«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/253»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հանդարտե՛, սիրտ իմ, դեռ Հայաստան իմս է... Դիակներով լեցուցի այն փոսը, զոր ինծի համար կը պատրաստեին սև ձեռքեր... Սմբատ պալատեն դուրս չի պիտի ելնե... Հոն է Սպանդարատ, Սմբատի ճամբուն վրա,

սուրը կը փայլատակէ... Զա՛րկ, զա՛րկ... Թող թավալի իր սև գանգը փառահեղ երազներու մեջ... Կարմիր կոհակ մը զայն գերեզման գլորե և իր հետին հառաչը ճակտիս սև ամպը ցրվե։

ՍՄԲԱՏ.— (''դրսեն օրհասականի ձայնով'') Տէ՛ր արքա, տէ՛ր արքա...

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Ա՜հ... Անոր ձայնն է... Կը մարի... Սպանդարատ զարկավ։

{{Կենտրոն|Տեսիլ Ե}}

{{Կենտրոն|

ՆՈՒՅՆ և ՍՊԱՆԴԱՐԱՏ}}

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Ի՞նչ ըրիր, Սպանդարատ։

ՍՊԱՆԴԱՐԱՏ.— Շնորհակալ եմ, տեր արքա (''կառնե''):

ՍՊԱՆԴԱՐԱՏ.— Կը հնազանդիմ, տէր արքա (երթալու կըլլա):

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Կեցի՛ր... Այսուհետև իմ զինակիրս ես... Զգուշացիր, օր մ՚ալ քու գլուխդ ուրիշի մը ձգել կուտամ։