«Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/236»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
այո.*. ո՜հ, դթա' ինծի, ազատե' զիս այս ցավեն... Կա-
այո... ո՜հ, գթա՛ ինծի, ազատե՛ զիս այս ցավեն... Կաղաչեմ, կը պաղատիմ։

դա շեմ, կը պաղատիմ։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Բայց Ժ*? Հասկնար։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Բայց չեմ հասկնար։

ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ•— Օ՛ն, կանչե պալատականները... Օգնու֊
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Օ՛ն, կանչե պալատականները... Օգնությո՜ւն...
թյո՜ւն...

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Աե'...
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Լռե՛...
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ*— Արտաշիր... վրե՞ժ կաոնես։

ԱՐՏԱՇԻՐ Գրեթե...
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Արտաշիր... վրե՞ժ կառնես։
ՇԱՎԱՐՇ.— (կես tip եր Լալով մեկուսի) Կարծես թե օգնու-

թյան ձայն մը եկավ։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Գրեթե...
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Ա՞հ, անօրեն... կը հասկնամ, քիչ մը առաջ

Շավարշին հետ օրհնած ջուր ղրկեցիր, թույն խառներ
ՇԱՎԱՐՇ.— (''կես մը երևալով մեկուսի'') Կարծես թե օգնության ձայն մը եկավ։
Էիր դուն հոն։

ՇԱՎԱՐՇ.— (մեկուսի) Ի՞նչ կը լսեմ, Աստված իմ։
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Ա՜հ, անօրեն... կը հասկնամ, քիչ մը առաջ Շավարշին հետ օրհնած ջուր ղրկեցիր, թույն խառներ Էիր դուն հոն։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Գե՞շ ըրի, Հերանույշ, կազատեմ զքեզ Արտա֊

շիրեն, կազատեմ զքեզ այն կյանքեն, ուր միայն ատե¬
ՇԱՎԱՐՇ.— (''մեկուսի'') Ի՜նչ կը լսեմ, Աստված իմ։
լս ւթյուն և վիշտ ունեցար։

ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Դողա'... ուր վակ ան մր ունիմ։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Գե՞շ ըրի, Հերանույշ, կազատեմ զքեզ Արտաշիրեն, կազատեմ զքեզ այն կյանքեն, ուր միայն ատելություն և վիշտ ունեցար։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Բայց ես մեծ ցար մր պիտի դնեմ գերեզմանիղ

վրա, զոր դու չբ կարենաս գլորել և դուրս նետվիլ։
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Դողա՛... ուրվական մը ունիմ։
ՇԱՎԱՐՇ.— (մեկուսի) Ի՞նչ կանցնի, հոս, տեր Աստված։

ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Բայց ղեռ ողջ եմ, դեո կը շարժին շուրթերս,
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Բայց ես մեծ քար մը պիտի դնեմ գերեզմանիդ վրա, զոր դու չը կարենաս գլորել և դուրս նետվիլ։
ա նեծք մ՝ ունիմ։

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Վայրկենե մր հետդ պիտի տանիս։
ՇԱՎԱՐՇ.— (''մեկուսի'') Ի՞նչ կանցնի, հոս, տեր Աստված։
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Երկինք նայե ան գամ մր*

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Չե՚մ դողար։
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Բայց դեռ ողջ եմ, դեռ կը շարժին շուրթերս, անեծք մ՝ունիմ։

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Վայրկենե մը հետդ պիտի տանիս։

ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Երկինք նայե անգամ մը:

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Չե՛մ դողար։

ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Դժոխք նայե ուրեմն։
ՀԵՐԱՆՈԻՅՇ.— Դժոխք նայե ուրեմն։

ԱՐՏԱՇԻՐ.— Տե՚մ տեսներ։
ԱՐՏԱՇԻՐ.— Չե՛մ տեսներ։
- 236 —