայծառությունը բավական Է թշնամին դողաց-
նելու։
Տ ե u ի լ Դ
ՆՈՒՅՆՔ և ԱՊՐՍԱՄ
{{Պիես|ԱՊՐՍԱՄ.— (առանց զանոնք տեսնելու) Դեռ չը կրցի գտնել
{{Պիես|ԱՊՐՍԱՄ.— (առանց զանոնք տեսնելու) Դեռ չը կրցի գտնել
զինքը, միջնաբերդն Է եղեր։
զինքը, միջնաբերդն Է եղեր։
Տ. ՎԱՀՐԱՄ.- Ջո՞վ։
Տ. ՎԱՀՐԱՄ.+– Զո՞վ։
ԱՊՐՍԱՄ.— (մեկուսի) Տեր Վահրա՜մ։
ԱՊՐՍԱՄ.+— (մեկուսի) Տեր Վահրա՜մ։
Տ. ՎԱՀՐԱՄ.+— Դեռ զո՞վ կը խնդրես քու դժոխային սրտիդ զոհ, վատ արանց, դեռ չը կշտացա՞ր եղրարցդ արյամբը, որոնք քու սրբազան հայրենյացդ ավերակները ողողեցին... Չորս կողմդ նայե, չե՞ս սոսկար... Չե՞ն քըստըմնիր մազերդ այս ողորմելի տեսարանները դիտելով. միթե քու մարմարյա կուրծքիդ տակ փոխանակ սրտի՝ դժո՞խք կը վառի... Չե՞ս լսեր եղբարցդ աղիողորմ աղաղակները, տո՛ւր ասոնց իրենց ամուսինները, զավակները, եղբայրները, հայրերը, մայրերն ու հայրենիքը, և ապա դեռ զարկ։}}
Տ. ՎԱՀՐԱՄ.— Դեռ զո՞վ կը խնդրես քու դժոխային սրտիդ
զոհ, վատ արանց, դեռ չը կշտացա՞ր եղրարցդ արյամ-
բը, որոնք քու սրբազան հայրենյացդ ավերակները ողո-
ղեցին... Չորս կողմդ նայե, չե՞ս սոսկար... Չե՞ն քըս-
տըմնիր մազերդ այս ողորմելի տեսարանները դիտելով.
միթե քու մարմարյա կուրծքիդ տակ փոխանակ սրտի՝
դժո՞խք կը վառի... Չե՞ս լսեր եղբարցդ աղիողորմ աղա-
ղակները, տո՛ւր ասոնց իրենց ամուսինները, զավակնե-
րը, եղբայրները, հայրերը, մայրերն ու հայրենիքը, և
ապա դեռ զարկ։}}