«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/251»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
սուր... Դարձյալ Արտաշիր թագավոր է և գուցե
սուր... Դարձյալ Արտաշիր թագավոր է և գուցե առաջինեն ավելի զորավոր․․․ Թշնամին ջախջախելու համար հարված և հանճար պետք է. հարվածը դու եղիր, հանճարը ես կըլլամ։

առաջինեն ավելի զորավոր․․․ Թշնամին ջախջախելու հա¬
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Հիրավի, Սմբատ, կը տեսնեմ որ թագավոր մը ըլլալու չափ հանճար ունիս, պետք Է որ թագավոր մ'ըլլայիր։
մար հարված և հանճար պետք է. հարվածը դու եղիր,

հանճարը ես կըլլամ։
ՍՄԲԱՏ.— Զիս շատ կը ծաղրես այսօր, տեր արքա... Բայց նաև վստահ եմ, որ գոնե թագավորի մը կատարելապես ծառայելու չափ խելք ունիմ։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Հիրավի, Սմբատ, կր տեսնեմ որ թագավոր մը

ըլլալու չափ հանճար ունիս, պետք Է որ թագավոր մ'ըլ-
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Սակայն կը խրատեմ նաև քեզ, որ խելքիդ վստահելով թագ մը կորզելու փորձ չը փորձես երբեք, Սմբատ։
լայիր։

ՍՄԲԱՏ.— Զիս շատ կը ծաղրես այսօր, տեր արքա... Բայց
ՍՄԲԱՏ.— Տեր արքա, կը տեսնեմ որ այսօր անսովոր կատակներ կը գլորես (''մեկուսի'')․ ի՞նչ եղած Է արդյոք, բայց ես դեռ մութին մեջ եմ...
նաև վստահ եմ, որ գոնե թագավորի մը կատարելապես

ծառայելու չափ խելք ունիմ։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Է՛հ, Սմբատ, կայծակը հարվածեն առաջ փայլակ մ'ունի... Սև ամպը կը մոտենա, բայց դարձյալ արևը ծիծաղկոտ է... Գուցե փոթորիկ մը պիտի անցնի ճակտես. ի՞նչ ընեմ, պետք է որ խնդամ` շատ չը վախնալու
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Սակայն կը խրատեմ նաև քեզ, որ խելքիդ վրս֊
տահելով թագ մը կորզելու փորձ չը փորձես երբեք,
Սմբատ։
ՍՄԲԱՏ.— Տեր արքա, կը տեսնեմ որ այսօր անսովոր կա¬
տակներ կր գլորես (մեկուսի)․ ի՞նչ եղած Է արդյոք,
բայց ես դեռ մութին մեջ եմ...
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Է'հ, Սմբատ, կայծակը հարվածեն առաջ փայ¬
լակ մ՝ունի... Սև ամպը կը մոտենա, բայց դարձյալ արևը
ծիծաղկոտ է... Գուցե փոթորիկ մը պիտի անցնի ճակ-
տես. ի՞նչ ընեմ, պետք է որ խնդամ շատ չը վախնալու
համար:
համար:

ՍՄԲԱՏ.— Մի' հուսահատիր, տեր արքա... Փոթորիկը կանց-
նի և անուշաբույր անդորրություն մը կը սփռե իր ետե—
ՍՄԲԱՏ.— Մի՛ հուսահատիր, տեր արքա... Փոթորիկը կանցնի և անուշաբույր անդորրություն մը կը սփռե իր ետևեն։

վեն։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Երբեմն ալ փլատակ... Շանթը բարձր կը գոռա
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Երբեմն ալ փլատակ... Շանթը բարձր կը գոռա
ու կը զարնե, այնպես չէ՞, Սմբատ։
ու կը զարնե, այնպես չէ՞, Սմբատ։

ՍՄԲԱՏ.— Ուրեմն պետք է խոնարհիլ երբեմն, տեր արքա։
ՍՄԲԱՏ.— Ուրեմն պետք է խոնարհիլ երբեմն, տեր արքա։

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Երբե՛ք։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Երբե՛ք։