«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/129»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{poemx||<poem>Եվ որքա՜ն ըղձեր, սըրտեր ու զգացմունք
-Եվ որքա ն ՚՜ըղՀհր՝, սբրտեր ու զգաըմունք Թաղված են, մարած ձեր լուռ փոսերում՝. Ահա և մի նոր բարձրացրած սև թումբ, Ղեռ թաց Է հողր, դեռ խունէչ Է բուրում, Իսկ մենք ուզում ենք ուրիշին թաղել, Որ ապրում Էր դեռ երկու օր առաջ... Եվ անշուշտ մի օր սրրա շիրիմն Էլ Կրծածկի նույնպես մ ամ ուռբ-կանաչ, Կանի հավասար քարին ու հողին, 310 Ինչպես զբրացոլ անկողինը հին։ նրբանից հետո ղե եկճ իմացի ր, Թե ո՛վ Է թաղված քո ոտի տակին, Ի նչ ցեղից Էր նա, ի նչ ձիրքեր ուներ, Անահ հերո՞ս Էր, գեղանի մի կի՞ն, Անհոգ մի ջահե՞լ, անկբշտում ադա հ, ■ Ազքա՞ տ, թե հարո՞ւստ,— ձե ն, նրշան չըկա...
+Թաղված են, մարած ձեր լուռ փոսերում.
-XIII
+Ահա և մի նոր բարձրացրած սև թումբ,
-Եվ... իջնում Էր նա րնղմիշտ իմ աչքից,
+Դեռ թաց է հողը, դեռ խունկ է բուրում,
-Կյանքից, արևից, Էս լուս աշխարքից...
+Իսկ մենք ուզում ենք ուրիշին թաղել,
-Կորացա, վերջին համբույրս արմի, ֊■)20 Ու Էն համբույրով ղադա ղում դրբի
+Որ ապրում էր դեռ երկու օր առաջ...
-Խընղ ում, սեր, րղձեր, ամե ն, ամեն բան...
+Եվ անշուշտ մի օր սըրա շիրիմն էլ
-Ինձ ետ քաշեցին, մի կողմր տարան։
+Կըծածկի նույնպես մամուռը կանաչ,
-Իսկույն հետևեց խուլ գրրգրռոցր,
+Կանի հավասար քարին ու հողին,
-Քարով ու հողով լրցրին Էն փոսը,
+{{տող|310}}Ինչպես դըրացու անկողինը հին։
-Դւսղաղն Էլ, ինքն Էլ ծածկվեցին հանկարծ,
+Նըրանից հետո դե՛ եկ՝ իմացի՛ր,
-Ասես թե բրնավ աշխարհ չէր եկած,
+Թե ո՛վ է թաղված քո ոտի տակին,
-Եվ այսուհետև երբե ք, հավիտյան էլ չէր տեսնելու արեր նրբան...
+Ի՜նչ ցեղից էր նա, ի՜նչ ձիրքեր ուներ,
-Հուղարկներն այնժամ մոտ եկան մի֊մի. 330 — էհ) աստված նրրա հոգուն ողորմի.
+Անահ հերո՞ս էր, գեղանի մի կի՞ն,
-Մի օր էլ մենք ենք էսպես գրնալու,
+Անհոգ մի ջահե՞լ, անկըշտում ագա՞հ,
-Կյանքն էլ է դատ արկ, մարդն էլ է դատարկ,
+Աղքա՞տ, թե հարո՞ւստ,— ձե՜ն, նըշան չըկա...
+<center>XIII</center>
+Եվ... իջնում էր նա ընդմիշտ իմ աչքից,
+Կյանքից, արևից, էս լուս աշխարքից...
+Կորացա, վերջին համբույրս տըվի,
+{{տող|320}}Ու էն համբույրով դագաղում դըրի
+Խընդում, սեր, ըղձեր, ամե՜ն, ամեն բան...
+Ինձ ետ քաշեցին, մի կողմը տարան։
+Իսկույն հետևեց խուլ գըրգրռոցը,
+Քարով ու հողով լըցրին էն փոսը,
+Դագաղն էլ, ինքն էլ ծածկվեցին հանկարծ,
+Ասես թե բընավ աշխարհ չէր եկած,
+Եվ այսուհետև երբե՜ք, հավիտյան
+Էլ չէր տեսնելու արևը նըրան...
+Հուղարկներն այնժամ մոտ եկան մի–մի.
+{{տող|330}}— Է՜հ, աստված նըրա հոգուն ողորմի.
+Մի օր էլ մենք ենք էսպես գընալու,
+Կյանքն էլ է դատարկ, մարդն էլ է դատարկ,
+</poem>}}
@@ Ստորագիր (չի ներառվում) / Ստորագիր (չի ներառվում) @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+<references/>