«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/375»–ի խմբագրումների տարբերություն

հորինելու աշխատին, որով ավելի օգուտ կրնան ընծայել Հայ հասարակության, քան թե ազգային հին դյուցազնությունքը ողբերգությանց վերածելով, որք միշտ միակերպութենե վրիպած չեն, վասնզի նյութոց հարուստ աղբյուրներ չունին և հետևաբար ունկնդիր թատերասերներու

տաղտկալի կրնան ըլլալ իրենց միակերպ և անընդհատ ներկայացումներովը:

Որչափ որ կարելի է, սույն թատերախաղիս լեզուն թատերական կամ պարզ ըրի:

Իմ այս թատերախաղը տեսարանի վրա հանդիսացնելե առաջ տպագրության տալուս վրա գուցե զարմանան ոմանք, սակայն այս մասին այնպիսի պատճառներ կան, զորս լուսաբանելու համար հատուկ ժամանակի կսպասեմ):

Իրավ է որ սույն թատերախաղը Վիքթոր Հյուկոյի ԷՌ-

ՆԱՆԻ թատերահանդեսին պես չի պիտի հեղափոխե հասարակության գաղափարքն ու զգացմունքը), սակայն և այնպես սորա և փոշիները թոթվելով գրադարակեն դուրս հանելով թերևս դույզն ծառայություն մ’ըրած համարիմ:

Աներկբա եմ, որ փուշեր չի պիտի պսակեն սույն հանդուգն և միանգամայն դողդոջ քայլափոխս, և այն ակամա թերությանց նկատմամբ, որք հարկավ սպրդած են երկասիրությանս մեջ՝ ներողամտություն և. հետևաբար քաջալերություն գտնելով, պիտի փութամ հուսալից նորանոր քերթությանց ձեռնարկել և այս գրական արհեստը քիչ շատ կատարելագործելու աշխատիլ:

{{Աջաթև|ՀԵՂԻՆԱԿՆ}}